Tag Archives: Сергей Сычук

В. Рубінчык. ДА ЯКОЙ ПАРЫ?..

Добры дзень. За апошні год гайкі на абшарах «між Літвой і Украінай» настолькі закруціліся, што няпроста і прыдумаць, куды яшчэ лезці з развадным ключом. Але няма такіх крэпасцяў… авой, пардоньце, не зусім так. Няма такіх днішчаў, якія не маглі б прабіць лукашысты! Алесь Ш., былы чаляднік Алеся Мілінкевіча, а цяпер медыяперсанаж, апалчыўся на рэшткі недзяржаўнай журналістыкі і даследчага сектару: «Калі ўсе гэтыя людзі, псеўдаэканамісты, ліпавыя эксперты… пачнуць адказваць за свае словы? Яны падманваюць спажыўца. А рынак інфармацыі дакладна гэткі, як і кожны іншы. За падман спажыўца крама нясе адказнасць. Гэтак жа і аналітыкі, журналісты павінны несці адказнасць за падман спажыўца сваёй інфармацыяй» (sb.by, 14.12.2021, пер. з рус.).

Пацешныя прыклады «падману спажыўца» прывёў гэты Ш.:

– Гаварылі – [Лукашэнка] закопвае грошы ў лядовыя палацы, нам яны не патрэбны. Беларусь у 2014 годзе праводзіць найлепшы ў гісторыі чэмпіянат свету па хакеі, што афыйна прызнала Міжнародная федэрацыя хакея… Закопвае грошы ў сельскую гаспадарку, усё няправільна, трэба неяк па-іншаму. Цяпер высвятляецца: больш за 6 мільярдаў долараў нам прыносіць сельскагаспадарчы экспарт

Шэсць мільярдаў пасля 27 гадоў «асаблівай увагі» да галіны многа ці мала ў маштабе краіны? Даведачка: у 2019 г. экспарт сельгаспрадукцыі з Нідэрландаў дасягнуў 94,5 мільярдаў еўра, г.зн. перавысіў 100 млрд. USD. Тэрыторыя Нідэрландаў меншая за беларускую ў 5 разоў, насельніцтва ж перавышае РБ-шнае толькі ў 2 разы. Ну, і сувязь паміж лядовымі палацамі & арэнамі, пабудаванымі ў райцэнтрах кшталту Івацэвічаў, ды «найлепшым у гісторыі» (?) чэмпіянатам-2014, праведзеным на дзвюх пляцоўках у Мінску, невідавочная, кажучы асцярожна.

Анягож, няхай бы Алесь (член «канстытуцыйнай камісіі», не шышкі-дрышкі!) ды яго хаўрус прынялі свае «нарматыўныя акты» аб дадатковай адказнасці за выступы фактычна, як можна зразумець з прыкладаў, за меркаванні аб тым, куды лепей скіроўваць дзяржаўныя грошыкі.

Па-першае, не выключаю, што, чым меней у Беларусі будзе гучаць альтэрнатыўных думак пра палітыку, грамадства і эканоміку, тым хутчэй рэжым забранзавее ды страціць легітымнасць нават у сваіх апантаных прыхільнікаў… Адпаведна, тым скарэй ён адчэпіцца ад няшчаснай краіны.

Па-другое, тыя самыя акты мажліва будзе павярнуць супраць ідэолагаў-балбатуноў, чыноўнікаў і нават іх «непагрэшнага лідара» (з бальшавікамі – па-бальшавіцку!) Недзяржаўныя эксперты і журналісты, вядома, не заўсёды вылучаюцца высокім прафесіяналізмам. Аднак працэнтаў на 90 іх памылкі – вынік прэсінгу, стомленасці, дый проста абмежаванасці чалавечых ведаў, а не праява жадання ўвесці «спажыўцоў» у зман. Што да прадстаўнікоў улады, тут прапорцыя, бадай, адваротная. Прынамсі большасць няспраўджаных дэкларацый яўна рабіліся ды робяцца ў карыслівых мэтах: каб улагодзіць начальства, надурыць замежнікаў i/або нязгодных суграмадзян (гл. кейс неадбытага мясцовага рэферэндуму ў Брэсце-2020).

