Tag Archives: стройки в Беларуси на еврейских костях

Открытое письмо послу Беларуси

Послу Республики Беларусь в Государстве Израиль

В. Н. Скворцову

Посольство Республики Беларусь в Государстве Израиль

3, Reines str., 64381, Tel Aviv

E-mail: israel@mfa.gov.by

Уважаемый г-н Посол!

Ваше письмо о ситуации с еврейскими кладбищами в Беларуси заставило меня еще раз вернуться к этой проблеме. Я занимаюсь этой проблемой с 1989 года, когда было остановлены строительство универсама в г. Слониме. В 1990 году прекращены работы на еврейском кладбище по ул. Еврейской (Коллекторной) в Минске. С 1993 г. я работаю над этим вопросом как президент Всемирной ассоциации белорусских евреев, которая зарегистрирована в США.

В августе 2003 г. в г. Мозыре на ул. Пушкина около дома №10 было начато строительство коттеджа. При отрывке котлована были обнаружены человеческие останки. Факт зафиксирован в протоколе от 24.09.2003 г., составленном участковым милиционером Мозырского отдела внутренних дел Шевелем. Документ передан в Мозырский горисполком и зарегистрирован под №Г/1057 26.08.2003 г.

Дальнейшее изучение проблемы показало, что строительство коттеджа было разрешено на территории еврейского кладбища. Кладбище обозначено на плане города 1847 г. Строительство было прекращено, котлован был зарыт. План города 1847 г. был передан в исполком с предложением нанести его территорию на генеральный план города. В течение 12 лет его территория убиралась и была надежда, что мертвых оставят в покое.

Мозырский райисполком принял решение 06.07.2015 за №720 «О разрешении на проведение проектно-изыскательских работ и строительства» объекта «Строительство жилого многоквартирного дома со зданиями (помещениями) для обслуживания населения, расположенного по адресу: г. Мозырь, ул. Пушкина, 14, 14а, 14в». Строительство дома разрешено на территории еврейского кладбища.

18.02.2004 письмом № 7-7-2004 прокуратура Гомельской области сообщала в Генеральную прокуратуру, что 17.09.2003 был составлен акт обследования земляных работ при строительстве жилого дома по ул. Пушкина, 10. В документе указано: «Найденные в котловане на глубине двух метров мелкие части человеческих останков свидетельствуют о нахождении здесь в прошлом кладбища, что подтверждается планом г. Мозыря 1847 г.».

Еще одним подтверждением существования еврейского кладбища на пятне застройки является письмо Мозырского райисполкома от 08.07.2013 №Г228/533: «При проведении работ по корректировке разработчикам генплана будет предложено указать на генеральном плане города места размещения еврейских кладбищ».

По моей просьбе Республиканское унитарное предприятие «Белкартография» выполнило наложение современной ситуации на план города 1847 г. После представления документа в Генеральную прокуратуру заместитель Генерального прокурора РБ А. М. Лашин письмом от 26.04.2016 за №0703-14-26 предложил «Мозырскому районному исполнительному комитету принять меры по установлению мест захоронений, и выполнить наложение схематичного плана города Мозыря с нанесением бывших кладбищ (православное, еврейское, католическое) на современную карту города и определить территорию захоронений».

Выполняя поручение Генеральной прокуратуры, разработчик проектной документации ПСД-ПИКП «Полесьепроект» выполнил наложение границ кладбища согласно карте 1847 г. на съемку 2016 г. в масштабе 1:500. Вторая часть поручения Генпрокуратуры об определении границ кладбища в натуре выполнена не была.

В конце декабря 2016 г. началось рытье котлована под строительство дома. По имеющейся у меня информации, грунт с человеческими останками вывозился в район д. Бобры.

Гомельский городской исполнительный комитет разрешил (решение №456) строительство двух 18-ти этажных жилых домов КПД по ул. Сожской, 5 на еврейском кладбище. По состоянию на 5 июня с. г. выстроен двойной забор и завезена тяжелая техника на строительную площадку.

Статья 23 Закона Республики Беларусь от 8 января 2015 г. №237-З «О внесении изменений и дополнений в Закон Республики Беларусь о погребении и похоронном деле» запрещает на участках земли, на которых находятся старые могилы, «возведение капитальных строений (зданий, сооружений), иных строений, за исключением мемориальных и культовых…»

Статьи 95, 97 «Постановления Министерства жилищно-коммунального хозяйства РБ, Министерства здравоохранения РБ 28 июня 2002 г. N17/43 «ОБ УТВЕРЖДЕНИИ ПРАВИЛ СОДЕРЖАНИЯ МЕСТ ПОГРЕБЕНИЯ» (в ред. постановления Минжилкомхоза, Минздрава от 02.12.2005 N 53/50) гласят:

Ст. 95. На закрытых кладбищах остаются в полной неприкосновенности земельный покров, все надмогильные сооружения с имеющимися на них надписями и поддерживается общий порядок согласно требованиям действующего законодательства.

