Чытачы belisrael.info ўжо знаёмыя з творчасцю С. Гафштэйна, ураджэнца Мазыра (1934), настаўніка, выдатніка асветы БССР, які з 1997 г. жыве ў Ізраілі. Пазалетась мы друкавалі вялікую падборку яго рускамоўных вершаў, а зараз прапаноўваем беларускамоўныя. Пятага лютага 2019 г. аўтару спаўняецца 85 – да 120, дарагі Сямён.
С. Гафштэйн каля сваёй кватэры ў хостэлi ў Ерусалiме. 26 студзеня 2019. Фота рэдактара belisrael.info
* * *
ЗДАРЭННЕ Ў ПУШЧЫ
(гумарэска)
Узяў Шушкевіч дубальтоўку,
А гэта шчэ было зімой,
Ды паляваць пайшоў на воўка,
Мароз трашчаў аж божа ж мой…
Куды падзецца Станіславу,
Ад холаду яму капут,
Тут, можа, выпіць бы на славу,
Ды дзе у лесе крама тут?
Пячэ мароз праз цела тлушчу,
Не чуе ног, не чуе рук,
Ды бачыць, як брыдуць па пушчы
Два хлопцы — Ельцын і Краўчук…
Вось падыйшлі бліжэй, пытаюць:
«Ты трэцім будзеш?» — Ну але ж!
— Гарэлку, мабыць, хлопцы маюць,
Як ім адмовіш, грэцца трэ’ ж…
У леснiковую хаціну
Зайшлi тры бравых хлапчукi,
I мемарандум праз хвіліну
Падпісан імі вось такі:
Жылі мы ўсе ў вялікай згодзе,
За стол адзін нас не ўсадзіць,
Дык хай у кожным агародзе
Свой прэзідэнт цяпер сядзіць…
Няхай сядзіць і грэе пуза,
І радуе рабочы клас,
Садружнасць хай замест Саюза
Навекі будзе тут у нас…
* * *
І расчынілі ў пекла дзверы,
Бо стала не жыццё, а – гэ…
Жылі мы ўсе ў СССРы,
Пакутуем у СНД…
1991 г.
Карыкатура з часопіса «Вожык»
З САЛДАЦКАГА СШЫТКУ
* * *
Сонцам азарыліся палеткі,
Конікаў званы ў траве чуваць,
З маладой настаўніцаю дзеткі
Зранку выйшлі ў поле пагуляць…
Радасць іх, іx смех вясёлы гэты,
Зазвінелі ў палявой цішы,
І той шчыры смех, такі прыветны,
Вельмі мне прыйшоўся па душы…
Хай жа радасць будзе іх бясконцай,
Хай ім воч не сцеліць смутку цень,
Каб заўсёды ім свяціла сонца,
Як і ў гэты ясны летні дзень…
І таму да болю я сціскаю
На пасту сталёвы аўтамат,
Каб дзіцячы смех не абрывалі
Ворагавы куля ці снарад…
1957 г.
* * *
Беларусь, як я цяпер далёка,
Ад цябе, радзіма ты мая…
Хоць i тут цудоўна ўсё навокал,
Па табе адной сумую я…
Калi б толькi на адно iмгненне
Апынуцца зноў я дома мог,
Ведай, што я стаў бы на каленi,
Цалаваў бы пыл тваіх дарог…
Птушак спеў тады б я слухаў звонкi,
Захапляўся б водaрам палёў…
Дарагая, любая старонка,
Ой, калi ж цябе я ўбачу зноў…
1957 г.
От редактора belisrael.info
После моей более годичной давности просьбы и неоднократных напоминаний, Семен начал писать книгу о своей жизни, где будет много историй.
Опубликовано 04.02.2019 20:59
***