Уласна, сістэмка ад пачатку будавалася на хлусні, апранутай у шаты «ісціннай праўды»… Уладзімір Сямёныч (не-Караткевіч) як у ваду глядзеў.

Прымуць дэпутацікі яшчэ адзін жэстачайшы закончык – будзе на што абапірацца ў час дэканструкцыі/перазагрузкі. Нешта ж падказвае, што гэты час не за гарою…

Яскравыя ілюстрацыі таго, як чыноўнічкі розных узроўняў кідалі словы на вецер, можна знайсці на сайце promise.by – чытайце, пакуль рэсурс не заблакаваны. Не далей як у студзені я прыводзіў прыклады «абяцанак-цацанак» ад кіраўнікоў урада. Дык, ёлы-палы, сваім жа можна: quod licet Iovi, non licet bovi… Намеснік прэм’ер-міністра, у 2019–2020 гг. – старшыня аргкамітэта Сусветнай шахматнай алімпіяды ў Мінску-2022 (сарванай не без яго ўдзелу) – няблага пачуваецца, курыруе зараз распрацоўку «праграмы патрыятычнага выхавання насельніцтва» 0_0

Рыба псуецца… не з хваста. Хто абяцаў увесці ў Беларусі суд прысяжных, вырашыць праблему знешняй запазычанасці, і г. д., і да т. п., (амаль) усе добра ведаюць, дзякуючы і маім публікацыям 😉 Дадаткова рэкамендую гэты спіс. Але сёння хацелася б пагаварыць пра «лакальныя», хоць і вельмі важныя праекты – новую дзіцячую паліклініку ў Жодзіне (на рагу вул. Скарыны і прасп. Леніна), дзіцячы шматпрофільны корпус раённай бальніцы ў Барысаве (вул. 1812 года). Распачатыя ў 2019-м.

Для пачатку зацаніце пашпарты аб’ектаў, згодна з якімі будоўля ў Жодзіне мусіла быць скончана 12.08.2020, а ў Барысаве – 17.11.2020.

Далей – цытаткі з афіцыйных крыніц, у перакладзе з рускай:

«У Барысаве ў 2021 годзе адкрыецца бальніца, у Жодзіне – паліклініка» (belta.by, 30.12.2020).

«Завяршаецца будаўніцтва аднаго з самых значных аб’ектаў аховы здароўя – дзіцячай паліклінікі [ў Жодзіне] У красавіку, па завяршэнні будаўнічых работ, плануецца пачаць усталёўку мэблі, абсталявання. Сярод першачарговых паставак – тры рэнтгенаўскія апараты, астатняе – паэтапна ў чэрвені, ліпені, жніўні. Здача аб’екта папярэдне намечана на 1 верасня» (mlyn.by, 11.03.2021).

«Паводле Наталлі Сушко [першай намесніцы старшыні Жодзінскага гарвыканкама], будаўніча-мантажныя работы завершаны і будынак цалкам гатовы да здачы. Аднак першапачатковыя тэрміны адкрыцця ссунуты на снежань у сувязі з досыць доўгімі працэдурамі куплі абсталявання» («Жодзінскія навіны», 20.08.2021).

Верагодна, не запрацуе пазначаная медустанова і ў снежні 2021-га, іначай афіцыёз бы ўжо рэкламаваў дату адкрыцця… Шчэ меней шансаў на тое, што здзейсніцца «барысаўская» абяцанка буйнога чыноўніка:

«Сёння [ў Барысаве] будуецца дзіцячая бальніца. Як бы ні было складана, у наступным годзе мы яе абавязкова ўвядзем у эксплуатацыю» (Аляксандр Турчын, старшыня Мінскага аблвыканкама, 08.07.2020).

«Губернатар (меўся на ўвазе старшыня Мінскага аблвыканкама. – В.Р.) і міністр [аховы здароўя РБ] абмеркавалі час заканчэння будаўніча-мантажных работ корпуса і пытанні камплектавання абсталяваннем. Плануецца, што сродкі будуць вылучаны як з мясцовага (абласнога), так і з рэспубліканскага бюджэтаў» (прэс-служба міністэрства аховы здароўя РБ, 03.11.2021).