Ст. 97. Использование закрытых кладбищ или части их под застройку или для каких-либо других надобностей не допускается.

Артыкул 1 «Пагаднення паміж Урадам Злучаных Штатаў Амерыкі і Урадам Рэспублікі Беларусь аб ахове і захаванні некаторых культурных каштоўнасцей”, подписанного 21 сентября 2016 г. от имени РБ министром иностранных дел Владимиром Макеем: «Кожны з Бакоў будзе ажыццяўляць неабходныя захады дзеля аховы і захавання каштоўнасцей, што ўяўляюць сабой культурную спадчыну ўсіх нацыянальных, рэлігійных ці этнічных груп, якія жывуць ці жылі на яго тэрыторыі, у тым ліку груп, якія былі ахвярамі генацыду падчас Другой сусветнай вайны.

Тэрмін “культурная спадчына” для мэт дадзенага Пагаднення азначае культавыя збудаванні, мясціны гістарычнай важнасці, могілкі, мемарыялы і архіўныя матэрыялы».

Строительство домов на еврейских кладбищах является прямым нарушением международных обязательств, принятых на себя Республикой Беларусь.

В ХХI веке окончательно уничтожена в Минске Холодная синагога на ул. Немига, снесена синагога на ул. Димитрова. В Любани на месте снесенной синагоги построен магазин. На еврейских кладбищах в Воложине, Волковыске, Гродно, Мозыре, Гомеле строились и строятся дома, стадионы, прокладываются инженерные сети.

Как говорили древние римляне, «Sapienti sat». Для тех, кто не читает на латыни: «Умному достаточно, понимающий поймет». Поймет и, я бы сказал, оценит результаты работы по сохранению синагог и еврейских кладбищ в Беларуси. Я думаю, что Вам должно быть стыдно за государство, которое Вы представляете.

Яков Гутман,

президент Всемирной ассоциации белорусских евреев (THE WORLD ASSOCIATION OF BELARUSAN JEWRY, INC. “LITVAKS”. 829 East 10th Street, Suite 2A, Brooklyn N Y 11230 USA.Tel (718) 421-0768. E-mail: wabjewry@yahoo.com )

05 июня 2017 г.

Опубликовано 06.06.2017  11:58

***

Комментарии из фейсбука:

Людмила Мирзаянова  06.06  14:15
Аналогичная ситуация в Несвиже.
Уладзь Рымша 06.06  15:04
Сур’ёзная праца зроблена.
Трэба закідваць лістамі МінАрх, ДзяржКамЗем, гарадзкія, абласныя і раённыя выканкамы.
Наталля Бордак  06.06  16:30
Шмат год таму я з сяброукай аднакласнiцай ( нам было па год 16) зайшлi на габрэйскiя могiлкi, што былi непадалек яе дома. Вельмi прыстойныя акуратныя, невялiкiя надмагiльнiкi, нiякix aгародж, сярод зусiм старых хвояу’.. Надпicы на iypыце мы не разумелi… А зараз на тым месцы стаяць 3-5 павярховыя дамы. Як жывецца там у ix,жыхарам Хойнiкау’, як сьпiцца?
 

Давид Олег Лисовский 06.06  16:44

у жніўні 2016 у Магілёве таксама зраўнялі з зямлёй адну з найбольшых і найстарэйшых мураваных сінагог горада, што дажыла да нашых дзён ня гледзячы на рэвалюцыю і вайну.

праўда пасьля вайны ніхто і не ведаў, што там была менавіта сінагога (з-за перабудовы 30-х вялікая зала была падзеленая на 2 паверхі). Хадзілі толькі чуткі, што гэта была альбо йешыва, альбо хэдэр. Ніхто і не дасьледваў дакладней, і не клапаціўся за лёс будынка.

толькі каля месяца таму высьвятлілася, што зьнішчаны будынак быў унікальным помнікам гісторыі Магілёва.

 

В. Рубінчык. КАТЛЕТЫ & МУХІ (50)

Шаноўных чытачоў вітаю поўным шаломам! Вось і нейкае падабенства юбілейнага выпуску, у якім дазволена азірнуцца назад. Але найперш, па завядзёнцы, азірнуся наўкол.

