Tag Archives: Вероника Дорожко

Exhibition IMTM 2017 in Tel Aviv (text & photo album)

The 23nd annual International Mediterranean Tourism Market – IMTM 2017 was held at the Tel Aviv Exhibition Grounds on 7-8 February 2017.

Delegations of about 40 countries and regions attended this year’s in IMTM, including: Bulgaria, Russia, Romania, Cyprus, Greece, Italy, Slovenia, Austria, Belarus, Spain, Catalonia, Finland, Lapland, Lithuania, the Czech Republic, Georgia, the US, Portugal, Malta, Poland, Kyrgyzstan, India, Korea, the Philippines, Nepal, Vietnam, Sri Lanka, Japan, South Africa, Tanzania, Botswana, Morocco, Ecuador, Panama, and others.

***

В выставочных павильонах “Ганей Тааруха” в Тель-Авиве 7-8 февраля состоялась 23-я международная выставка туризма IMTM 2017, в которой, помимо израильских, приняли участие фирмы из около 40 стран мира.

В отличие от прошлого года, когда было рекордное количество стран-участниц, да и вообще фирм, на сей раз их было поменьше, несмотря на то, что мероприятие проводилось в недавно построенном огромном павильоне.

Для меня было интересно не только пообщаться с участниками белорусской делегации, но и в свете того, что происходит в последнее время, поговорить о том, что как можно приглашать к себе гостей из Израиля и в то же время уничтожать еврейские кладбища, строить на костях. Понятно, что практически все стали заложниками политики власти и если кому-то стоило задавать вопросы, так это белорусскому послу Владимиру Скворцову. Да он все время с кем-то разговаривал внутри павильона, а пока я общался с участниками, пропадал из моего поля зрения. А вскоре появился Министр туризма Израиля Ярив Левин с сопровождающими и белорусским послом, а также руководителем белорусской делегации, заместителем министра спорта и туризма Михаилом Портным, а также Ильей Левиным, о котором будет ниже.

И вот уже читаю из совсем свежего на Исрагео: Израиль-Беларусь – еще больше возможностей для туризма от Олеси Королевой, бывшей жительницы Клайпеды, а ныне израильтянки.

В рамках выставки IMTM состоялась презентация туристического бизнеса Республики Беларусь, которую вел сам Михаил Портной. …Надо сказать, что из того, что было рассказано и показано, было очевидно, что туристов из Израиля в Беларуси действительно ждут. Так, например, в этом году в крупнейшем отеле «Беларусь» в Минске запланировано открытие кошерного ресторана. Действует специальное агентство еврейского туризма, в котором можно заказать столь популярное среди израильтян «Путешествие к корням». Для вас могут разработать специальный маршрут по тем местам, где жили предки вашей семьи. Кроме того, вы можете посетить объекты еврейского наследия, которые бережно сохраняются в Беларуси и находятся под охраной государства

Ну, и конечно то, что является явным козырем туристической индустрии Беларуси – выигрышное соотношение цены и качества. Цены на проживание в отелях достойного уровня, отдых и лечение в санаториях, которые предлагает сегодня Беларусь, действительно, вполне доступные для израильтян любого уровня достатка.

На эту тему есть и др. мнения, о чем писалось и нашем сайте в материале: Рубiнчык. Катлеты & Мухi (40), а подтверждением явились публикации в белизданиях, например: Оказалось: туристы останавливаются в Минске в отелях «без звезд»

И далее на Исрагео читаю: В налаживании контактов между израильскими и белорусскими предпринимателями, как и в предыдущие годы, активно помогал председатель Тель-авивского отделения Федерации русскоязычных израильтян Илья Левин, сам выходец из Беларуси.

Уже ничему не удивляюсь. Израильские журналисты, возглавляющие “Исрагео”, не могли не знать о происходящем в Мозыре, да и вообще в Беларуси, но при этом печатают подобный материал.