Тут бачна, што ў лістападзе яшчэ толькі планавалася вылучэнне сродкаў на камплектаванне шматпрофільнага дзіцячага корпуса бальніцы (да самога вылучэння і закупак – скарэй за ўсё, некалькі месяцаў). Ці папросіць Турчын адстаўкі 01.01.2022, калі выявіцца, што яго абяцанка 2020 г. «абавязкова ўвядзем у эксплуатацыю» не здзейснілася? А можа, хоць прабачэння ў барысаўцаў папросіць? Рыторыка, рыторыка… Напэўна, ідэолухі спішуць затрымкі на COVID-19 (каторы, зрэшты, і паўтара года таму лупіў па Беларусі) ды заходнія санкцыі.

Лірычная дыгрэсія наконт прабачэнняў. Прыгадаў, хто іх ў мяне прасіў за апошнія гады, і адразу ўявілася, што я – Рамзанка Дыраў 🙂 Фірма «Ладэ», Беларуская чыгунка, газета «Наша слова», журналіст Андрэй Д., філосаф Сяргей П., гісторыкі Алесь Б. і Алесь Ф., мастак Сяргей Х., літаратуразнаўца Зіна Г., грамадскі дзеяч Алег Р… Не, адмыслова не занатоўваў, але прычыны штораз былі сур’ёзныя, таму стрэмкі ў памяці сядзяць. А ў гэтым месяцы баранавіцкі шахматны трэнер Аляксандр Сідарэня мог, па-мойму, і не выбачацца ў сваім блогу… Ну, што зроблена, тое зроблена – цаню яго джэнтльменства.

Без энтузіязму адгукнуўся я на «выбары» новага старшыні Беларускай федэрацыі шахмат (30.11.2021) – зараз магу дадаць, што і каманда ў яго адпаведная. Пара дасведчаных і прыстойных людзей у выканкаме мала што вырашыць. Да гонару старшыні (Сяргея Сычука з «Белавія»), ён хаця б уступіў у БФШ і сплаціў унёскі ў поўным аб’ёме. Мяркуючы па інфе з афіцыйнага сайта, гэтага не скажаш пра супрацоўнікаў спартовай «вертыкалі», уведзеных у кіраўнічы орган разам з Сычуком (я-то ў кастрычніку меў спадзевы, што федэрацыя «адвяжацца» ад мінспорту…). Хто б сумняваўся, што ўсе роўныя, але некаторыя раўнейшыя?

Яшчэ адзін доказ слушнасці оруэлаўскага назірання – фотарэпартаж з першай лігі чэмпіянату РБ па шахматах (Мінск, 9–17 снежня). Напярэдадні гэтага масавага турніру быў апублікаваны рэгламент, падпісаны «галоўнай судзейскай калегіяй» – вісіць на сайце БФШ і сёння:

Галоўны суддзя ў гэтым выпадку – Ігар Стралец, ён жа старшыня рэвізійнай камісіі БФШ. На адкрыцці турніру прысутнічалі ўсе «бонзы» федэрацыі. А цяпер зірніце, колькі ўдзельнікаў рэальна знаходзяцца ў АБАВЯЗКОВЫХ ДЛЯ ЎСІХ БЕЗ ВЫНЯТКАЎ масках, што «закрываюць нос і рот».

Фота з той самай старонкі. No more comments

Тут 15.11.2021 кіраўнік адміністрацыі прэзідэнта Ігар Сяргеенка гукнуў: «Думаю, што к канцу лістапада пачатку снежня мы выйдзем на ўсенароднае абмеркаванне праекта Канстытуцыі». І паўтарыў 19.11.2021: «Я думаю, к пачатку снежня мы выйдзем на наступны этап усенароднае абмеркаванне». Думаць не забароніш – я вось, напрыклад, лічыў, што чыноўнік з першай дзясяткі самых уплывовых у краіне дарма казаць не будзе. Спадзяваўся пачытаць праект і выпрацаваць сваю пазіцыю ў перыяд паміж 8 і 15 снежня… Але дакумент пакуль так і не вынесены на «ўсенароднае абмеркаванне», і гэта замінае мне рэалізаваць свае планы, бо пачынаецца ўжо пераднавагодняя мітусня. У студзені, відаць, буду заняты, а ў лютым 2022 г. ужо і плебісцыт – вядома, калі анонс яго «першымі асобамі» не быў чарговым фэйкам. Дзякуй вам, дзяржаўныя «думаннікі», у капялюш!