У краінy паўзуць перамены… Калі стаць на марксісцкую купіну, то феадальны лад – або яго рэцыдывы – не можа ў нашых палястынах не змяніцца на капіталістычны. Пра балячкі апошняга нашрайбаны цэлыя бібліятэкі, але самі Карл i Фрыдрых не аспрэчвалі прагрэсіўных бакоў грамадства, у якім жылі. Так, у краіне «развітога капіталізму» наўрад ці сталі б усур’ёз асуджаць чалавека за сімвалічны жэст (пятлю, накінутую на статую гарадавога ў Мінску 12.03.2017). Гаворка пра анархіста Вячаслава К., які цяпер у СІЗА пад крымінальнай справай. Начальнік сталічнай міліцыі лепіць з яго банальнага хулігана, які апаганіў «святое для ўсіх міліцыянтаў месца». Статую сумнеўнай гістарычнай і мастацкай вартасці паставілі ў лютым г. г., а ўрачыста адкрылі 02.03.2017, і не ўсе супрацоўнікі МУС паспелі нават даведацца пра яе, не тое што сакралізаваць. Тожа мне «вечны агонь»… Правабаронцы ўважаюць Вячаслава за палітзняволенага; з імі цяжка не згадзіцца. А Пэйсах – cамы час успомніць пра тое, што ідалапаклонства шкоднае для здароўя, будзь ты фараон, святар Аарон або генерал-маёр міліцыі 🙂

Шлях інфантыльных крыўдаў за статуі ды інш. – бесперспектыўны, тым болей у эпоху, калі ў Беларусі рэальна ігнаруецца спакой жывых і мёртвых людзей. Каму, напрыклад, лепей ад будоўлі шматпавярховіка ў Мазыры на тэрыторыі могілак, хоць і даўно закрытых? Афіцыйны прадстаўнік РБ не адмаўляе таго, што «ў працэсе падрыхтоўчых работ да рэканструкцыі будынкаў былога дыспансера былі знойдзены некалькі дробных фрагментаў чалавечых парэшткаў». Дапусцім, пасол Беларусі ў Ізраілі сам не ездзіў у Мазыр – але з яго бюракратычным досведам не здагадацца, што «некалькі» там значыла «нямала» або «мноства»… Ладна, няхай «адмазка» пра «дробныя фрагменты» застаецца на сумленні дыпламата ды тых, хто рыхтаваў для яго даведку.

Нямала ў «сінявокай» і такіх, каму не дае спаць «жыдоўскае золата». Ракаўскі мастак Фелікс Янушкевіч пад канец 2016 г. казаў пра «чорных капальнікаў», якія шчыруюць у лесе, на месцы забойстваў землякоў-яўрэяў: «Гадоў 10-20 таму таксама капалі, але капацелі былі больш культурнымі, закапвалі за сабой. А гэтыя маладыя… Спытай у іх, што яны там шукаюць? Іх цікавяць зубы — гэта ж паскуды… Таму я і пішу лісты ў розныя інстанцыі і кажу, каб перавезлі астанкі і пахавалі ў нармальным месцы».

Летась на скрыжаванні вуліц Жудро і Матусевіча ў Мінску цэнтр тэніса пачаў «пашырэнне» за кошт парка. Будаўнікі аператыўна, без намёку на грамадскае абмеркаванне, пасеклі дзясяткі дрэваў, што выклікала справядлівае абурэнне жыхароў раёна. Пратэстоўцы абклеілі будаўнічы плот паперкамі; да гонару кіраўніцтва цэнтра (гендырэктар – Сямён Каган), абвінавачванняў у «замаху на святыя пачуцці» тэнісістаў не выстаўлялася. Праўда, і будоўля не спынена.

Паперкі ад незадаволеных усё яшчэ дзе-нідзе вісяць на слупах. Крэатыўныя абаронцы «зялёных сяброў» даўмеліся вешаць улёткі… у форме лісткоў на дрэвы, якія яшчэ засталіся на вул. Матусевіча.

Мінск, 02.04.2017

9 красавіка ўпершыню ў сучаснай Беларусі здарыліся дзве падзеі, здольныя істотна і пазітыўна паўплываць на будучыню, хоць пакуль яны амаль не заўважаны публікай. Быў з’езд Саюза беларускіх яўрэйскіх грамадскіх аб’яднанняў і абшчын, і сярод 76 дэлегатаў – ажно 3 кандыдаты на пасаду аднаго старшыні, калі такое было ў «афіцыйных яўрэяў»? Плюс – выбралі не ранейшага кіраўніка (Барыс Герстэн стаў першым, хто ў названым саюзе сышоў добраахвотна; яго папярэднік «кіраваў» да скону), не ідэолага і не дачку лаўрэата Ленінскай прэміі, а больш-менш самастойную асобу – прадпрымальніка Уладзіміра Ч., рэзідэнта Парка высокіх тэхналогій. Не скажу, што яўрэйскае «грамадскае жыццё» зараз пышным цветам забуяе, але нейкі подых перамен данёсся. Чалавек, для якога Майсей Гальдштэйн (aka рэвалюцыянер Валадарскі) і Якаў Свярдлоў – з’явы таго ж парадку, што Змітрок Бядуля ды Ісай Казінец, не цураецца традыцый і нават навучае чытачоў беларускага часопіса: «Калі ты ходзіш у сінагогу, ты яўрэй. Калі не – то не». Забаўны постмадэрн, такі характэрны для тутэйшых…