Хочется сказать, что Федерация русскоязычных израильтян давно превратилась в непонятную контору, власть в которой цепко ухватила еще с начала 90-х, Софа Ландвер. Но интересно и др., что этот самый Левин, еще и бывший мозырянин, из того самого города, где планомерно уничтожают память о евреях. Но поскольку он давно входит в круг близких к белпосольству, не говоря уже про Софу, то для него, как и М. Альшанского, важны приемы, фуршеты, да иногда и бесплатные поездочки в Минск в составе какой-нибудь нужной белвластям делегации. 

Несмотря на то, что многие публикации на сайте делают немало и для Беларуси, белорусское посольство многие годы это никак не радует и им нужны названные выше и им подобные.

И потому приведу удачное замечание, опубликованное на крупнейшем белорусском портале tutby, в связи с арестом в Минске и состоявшейся экстрадицией блогера Александра Лапшина, после чего состоялся разговор на эту тему Лукашенко и Алиева: “могли ли люди в советское время представить себе, что мы вернёмся в средневековье когда удельные князья снова начнут торговать людьми?

Поскольку послу задать вопрос не получилось, то пообщался с молодым, достаточно колоритным по своей комплекции, консулом (Андрей Садовский), Тот ранее сам вызвался ответить вместо посла, но когда услышал, что вопрос о кладбище, сначала сказал, что стройка не ведется, а потом решил уйти в сторону. В итоге, в конце я уже сам его позвал, все рассказал, и что подтверждением того, что ведется стройка, являются снимки из Мозыря, и что отправлены письма Лукашенко из Америки и Израиля, с множеством подписей, на которые нет никакого ответа. После чего он спросил, от кого именно посланы письма. Не успел я сказать, что из Израиля от сайта, как он сам произнес: “А, от belisrael”, и в заключение произнес, что “проверит“. Вечером 7-го я также отправил письмо на имя белорусского посла в Израиле.

Несмотря на негативное отношение ко многим действиям властей синеокой, выложил большое количество снимков, рассказывающих о белорусской делегации и ее стенде.

 

 

 

 

 

Натали Бермонт, директор еврейского турагентства в Минске, с израильтянином Исраэлем
 

  

 

Владмир Скворцов, Ярив Левин (Yariv Levin), Михаил Портной, Илья Левин и Лиор Гельфанд (Lior Gelfand), фирма Ortra, организатор выставки

 

Shirley Moreira – Embassy of Ecuador in Israel

 

И здесь встретился Иосиф Ройтман. Аж подпрыгивал от счастья, со словами Кыргызстан, одев национальный колпак и задирая ножку в свои лет под 80. Между прочим, некий русский израильтянин, предлагающий экскурсии в Киргизию и Центр Азии, мог и продать колпаки, но за 160 шк. Не знаю, нашлись ли желающие, зато сфотографироваться охотников хватало.

  

Maria Vernik – Israel                                          

Anastasija CibaLatvia

         

Lithuanians

 

 

Also Lithuanians

 

Ismail TasdemirIstanbul

Türkiye

 

Jelena GluscevicMontenegro

 

Dinara Ankisheva & Elena Kalashnikova – Bishkek

 

 

 

Representatives of Kazakhstan                               Galilee, Israel

 

 

Published 02/10/2017  02:31

Опубликовано 10.02.2017  02:31

P.S. Совсем недавно получил несколько снимков от Анастасии Налбандовой. Хотя эта милая девушка и так представлена в моем репортаже, как и ряд др. участников, добавляю и их.

2-я слева, Вероника Дорожко, руководитель национального агентства по туризму.

10 февраля  13:36

***

02/23/2017  11:24

Thank you for joining us at the biggest and most attended IMTM ever!

We hope that the exhibition and lectures gave you the right blend of information and practical help around the latest tourism opportunities, incoming tourism, domestic tourism and outgoing tourism and gave you the opportunity to meet and conduct business with colleagues, buyers and suppliers.

Special thanks to our exhibitors!

We thank you for participating in IMTM 2017. Your business is appreciated and we hope the IMTM 2017 was a useful platform for your company.

Looking forward to see you all in the next IMTM!