Чарговыя драконаўскія прысуды (Сяргею Ціханоўскаму, Міколу Статкевічу ды інш.), павелічэнне колькасці палітзняволеных да 929 пракаментую праз адсылку да малавядомага савецкага мультфільма паводле апавядання Кіра Булычова

https://www.youtube.com/watch?v=zqfAgeoa2h8

Ён лялечны, але паглядзіце на ютубе, не пашкадуеце – дзякуй за наводку navimann’y. Дарэчы, агароджаная рэзідэнцыя на Камсамольскім возеры нават вонкава нагадвае жытло “свабоднага тырана” з аднайменнага мульціка 1990 г. 😉

І апошні на сёння кур’ёз – сумнаваты. Год таму нарабіла фурору «Шчучыншчына» ў выкананні Алены ЖалудОК. Падобна, дзяржаўныя СММ (сродкі масавай маніпуляцыі) вырашылі перахапіць тэму; у 2021 г. яны пісалі пра невялікі райцэнтр Гродзенскай вобласці часцей, чым звычайна, вось і на мінулым тыдні… Маўляў, 16-тысячны Шчучын – «горад для маладых». Права «СБ» так лічыць, але пры чым да расказу пра «росквіт» горада цытата з «правадыра»-2020: трэба зрабіць так, каб людзі адчувалі сябе ў аграгарадках не горш, чым у Мінску? На Шчучыншчыне ё буйныя вёскі, пераназваныя ў аграгарадкі, але многія квітнеюць не зусім… Або зусім не квітнеюць, зважаючы на тое, што насельніцтва раёна апошнія 10 гадоў пастаянна зніжалася. У 2019 г. яно ацэньвалася ў 38,5 тыс. чалавек, па стане на 1 жніўня 2021 г. – у 34,6 тыс. чалавек. Падзенне на 10% за 2 гады – такое сабе сведчанне росквіту.

Вольф Рубінчык, г. Мінск

16.12.2021

w2rubinchyk[at]gmail.com

Апублiкавана 16.12.2021  22:55

И куда же пришла федерация шахмат?

Всем привет! На сколько-то минут забудем об угрозах тоталитаризма с инанекратией. Сделаем вид, что Беларусь — великая шахматная держава, где многое зависит от того, кто именно руководит соответствующей федерацией. Месяца полтора назад писал своё «Quo vadis», пора теперь подвести некоторые итоги. Ну, не всем же матч Карлсен-Непомнящий комментировать…

Напомню, что в 2017 г. председателем Белорусской федерации шахмат выбрали репатриантку из Австралии — относительно молодую (1980 г. р.) и энергичную Анастасию Сорокину, учредительницу «Школы шахмат ФИДЕ» в Минске. Однако прежний председатель (в 2009—2017 гг.), начальник госпредприятия «Белаэронавигация» Леонид Чуро, не пропал из околошахматной жизни — сделался первым лицом в попечительском совете федерации.

В избрании Сорокиной, знакомой с детских лет, я видел и плюсы, и минусы — больше минусов, если уж честно. Но поначалу всё вроде шло неплохо — чемпионаты Беларуси прибавили в зрелищности, в страну с мастер-классами зачастили гроссмейстеры: Борис Гельфанд, Сергей Тивяков, Владимир Тукмаков… И даже президентский совет ФИДЕ весной 2018 г. состоялся в Минске. Тогда же было решено, что БФШ будет добиваться права на проведение Всемирной шахматной олимпиады 2022 г. Учитывая связи, налаженные Сорокиной с «большими боссами» из ФИДЕ и администрации Лукашенко, план казался выполнимым.