Другая падзея – сустрэча аўтарытэтнага дзеяча шахмат (гросмайстар ІКЧФ, міжнародны арбітр і г. д.) Дзмітрыя Лыбіна з шахматыстамі Саюза беларускіх пісьменнікаў. Ён прачытаў кароткую лекцыю пра паходжанне слова «ракіроўка», даў сеанс адначасовай гульні. Д. Л. – яшчэ і музыка, знаны кампазітар, які адказвае за міжнародныя сувязі ў адпаведнай творчай суполцы. Дарма што ён завітаў да літаратараў хутчэй як прыватная асоба, гэта знак таго, што творцы краіны здольныя ўзаемадзейнічаць без падказкі/пасярэдніцтва чыноўнікаў. Калі так пойдзе і далей, то што ж будзе – няўжо і «Беларуская канфедэрацыя творчых саюзаў» зробіцца дзеяздольнай арганізацыяй? 🙂 Можа, нават перастануць прападаць са сцэны цікавыя праекты made in Belarus? Толькі за апошні год згаслі зоркі гурта «Серебряная свадьба» і тэатра «Хрыстафор»; прычыны розныя, але, мяркую, памылкі менеджменту & брак грошай у абодвух выпадках адыгралі сваю ролю. Гурта і тэатра мне шкада, тым болей што бываў на іх імпрэзах.

Перад сеансам; Д. Лыбін справа (фота Л. Хейдаравай). Міні-лекцыя (фота В. Р.)

Ход жа сеансу ў офісе СБП быў даволі прадказальны: гросмайстар выйграў 6:0… Праўда, яму давялося шмат папрацаваць галавой – а перад гэтым памагаў цягаць сталы – і праз тры гадзіны пасля пачатку маэстра паўтарыў тое, што казаў на зыходзе сеансу ў «Нашай Ніве» 2005 г.: «Узмакрэў».

* * *

Не ўсе чытачы нашага рэсурса зразумелі, пра што быў верш Змітра Дзядзенкі «Крымінальная гісторыя літаратуры», апублікаваны 02.04.2017. На аршанскім сайце аўтар патлумачыў: «Па так званай «справе баевікоў» затрымалі супрацоўніка выдавецтва «Кнігазбор» Міраслава Лазоўскага і кнігараспаўсюдніка Алеся Яўдаху. Гэтай ганебнай справе і прысвечаны верш». Не ведаю, наколькі справа ганебная (ускрыццё пакажа), але тое, што яна дзіўная, факт. У прынцыпе, ухваляю супольную заяву Згуртавання беларусаў свету «Бацькаўшчына» і СБП (28.03.2017 – бел., англ. варыянты). Суверэнная дзяржава мае права сябе бараніць, але ў гэтым выпадку прэвентыўнае затрыманне некалькіх дзясяткаў асоб з’яўлялася празмернай рэакцыяй на іх актыўнасць.

Днямі абвінавачванне ў адносінах да 20 чалавек з 35 дапоўнілі «Стварэннем незаконнага ўзброенага фармавання» (арт. 287 Крымінальнага кодэкса РБ, да 7 гадоў пазбаўлення волі), што выглядае зусім ужо абсурдна. Прыпомнілі членства абвінавачаных у напаўпадпольным «Белым легіёне», распушчаным гадоў 15 таму. «Галоўная газета краіны» 11.04.2017 засведчыла, што ў бездань кадэбэшнай «журналістыкі» можна падаць бясконца. Замест фактаў парушэння заканадаўства арыштаванымі «аддзел расследаванняў» «Беларуси сегодня» штампуе дадумкі тыпу «У закрытых групах удзельнікі ведалі адно аднаго толькі па “ніках”. Нават сустракаючыся на супольных зборах і трэніроўках, далёка не ўсе ведалі адно аднаго. Напэўна, было што прыхоўваць…»

Паўлаякубовіцкі ўзровень праявіўся і ў драбязе. Так хацелася даць дыхту Станіславу Шушкевічу, пасварыць яго з абвінавачанымі (якія нібыта мелі дачыненне да «Беларускага згуртавання вайскоўцаў», ліквідаванага ў 1990-х), што дапісаліся: «16 лютага 1994 года, яшчэ пры Шушкевічу, Вярхоўны Суд забараніў БЗВ». З 26.01.1994 Шушкевіч, адстаўлены з пасады старшыні Вярхоўнага Савета, нават фармальна не меў улады ў краіне.