6-7 February, 2018! 

В. Рубінчык. КАТЛЕТЫ & МУХІ (38)

Ізноў здароў! На інаўгурацыю Д. Дж. Трампа зірнуў, рудога хітруна паслухаў, некалькі думак закраліся. Ну, напрыклад…

Амерыка і раней-та не дужа палюбляла «слабыя краіны» (тыя, што лічыла слабымі), а зараз будзе схільная іх «разменьваць», быццам пешкі, налева і направа. Гэта і Беларусі можа тычыцца; некалі ЗША гарантавалі яе тэрытарыяльную цэласнасць, але хто цяпер помніць пра гарантыі 1990-х гадоў?.. Праглынуў жа «заходні свет» парушэнне Будапешцкіх пагадненняў 1994 г., падпісаных некалькімі прэзідэнтамі, у дачыненні да Украіны.

Звычайна пра тое, што «час пустых гутарак прайшоў», на вышэйшым узроўні кажуць найвялікшыя аматары гэтых гутарак (успомнім эпічнае «раздзявацца і працаваць»). Ясная рэч, усё, што Трамп наабяцаў народу, за чатыры гады не будзе выканана, тым больш з яго дзіўнаватай, каб не сказаць дылетанцкай, камандай (пра якую можна пачытаць тут і тут). Але мусульманскім краінам і кітайцам ён, хутчэй за ўсё, галаўнога болю нарабіць паспее, дый сваім суайчыннікам таксама.

Ёсць у Трампа прага дыктатуры і «мафіёзнай дзяржавы», як перасцярог Джордж Сорас, ці не, з упэўненасцю сказаць цяжка. Аднак, калі ён ад пачатку заяўляе «America First», «Buy American and Hire American» («Амерыка перадусім», «Купляйце амерыканскае і наймайце амерыканцаў» – цытую інаўгурацыйную прамову), то беларусам – і ізраільцам, між іншага – цяжэй будзе прадаваць сябе і свае тавары на заакіянскім рынку, прыйдзецца збіваць цану… І паступова заганяць сябе ў крызіс.

Што рабіць? Мабыць, прыслухацца парадаў пана Дональда і кіравацца нацыянальнымі інтарэсамі. Тут і цяпер бачу іх праз такую прызму: асноўныя дзяржаўныя інстытуты РБ за 25 гадоў сфармаваны, народ (ці насельніцтва, як заўгодна) збольшага прызвычаіўся, што Беларусь – не Расія і не кавалак СССР у вольным палёце… У той жа час унутраных рэсурсаў хранічна не хапае для эфектыўнага развіцця эканомікі. За 2015 г. валавы ўнутраны прадукт скараціўся на 3,8%, за 2016 г. – яшчэ на 2,6% (МВФ жа прагназаваў мінус 2,2%). Нешта падказвае, што і ў 2017 г. падзенне не спыніцца.

Іменна зараз Беларусі нагвалт патрэбная інтэграцыя з Літвой і Украінай, утварэнне федэрацыі тыпу Злучаных штатаў. Тры названыя краіны маюць розныя сістэмы кіравання, даходы, клімат, але многае іх яднае. І гісторыя – супольнае знаходжанне ў Вялікім Княстве Літоўскім «ад мора да мора», а потым у Расійскай імперыі… І патрэба ў бяспецы, і дэмаграфічныя цяжкасці.

Краіны Насельніцтва, 1992 (млн. чал) Насельніцтва, 2016 (млн. чал) Мінус
Беларусь 10,22 9,51 6,95%
Літва 3,7 2,89 21,89%
Украіна 52,15 42,7 18,12%

Індэкс чалавечага развіцця ў Літве-2014 ацэньваўся як «вельмі высокі», аднак, здаецца, асаблівых перспектыў у Еўрасаюзе, асабліва пасля «брэксіту», у яе няма. Кіраўніцтва ЕС квазіафіцыйна трактуе Літву як бедную малаўплывовую краіну.