Тревожные звонки прозвучали в середине 2018 г., когда: 1) Сорокина во главе исполкома БФШ изгнала из федерации брестского тренера, сотрудника СДЮШОР Владислава Каташука; 2) спортивный сайт «Трибуна» изменил в пользу Сорокиной уже опубликованный материал на эту скользкую тему; 3) Анастасия попыталась усложнить педагогу жизнь, поддавив начальство в Бресте. Ладно бы дело ограничилось исключением Владислава из БФШ, но всё остальное выглядело как-то мелко и гадко… Подробнее см. здесь и здесь.

Справедливости ради, были на внутренней «кухне» федерации и светлые стороны. Так, сочувствовавший Каташуку минчанин Леонид Шетько из комиссии заочных соревнований писал мне 08.08.2018: «Я довольно часто сталкиваюсь с деятельностью работников БФШ и должен положительно оценить многие их действия. Мария Тамкович [исполнительный директор] в этом году решила вопрос заочников, висевший многие годы, оперативно и квалифицированно». Правда, лично я ничего от БФШ не получил — может, недостаточно был включён в шахматную жизнь страны конца 2010-х. Поигрывал в турнирах Союза белорусских писателей, вёл рубрику «Беларускія шахматы» в журнале «Роднае слова», ну и тексты для интернет-изданий готовил иногда. Кто-то, наверно, помнит наши с Юрием Тепером диалоги на belisrael (например).

…Осенью 2018 г. руководство федерации совместно с министерством спорта и туризма РБ добилось-таки своего. На Конгрессе ФИДЕ в Батуми Минск утвердили как столицу олимпиады-2022, а г-жу Сорокину выбрали вице-президентом ФИДЕ (одним из нескольких). В конце 2018 г., весь 2019-й и даже в начале 2020-го чуть ли не из каждого утюга Синеокой звучали рассказы о том, какой она будет классной, Всемирная Шахматная Олимпиада в Минске.

Казалось, Анастасия обезопасила себя со всех сторон. Минск дважды (в январе и октябре 2019 г.) посещал президент ФИДЕ Аркадий Дворкович. В первый раз ему устроили встречу с Лукашенко-старшим, после чего главный шахфункционер планеты заявил, что Беларусь может стать примером по развитию шахмат для других стран, а «Президент Беларуси на сегодняшней встрече подтвердил, что все шахматные международные соревнования пройдут на самом высоком уровне».

Прямо идиллия какая-то!

Ко времени второго визита распоряжением премьер-министра РБ от 26.08.2019 был создан оргкомитет по проведению Олимпиады, возглавленный вице-премьером Игорем Петришенко. Зампредами оргкомитета стали Сорокина & министр спорта и туризма Сергей Ковальчук, секретарём — вышеупомянутая Мария Тамкович. Осенью 2019 г. Дворкович обсуждал подготовку к олимпиаде именно с Петришенко.

Ещё в июне 2019 г. на очередной конференции БФШ 24 делегата вновь проголосовали за избрание А. Сорокиной председателем — уже не на два, а на четыре года (очевидно, устав был изменён, чтобы руководство федерации перед Олимпиадой чувствовало себя комфортнее).

Но во втором квартале 2020 г. что-то пошло не так. На мир обрушилась пандемия COVID-19, на Беларусь — ещё и «предвыборная кампания». В июне 2020 г. в стране сменился премьер-министр, и новое правительство отказалось выделять миллионы (если в рублях, то 30-35, если в долларах — около 13) на «какие-то там шахматы». Разумеется, Роман Головченко сам, без консультаций с шефом, который в 2019 г. ручкался с Дворковичем, вряд ли принял бы такое странное решение, повлекшее ко всему прочему штрафные санкции со стороны ФИДЕ.

Похоже, глава БФШ почувствовала себя «кинутой» государством, чем отчасти объясняется подписание ею в августе 2020 г. письма против насилия и за честные выборы. «Школе шахмат ФИДЕ» вскорости пришлось переехать из центра города на «выселки», а пару месяцев спустя, в октябре 2020 г., милиция потянула Сорокину на допрос. По открытым источникам, силовики несколько часов интересовались работой федерации, после чего участница процесса уехала из страны. Вскоре нарисовалось и уголовное дело, однако на выдаче подозреваемой из Латвии власти РБ, насколько я знаю, не настаивали.