Крывадушная, небяспечная заява з боку Ізотавіча: «Грамадства мае права абыходзіцца як без “грамадскіх абвінаваўцаў”, так і без “грамадскіх адвакатаў”». Ролю абвінаваўцы ягонае выданне, што навязваецца беларусам з усіх прасаў за іх жа грошы, якраз дэ-факта і бярэ на сябе… А без грамадскіх абаронцаў, голасу якіх у Беларусі праз інфармацыйны шум амаль не чуваць, дзяржава захлынецца ў таннай канспіралогіі тыпу «Маладняк слухаў лідара, наліваўся злосцю, рыхтаваўся да вайны з “маскалямі”легіён ператвараў маладых байцоў у бязлітасных зомбі». І яшчэ мяркую, што без такіх абаронцаў суды ніколі не апраўдалі б ні Альфрэда Дрэйфуса ў Францыі, ні Менахема Бейліса ў Расійскай імперыі.

Карціць спадзявацца, што новы кіраўнік «галоўнага яўрэйскага саюза» (гл. вышэй) цішком-нішком адгародзіць сваю суполку ад цынічнага лаўрэата прэміі «За духоўнае адраджэнне», экс-кандыдата на пасаду пасла Беларусі ў Ізраілі… Эх, «за дзяржаву абідна».

Апаненты лукашэнкаўскіх ідэолагаў, у прыватнасці, пазнякоўцы, таксама, бывае, самі сабе псуюць рэпутацыю. Во нядаўна аблілі брудам мужнага чалавека, Барыса Хамайду з Віцебска (гл. фота; інтэрв’ю з Б. Х. чытайце, напрыклад, у «Мы яшчэ тут!» за 2008 г.). Камусьці падалося, што ён няправільна распаўсюджвае недзяржаўную прэсу – пад чырвона-зялёным «БССР-аўскім» сцягам. Насамрэч гэта быў штандар Віцебскай вобласці… Папрасіць прабачэння? Не, за тыдзень не даўмеліся. Ды што казаць пра «пешкі», калі «кароль»-Зянон змяшаў з г… нябожчыка Булахава і лічыць гэта нармальным.

Каб разбавіць сумны наратыў, прапаную зірнуць на каробку з мацой, спечанай у Кіеве ў лютым 2017 г. ды прывезенай у Мінск «Джойнтам», і ацаніць зычэнне.

Можа, мелася на ўвазе пажаданне паэтам – «Счастливого Пегаса»? 🙂

Агулам час ад часу здаецца, што сплю і бачу сон: y сне нярэдка гаворыш, а цябе не чуюць… Так і з ідэяй «Злучаных штатаў», або Вялікага княства Беларусі, Украіны і Літвы, якую падтрымаў у студзені, амаль тры месяцы таму. Зеро водгукаў з тутэйшай «палітычнай супольнасці», не кажучы пра нейкія практычныя крокі. Вядома, за гэты час улады РБ прыкладалі намаганні, каб дадаткова пасварыцца з урадамі Літвы і Украіны (усталёўка статара турбагенератара і «бітага» корпуса рэактара Астравецкай АЭС, заявы пра падрыхтоўку беларускіх баевікоў ва Украіне), але ж не заўсёды будзе так?

Нядаўна дэпутат-гісторык Ігар Марзалюк заявіў расійцам, што «Беларусь – гэта адзіная краіна, якая не дазваляе стварыць Міжмор’е. Гэты [міжморскі] ланцуг не замкнёны. І пакуль ва ўладзе будуць тыя ж людзі, што і цяпер, ён не закрыецца…» Аднак не цямлю я, што жахлівага ў хаўрусе дзяржаў ад Балтыйскага і да Чорнага мора, дзе наедак ад таго, што беларусам няпроста з’ездзіць на экскурсію ў суседні Вільнюс?.. Яшчэ 25 год таму іншы спецыяліст па мінуўшчыне, Адам Мальдзіс, разважаў: «Што ж датычыцца беларуска-літоўскай супольнасці, то само жыццё, эканамічны і палітычны крызіс падштурхоўваюць нас (як бы мы таму ні супраціўляліся) да такога з’яднання. Гэта адпавядала б нашай гістарычнай традыцыі (залаты век у Вялікім княстве Літоўскім), інтарэсам абодвух народаў. Тая граніца, на якую цяпер затрачваецца столькі сродкаў, была праведзена адвольна, “па жывому”…» (з кнігі Ю. Залоскі «Версіі», Мінск, 1995).