Так, ЕС і НАТА дапамагалі Літве, малойцы, але ў беларуска-літоўска-украінскім «шведскім трохвугольніку» «тройсцвенным саюзе» яна б мела адзін голас з трох, а не з дваццаці васьмі, адкрыліся б новыя рынкі збыту. Хто ведае: мо грамадзяне Літвы, якія масава паехалі на заробкі ў Заходнюю Еўропу, убачылі б перспектывы і вярнуліся на Радзіму…

Агулам тэрыторыя новай супердзяржавы была б толькі крыху меншай за мільён квадратных кіламетраў, што амаль адпавядае плошчы Злучаных штатаў у час іх заснавання (1776). Зняцце мытных і іншых бар’ераў дазволіла б нарасціць даходы – мо на чвэрць, мо на траціну.

Для Украіны ўваход у федэрацыю стаў бы шансам вярнуць страчаныя тэрыторыі, бо адной з прычын іх пераходу пад кантроль Расіі быў незайздросны стан украінскай эканомікі ў 2014 г. Убачаць жыхары Крыма і Данбаса, што суседзі сталі жыць лепей, і з цягам часу пацягнуцца назад… Тут дарэчы будзе заўважыць, што сілавое рашэнне праблемы ў 2017 г., якое прагназуе адзін гора-міністр унутраных спраў, гэта яго «хацелкі»: калі б Украіна была здатная вярнуць свае землі з дапамогай памежнікаў і замежнікаў, то вярнула б у папярэднія два гады.

Саюз трох дзяржаў можна было б назваць проста і сціпла: «Вялікае княства» (ВК :)), не ўдакладняючы, хто на першым месцы, хто на далейшых. Агульная сістэма абароны, агульная валюта – само сабой. Як ёсць княства (канстытуцыйная манархія), то павінен быць і князь… Вось тут і прыгадзіўся б увішны палітык, які здолеў утрымацца ва ўладзе звыш 22 гадоў, што з’яўляецца рэкордам для еўрапейскіх рэспублік пасля 1991 г. Чым не прывабны лозунг: «Спыні будоўлю Астравецкай АЭС – набудзь трон у якасці прызу» 🙂

Лішне казаць, што манарх граў бы ў аб’яднаным краі адно сімвалічную ролю, а кіраваць мусіў бы прэм’ер-міністр, падсправаздачны парламенту. У якасці будучай сталіцы ВК вылучаю кандыдатуру старажытнага Полацка, што будзе даспадобы такой усюдыіснай арганізацыі, як Таварыства беларускай мовы. Але падыйдзе і Навагрудак.

Відавочна, спатрэбіцца ў ВК агульная мова – пры захаванні правоў украінскай, беларускай, літоўскай. Так, мовай афіцыйных зносін магла б стаць англійская або (на нейкі час) руская, аднак лепей узяць эсперанта або… ідыш, хоць бы і ў латынізаванай версіі. Яшчэ сто год таму на ідышы размаўлялі ў нашых палестынах мільёны людзей, а разумелі яго яшчэ больш. Агульнавядома, што ў 1920-30-х ідыш быў адной з афіцыйных моў БССР. Калі жыхары Усходняй Еўропы дбаюць пра традыцыі, то чаму не адрадзіць частку спадчыны на новым грунце? Пагатоў у апошнія гады тут любяць «яўрэйскія матывы без яўрэяў», як у Амерыцы захапляюцца індзейскай атрыбутыкай, нават калі ігнаруюць уласна індзейцаў.

Няхай бы суайчыннікі і суседзі «ўтылізавалі» ідыш, асабіста я не супраць. Нехта з заможных яўрэяў-бізнэсоўцаў мо і прафінансаваў бы курсы, пераклад неабходных дакументаў і г. д. Балазе ў Вільнюсе, дый у Кіеве, цяпер не так ужо мала спецыялістаў.

Для ўтварэння новага «Міжмор’я» (без Польшчы, што істотна) засталася «драбяза»: пасадзіць кіраўнікоў трох краін за круглы стол, каб яны дамовіліся наконт прынцыпаў і даручылі экспертам адпрацаваць дэталі, а потым растлумачыць народам выгоды яднання і правесці некалькі рэферэндумаў.