В мае 2021 г. Анастасия изъявила желание покинуть должность председателя БФШ, но тогда её вывели только из попечительского совета федерации. В июне 2021 г. этот самый совет, обладающий широкими правами, наметил внеочередную конференцию с выборами председателя на 31.07.2021. Почему-то летом с конференцией не заладилось, и народ занервничал. Тем временем следственный комитет РБ с санкции прокуратуры приостановил полномочия А. Сорокиной как председателя БФШ (14.07.2021). Таким образом, формально в июле 2021 г., а фактически раньше, обязанности председателя взял на себя первый зам, Александр Шамко. Бывший министр спорта, не обременённый глубокими знаниями о шахматах, но сохранявший некоторое влияние в чиновничьих кругах.

С 11 октября 2021 г. Андрей Малюш, руководитель гродненского отделения БФШ, опасаясь, что «смутное время» затянется, собрал около 270 подписей членов федерации за срочный созыв конференции… Cей сбор имел скорее демонстративный характер («не догоним, так согреемся»), т.к. по уставу необходимо было куда больше подписей.

Опускаю нюансы, разногласия между ревизионной комиссией и попечительским советом по поводу времени и места созыва (см. здесь/здесь)… Как бы ни было, конференция 30.11.2021 в помещении Национального олимпийского комитета состоялась, да ещё с участием: а) министра спорта и туризма РБ; б) президента НОК РБ, «по совместительству» — сына А. Лукашенко. Столь «высокий» уровень почётных гостей говорит, пожалуй, не о важности шахмат для государства, а о том, что шахматисты вызывают подозрение; они, с точки зрения министерств и ведомств, подлежат особому контролю. Из той же оперетты — выбор нового председателя (отнюдь не авторитетного тренера по шахматам, как мечталось в июле), но о нём чуть позже.

На сайте минспорта — поразительная цитата из «ихнего начальника», министра Ковальчука…

Да ладно, «каждого»! Не слыхал я о том, что Эдуард Малофеев перед матчами «золотого» для минского «Динамо» чемпионата СССР 1982 г. занимался с подопечными шахматами – «науке это неизвестно»… Действительно, в ХХI в. экспериментируют, ищут точки пересечения между разными видами спорта (шахбокс, уроки шахмат для футболистов…) — может, и не зря, но зачем историю-то переписывать? Риторический вопрос; к прошлому на наших просторах очень часто относятся, как в романе «1984» вечнозелёного Оруэлла.

О «свежеизбранном» председателе БФШ я до вчерашнего дня тоже слыхом не слыхивал. Свидетельствует делегат конференции, барановичский тренер Александр Сидореня, представлявший Брестскую область: «На безальтернативной основе единогласно был избран Сергей Сергеевич Сычук (основной претендент на эту должность Николай Николаевич Зарубицкий взял самоотвод в пользу нового Председателя)». Не только у меня возник вопрос, отличает ли начальник отдела кадров кампании «Белавиа» Сергей Сычук ладью от пешки. Зато, видимо, он до мозга костей предан администрации — полковник, в 2000-х заведовал отделом в службе охраны Лукашенко. По состоянию на осень 2021 г. состоял в президиуме Белорусской федерации парусного спорта, и это наводит на мысль, что г-ну Сычуку всё равно, чем руководить… 🙁

А. Сидореня (на переднем плане) — большой оптимист:

Давно пора наводить порядок в том бардаке, куда скатилась федерация шахмат в нашей стране за последний год, а новый Председатель показался мне толковым специалистом, а как оно будет на самом деле, время покажет. Хочется верить в хорошее, очень хочется…

Да уж, «казаться» эти красавцы научились.