Cёння – апрача іншага, і Дзень касманаўтыкі. Дазволю сабе змясціць карыкатуру расійскага шахматыста-гумарыста Уладзіміра Чакаркова, прысланую ў 2003 г. для «Шахмат-плюс» (друкавалася ў 2-м выпуску гэтага мінскага часопіса).

Да таго ж раю паслухаць песню «Космас» нашага аўтара Федзі Жывалеўскага (напрыклад, тут), не пашкадуеце 🙂

Вольф Рубінчык, г. Мінск

12.04.2017

wrubinchyk[at]gmail.com

Апублiкавана 12.04.2017  19:18

Кароткі змест папярэдніх дзесяці серый:

№ 49 (02.04.2017). Прымітывізацыя вобраза пратэстоўцаў асобнымі аўтарамі. Разгон дэманстрантаў як анахранізм. Адмова верыць, што “ўсё прапала”. Аптымістычныя назіранні Л. Мірзаянавай, А. Горвата. Як час працуе супраць сістэмы. Казус з сатырычнай налепкай ля станцыі мінскага метро. Вынікі афіцыйнага даследавання хатніх гаспадарак. Адступленне з жыцця беларускай пошты 2010 г. (як адміністрацыя шкадавала вады ў спёку). Пошук адказу на пытанне, што будзе далей з “сілавікамі”, нежаданне іх агулам “расчалавечваць”. Прапанова “перавыхоўваць” іх у творчых саюзах. Уражанні ад прэзентацыі кнігі Л. Паўлікавай-Хейдаравай 29.03.2017. Ліст дэпутатаў Еўрапарламента пра Беларусь як уратаванне гонару “Еўропы”.

№ 48 (27.03.2017). Думкі пра волю і няволю ў беларускім грамадстве. Фактычнае паўтарэнне А. Лукашэнкам слоў персанажа п’есы Б. Брэхта (у 1997 г.). Перайманне “праваахоўнай” сістэмай РБ сюжэтаў Ф. Кафкі (“Працэс”, “Замак”). Прагрэсіўнасць канстытуцыі Кракава 1815 г. у параўнанні з сучасным беларускім заканадаўствам. Зноў пра абяцанку 2010 г. увесці суд прысяжных. Адмова старшыні Вярхоўнага суда ад канцэпцыі рэформ. Прапанова бачыць нашу сітуацыю хутчэй праз прызму Я. Шварца, чым Дж. Оруэла. Прэвентыўнае затрыманне актывістаў. Слізкасць спецдакладчыка АБСЕ і многіх еўрапейскіх палітыкаў. Назіранне А. Сідарэвіча – нямецкія “шмайсэры” на вуліцах Мінска. Рэакцыя М. Акуліч на візіт у Беларусь С. Ландвер. Крытыка ізраільскай міністаркі ў сеціве. Меркаванне пра наступны “Дзень Волі”. Супярэчлівасць уражанняў ад шэсця 15 сакавіка. Адзначэнне “Дня Волі” ў Ашдодзе.

№ 47 (23.03.2017). “Справаздача” пра паход у клуб С. Алексіевіч, на сустрэчу з краязнаўцамі, дадатковыя звесткі пра з’езд СБП. Затрыманне А. Яўдахі. Эпізоды масавага забегу ў Мінску 8 сакавіка. Прэзентацыя кнігі Л. Кэрала 12 сакавіка ў “Галіяфах”, “Марш недармаедаў” 15 сакавіка. Паводзіны анархістаў і міліцыі, згадка пра В. Шчукіна. Традыцыйны шахматны турнір у СБП 19 сакавіка. Анонс дзвюх культурніцкіх падзей. І. Марзалюк і Курапаты; абяцанне ўладаў навесці там “парадак” 25 сакавіка. Крытыка артыкула “каталіка” Сяргея М., дзе ад імя яўрэяў высоўваюцца прэтэнзіі да хрысціян, а таксама “галоўнай яўрэйскай газеты” Беларусі, якая перадрукавала артыкул М.

№ 46 (12.03.2017). Значная саступка ў выкананні “Дэкрэта № 3”. Абяцанне накіраваць атрыманыя ад яго грошы “дзецям”. Згадка фрагмента з кнігі Э. Кузняцова. Пра матывацыю пратэстоўцаў і “выкалупванне разынак з булкі”. Трагедыя ў Скідзелі і дэградацыя прадпрыемстваў, знос фондаў. Несамавітасць эканамістаў тыпу І. Целеш. Пра з’езды СБП 2002 і 2017 гг. Адносна дэмакратычныя выбары, памылкі арганізатараў, палеміка з тымі, хто пляжыць Саюз. Распаўсюд кніг у кулуарах з’езда; гістарычныя анекдоты з кнігі Л. Казлова. Імпрэза ў гонар Я. Купалы ў Мінску, чытанне на ёй верша ў перакладзе на іўрыт.