You may say I’m a dreamer Ir megt zogn ikh bin a bal-khalojmes… Але шмат каму з тутэйшых жыхароў насамрэч цесна ў межах былой савецкай рэспублікі. І выхад да мора ім патрэбны (лепей два :)), і пачуццё прыналежнасці да вялікай дзяржавы. Калі гэтага няма, то гонар за «цэнтр Еўропы» падаецца штучным, а роля «моста паміж Захадам і Ўсходам» не вельмі цешыць. І мадзеюць беларускія нацыяналісты без Вільні, і прыхільнікі імперыі не ведаюць, як ушчыкнуць «недадзяржаву», і ўрадавыя ідэолагі круцяцца, як уюны на патэльні… Заснаванне ВК неяк прымірыла б усіх; энергія беларусаў улілася б у мірнае рэчышча.

Так ці іначай, мой пражэкт не горшы за фантазіі старога мінчука – доктара гістарычных навук, каторы абараняўся пад саветамі, хваліў іх, а потым перакваліфікаваўся ў абаронцу этнасу. Яшчэ гадоў 15 таму прапанаваў прызнаць беларускамоўных беларусаў… нацменшасцю, каб дабівацца іх абароны ў міжнародных арганізацыях. Апошнім часам прасоўвае ідэю нацыянальна-культурнай аўтаноміі белмоўных – марыць «ізаляваць ідэйных беларусаў ад шкоднага знешняга ўплыву», пасяліць мільён «свядомых» ля мяжы з Літвой: «20 тысяч квадратных кіламетраў “нацыянальнай рэзервацыі” першым часам будзе дастаткова». І нічога страшнага: «самае свабоднае» радыё бярэ вялікае інтэрв’ю ў прафесара, яго вычварныя думкі абмяркоўваюцца на поўным сур’ёзе… ОК, на тое і плюралізьмъ.

* * *

Не пашанцавала ў Беларусі Аляксандру Лапшыну, падарожніку-блогеру з ізраільскім ды расійскім пашпартамі (магчыма, і ўкраінскім), які наведаў звыш 120 краін. Ён трапіў у Мінск 14 снежня, акурат у «месячнік дружбы з Азербайджанам» – 28-29 лістапада Лукашэнка лётаў у Баку, узяў у Ільхама Аліева ордэн імя Гейдара і пацалаваў яго (ордэн), паабяцаўшы «адпрацаваць». Каб Лапшын прыехаў, скажам, праз паўгода, ніхто б і ўвагі не звярнуў на запыт пра яго экстрадыцыю, не тое што кінуў за краты на некалькі тыдняў. Вунь Курманбек Бакіеў з 2010 г. вольна сябе пачувае ў Беларусі, хоць афіцыйны Кыргызстан з таго самага года абвінавачвае яго ў значна горшых злачынствах. А так блогер стаўся… не, ўсё ж не пешкай: фігуркай у руках чыноўнікаў.

Месяц у СІЗА, калі створаны «асаблівыя ўмовы», надломіць пераважную большасць арыштаваных – з расповедаў пра 2010-2011 гг. ведаем. 17 студзеня генпракуратура Беларусі пастанавіла выдаць Лапшына, а назаўтра ён напісаў ліст з прабачэннямі азербайджанскаму «баю». Паведамлялі, што консул Ізраіля заверыла ліст і адправіла адрасату. Цяпер наўрад ці будзе плён ад абскарджвання праз суд пастановы аб экстрадыцыі (абскардзіць яшчэ можна да 27 студзеня), бо ахвяра згадзілася гуляць «па паняццях». З іншага боку, што, калі заўтра ці паслязаўтра «начальнікі» пасварацца?!