Барановичскому делегату не понравилось, как он выразился, «поливание грязью прежнего Председателя». Тут с ним сложно спорить. Не пошёл бы я в разведку с людьми, которые пару лет назад дружно голосовали за Сорокину, соглашаясь со всеми её выкрутасами (см. выше о Каташуке), а теперь столь же бодро опускают «беглую» ниже плинтуса, даже в ФИДЕ на неё наябедничали. Бандерлоги какие-то… Или, в лучшем случае, персонажи миниатюры Михаила Мишина «Одобрям-с» (1987):

Издать Сыроежкина – Одобрям. Изъять Сыроежкина – бурно Одобрям. Главным в нашем Одобряме было его единогласие и единодушие – причем в обстановке полного единства! Вопрос «Кто воздержался?» вызывал улыбки. Вопрос «Кто против?» считался вообще чем-то из английского юмора. Реакция на вопрос «Кто за?» была похожа на выполнение команды «Руки вверх!».

Снести церковь – Одобрям! Снести тех, кто ее снес, – сердечно Одобрям! Реставрировать и тех и других – Одобрям посмертно!..

Между прочим, В. Каташука исключали в июле 2018 г. единогласно, и восстановили в федерации спустя 3 года и 4 месяца тоже единогласно – хорошо хоть, что не посмертно, как он допускал в январе. Не иначе как новому руководству хочется на первых порах завоевать доверие «народца» (С). Владислав, к его чести, отреагировал очередной иронической сказочкой, где припечатал всех.

На сайте РЦОПа по шахматам и шашкам А. Сорокину скорее хвалят…

И вот ещё о чём подумал. C теми или иными скандалами уходили три председателя шахфедерации из четырёх, работавших в нашем веке: Владимир Полей (в 2001 г.), Константин Иванов (в 2009 г.), теперь вот, в 2021 г., — Анастасия Сорокина. Кто следующий? 😉

Вольф Рубинчик, г. Минск

01.12.2021

w2rubinchyk[at]gmail.com

Опубликовано 02.12.2021  01:12

Из откликов

Вы не правы. Сергей Алейников в своей знаменитой книге «И жизнь, и слёзы, и футбол» писал, что Малофеев часто устраивал шахматные баталии:

«Он не любит уступать даже в мелочах. Скажем, в поединке за шахматной доской… Эдуард Васильевич порой по-детски расстраивается, получая мат. Но тут же находит в себе силы отдать должное партнёру:

– Ничего не поделаешь, ты был сегодня сильнее.

Несть числа сыгранным между нами партиям. Завершались они с переменным успехом, а потому, смею думать, мы были достойными друг друга соперниками.

Шахматные турниры – это ещё не всё, что устраивал Малофеев в Стайках. Дабы разнообразить наш вечерний досуг на уютной, но опостылевшей своей изолированностью от окружающего мира базе, тренер организовал соревнования по бильярду, настольному теннису, домино. И мы с радостью променяли на них бдения у телевизора и киноэкрана».

Ответ В. Р. Я буду не прав, когда мне предъявят хотя бы один план подготовки футболистов минского «Динамо» начала 1980-х гг., утверждённый спорткомитетом, где упоминалась бы польза шахмат. Из книги С. Алейникова следует, что Э. Малофеев играл с футболистами в шахматы для отдыха, в свободное время, а не в рамках подготовки к очередному матчу, и не выделял шахматы среди прочих игр. Давайте ещё вместе с министром объявим, что в БССР программа подготовки футболистов включала домино! 😉

Кстати, готов биться об заклад, что Ренальд Кныш с гимнасткой Ольгой Корбут (тоже ведь советская спортсменка) даже для разрядки в шахматы не играл…

Добавлено 02.12.2021  13:41 

PS. В связи с репликой почтенного А.Сидорени (02.12.2021) замечу, что не являюсь журналистом, тем более израильским. Я гражданин Беларуси, постоянно живу в Минске, занимаюсь в основном переводами, редактурой и наблюдениями за жизнью. Иногда эти наблюдения трансформируются в тексты, публикуемыe в т. ч. на сайте belisrael А.Шустина. И, к слову, лишь один номер минского журнала «Шахматы» (№1, 2003) вышел под моим «чутким руководством». Спасибо всем, кто помнит о «Шахматах» – это была неплохая попытка, вскоре, увы, затоптанная «шэрымі быкамі», как и многое в РБ.

Добавлено 04.12.2021 19:54

***

От редактора belisrael

Жду отклики на Калинковичи. Чемпионат Союза среди сельских шахматистов 1967