№ 45 (06.03.2017). Ізноў пра “дэкрэт № 3” – “задні ход” уладаў. Кур’ёзнае апытанне на афіцыйным сайце. Самасцвярджэнне “начальства” за чужы кошт. “Міліцэйскія” і народныя жарты. Патлумачаная прычына блакіроўкі “Луркамор’я” – непераканаўчасць тлумачэнняў. Выпраўленне і невыпраўленне памылак. Падзел на групоўкі ва ўладзе. Падзеі ў Курапатах і страта даверу бізнэсоўцаў да чыноўнікаў. Максімалізм некаторых “абаронцаў Курапатаў”. Празмерны аб’ём спіртнога ў РБ; ідэя “алкатураў”. Новы пасол Ізраіля ў Беларусі, яго вялікае інтэрв’ю. Затрыманне ў Ізраілі “беларуса”, які планаваў далучыцца да “Ісламскай дзяржавы”.

№ 44 (27.02.2017). Паблажлівасць карэспандэнта “Радыё Свабода”. Гісторыя “Піянерскай зоркі”. Штрыхі да стану беларускай адукацыі. Згадка антыўтопіі Лаа Шэ. Як “наверсе” бачаць ролю юрыстаў. Пра стаўленне да юрыстаў у Германіі 1930-40-х гг. “Маўклівая большасць” супраць дэкрэту № 3. “Вечнае вяртанне” ў Беларусі: адчуванне таго, што надышоў 1989 г. Змрочныя сведчанні пра наступствы Чарнобылю з афіцыйнага даклада 2016 г. Трагедыя на Скідзельскім цукровым камбінаце. Як мінінфармацыі “заблакавала” “Луркамор’е”. Параўнанні 1989 і 2017 гг. не на карысць апошняга. Шарлатанства некаторых мясцовых эканамістаў. Парада адправіць на “газавыя перамовы” з Расіяй гросмайстраў Жыгалку або Азарава.

№ 43 (21.02.2017). У. Чавес і Беларусь. Крытычны агляд афіцыйных венесуэльскіх выданняў, атрыманых на мінскім кірмашы. Успамін пра тое, як Л. Ананіч у 2003 г. стала “сааўтаркай” кнігі В. Вараб’ёва. Дыялог У. Чавеса і А. Лукашэнкі 2006 г. Напамін пра памыснасць пабудовы адносін з бліжэйшымі суседзямі. Падзенне ВУП у Беларусі і павольны рост ва Украіне. Водгукі на “дэкрэт № 3”. Падвышэнне пенсійнага ўзросту ў РБ. Назіранні за кар’ерай прэс-сакратаркі Н. Эйсмант (“феномен Псакі”?) Пажаданне ўзяць у адміністрацыю блазна. Ухвала рашэння міністра ўнутраных спраў Украіны не выдаваць А. Лапшына Азербайджану. Крытыка рашэння мінкульта РБ не ўключаць Саюз беларускіх пісьменнікаў у спіс творчых саюзаў, выказвання А. Карлюкевіча пра “кнігі няпэўнага зместу”.

№ 42 (17.02.2017). Антысеміцкія матывы ў Расіі. Успамін пра тое, як гэта было ў Беларусі на пачатку 2000-х гг. Адчуванне прыкрасці ад паводзін “Нашай Нівы”, якая галаслоўна прычапіла творам А. Бузіны цэтлік “антыўкраінская літаратура”. Нападкі “НН” на арыштаваных аўтараў “Рэгнума”. Цытата з С. Шыптэнкі пра гаротны стан беларускай прамысловасці. (Сада)мазахізм у Беларусі і свеце – магчымая прычына правядзення “хіджабнага” чэмпіянату свету ў Іране. Перастаноўкі ў адміністрацыі Лукашэнкі. Думкі пра тое, што намеснік міністра А. Карлюкевіч мог бы падтрымаць выданне літаратуры на ідышы.

№ 41 (15.02.2017). “Абдымашкі” І. Сярэдзіча з Лукашэнкам, ідэя “круглага стала”. Параўнанне палітычных сістэм у Беларусі і Іспаніі (пад Ф. Франка). Пустая абяцанка прызначыць омбудсмена. Ідэі для канстытуцыйнай рэформы. Сумнеўныя спасылкі гісторыка І. Марзалюка на ізраільскі досвед. Крытыка выказванняў З. Пазняка пра Ізраіль і “няўдзел” беларусаў у Халакосце. Цытаты з кнігі Л. Рэйна. Згадка пра А. Лапшына, якога не шукаў Інтэрпол.