Выказвалася думка, што, паглядзеўшы на справу Лапшына, турысты з 80 краін, для якіх «адкрылася» Беларусь, не захочуць да нас ехаць. Наўрад ці: 95% мала цікавяцца «палітычнымі гульнямі», а сярод астатніх большасць акурат захоча паказытаць сабе нервы тым, што з’ездзіла ў «апошнюю дыктатуру Еўропы».

Само рашэнне пра «бязвіз» на 5 дзён, якое ўступіць у сілу 12.02.2017, – крок, вядома, станоўчы, але нерашучы; нагадвае прыадчыненне форткі на некалькі міліметраў у памяшканні, дзе няма чым дыхаць. Ці падштурхне ён да развіцця турыстычную галіну, якой апякуецца ў тым ліку і «наш» чалавек – Вераніка Дарожка, экс-дырэктарка Іудзейскага рэлігійнага аб’яднання, а з пачатку 2016 г. – кіраўніца Нацыянальнага агенцтва па турызму?

За паўмесяца В. Д. не знайшла часу, каб адказаць на пару маіх простых пытанняў, зададзеных праз e-mail 06.01.2017. Мог бы напейсаць афіцыйна, адправіць у офіс заказным, ды навошта? Ёсць мудрая беларуская прыказка: «даганяючы не нацалуешся». Да таго ж успомніў, як у канцы лістапада 2016 г. гэтая дама абрынулася ў фэйсбуку на ініцыятыву «Мінскі велашпацыр», якая дала не зусім паліткарэктны анонс «яўрэйскай экскурсіі». Вераніка пачала іх (канкрэтна, «хлопчыка» Рамана Абрамчука) «вучыць жыццю»… У цяперашніх умовах паміж чыноўнікамі-кантралёрамі і дробнымі прадпрымальнікамі я выбіраю прадпрымальнікаў, якія робяць нешта новае, няхай недасканала.

Мой скромны ўклад у развіццё турыстычнай галіны – прапанова падправіць вулічны знак ля гасцініцы «BonHotel» у заходняй частцы Мінска 🙂

Зараз, як можна бачыць, іншамоўных людзей частуюць «вуліцай Бейрута», як бы намякаючы, што ў нас суперпрыязныя стасункі з Ліванам… Не варта іх падманваць; слушна «Bieruta». Дарэчы, гэтую вуліцу грамадскія актывісты, прыхільнікі хаўрусу з антыкамуністычнай Польшчай, сёлета хацелі б пераназваць: «Можа, Менску варта зрабіць партнёрскі жэст, і замест Берута пашукаць іншага дзеяча з шматвяковай супольнай гісторыі для ўшанавання?» А на мой одум, хай застаецца: усё ж гэты паляк, дарма што выглядае сталінскай марыянеткай, паспрыяў перамозе над нацызмам. У любым разе, лепей ужо вуліца Берута, чым «хлопцаў-балахоўцаў»… Рушыць старызну трэба абачліва; той жа Кіеў, дзе ўлетку 2016 г. з’явіўся праспект Бандэры і быў знесены помнік славутаму «чырвонаму» партызану, украінцу Каўпаку, не з’яўляецца ў гэтым сэнсе пазітыўным прыкладам.

Вольф Рубінчык, г. Мінск,

22.01.2017

wrubinchyk[at]gmail.com

Апублiкавана 22.01.2017  19:44

P.S. Рэдакцыя belisrael.info напамінае, што “Катлеты і мухі” – аўтарская рубрыка В. Рубінчыка, дзе ён выказвае свае асабістыя меркаванні.

***

Комменты из фейсбука:

Александр Барабаш (Украина – Израиль) 22 янв. 21:38 Мамелойшн міжнаційонального спілкування!

Margarita Akoulitch (Минск) 22 янв. 21:53 Согласна

***

Яшчэ адно меркаванне чытача, атрымана 25.01.2017 (П. Лашкевіч, г. Мінск):
“У любым разе, лепей ужо вуліца Берута, чым «хлопцаў-балахоўцаў»…” Цалкам згодзен! Кіеў і ў маіх вачах не з’яўляецца пазітыўным прыкладам у плане перайменавання вуліц.