№ 40 (05.02.2017). «Вялікая сустрэча» з Лукашэнкам 03.02.2017. Парушэнне норм і нейтралізацыя апанентаў. Няўменне сфармуляваць нацыянальную ідэю, працяг лалітыкі. Расказ аратара пра Трампа і яўрэяў. А. Лапшын як прадмет гандлю. “Казус Губарэвіча” (вызваленне ад судовай адказнасці). Рэдкасць апраўдальных прысудаў у Беларусі. Пра ганаровага консула Беларусі ў Ізраілі Г. Магнезі. Схема “сваім – усё, чужым – закон”. Пазітыўныя рэкламныя ролікі для тых, хто едзе ў Беларусь. Прапанова развіваць хостэлы з нізкімі цэнамі на жытло.

Змест ранейшых серый гл. у №№ 40, 30, 20, 10 🙂

Ответ из посольства Беларуси в Израиле

Буду признателен за размещение данного письма на сайте belisrael.info.

Посол                                                                     В.Н.Скворцов

ПАСОЛЬСТВА

РЭСПУБЛIКI БЕЛАРУСЬ

У ДЗЯРЖАВЕ IЗРАIЛЬ

 

  EMBASSY OF THE

REPUBLIC OF BELARUS

IN THE STATE OF ISRAEL

 

вул. Райнес, 3, 64381, г. Тэль-Авiў,

тэл.: +972 3 523 10 69,

факс: +972 3 523 12 73

E-mail: israel@mfa.gov.by

israel.mfa.gov.by

 

3, Reines str., 64381, Tel Aviv,

tel.: +972 3 523 10 69,

fax: +972 3 523 12 73

E-mail: israel@mfa.gov.by

israel.mfa.gov.by

 

22.03.2017 № 01-16/155

 

Арону Шустину,

редактору сайта belisrael.info

 

 

 

 

Уважаемый господин Шустин,

В связи с Вашим обращением, в котором утверждается о строительстве жилого дома в Мозыре на территории еврейского кладбища, информирую о следующем.

В Республике Беларусь уделяется самое серьезное внимание сохранности материальных объектов историко-культурного наследия. Данная сфера регулируется соответствующими законодательными и нормативными актами, надзор за соблюдением которых возложен на органы прокуратуры. Ими на постоянной основе осуществляется мониторинг исполнения местными властями требований Закона «Аб ахове гісторыка-культурнай спадчыны Рэспублікі Беларусь» и законодательства о погребении. Так, в период с 2012 по 2016 год Генеральной прокуратурой в этих целях проведен ряд проверок в разных регионах страны, в том числе в отношении сохранности материальных объектов еврейского наследия в Беларуси. При обнаружении нарушений законодательства принимались меры реагирования, виновные лица привлекались к административной ответственности. Выявленные нарушения устранялись, там, где это требовалось, проводились мероприятия по приведению объектов в надлежащее состояние, как это было, в частности, в Рогачеве, Кобрине, Могилеве и некоторых других местах.

Непосредственно в отношении затронутой Вами ситуации в г.Мозыре довожу до Вашего сведения, что вопрос о законности строительства объекта неоднократно рассматривался местными властями с участием всех заинтересованных, включая еврейскую общину г.Мозыря.

Меры по разрешению имевшихся вопросов были выработаны исполнительными органами города во взаимодействии с представителями белорусских еврейских организаций. Соответствующая информация доводилась до общественности.

Конкретно установлено следующее.

Строительство жилого многоквартирного дома со зданиями (помещениями) для обслуживания населения по адресу: г. Мозырь, ул. Пушкина, 14, 14а, 14в ведется в границах территории уже существующих зданий и сооружений бывшего диспансера на участке общей площадью 0,4724 га.

В ходе разработки котлована под здание следов захоронений, объектов археологического значения либо отдельных костных останков зафиксировано не было.

Лишь в процессе подготовительных работ к реконструкции зданий бывшего диспансера были обнаружены несколько мелких фрагментов человеческих останков в насыпном грунте под полом 1-го этажа, которые были переданы в соответствующие органы. Определен ориентировочный возраст этих останков ‑ более 80 лет.

До начала строительства была проведена процедура общественного обсуждения проекта.

В январе 2016 г. в Мозырском райисполкоме состоялась встреча с руководством Иудейского религиозного объединения в Республике Беларусь и еврейской религиозной общины «Видуй» г. Мозыря. После обсуждения всех вопросов был подписан протокол об отсутствии претензий к исполкому. Застройщику было рекомендовано информировать представителей общины о начале проведения земляных работ на объекте.

Строительные работы согласованы при условии перезахоронения человеческих останков в случае их обнаружения в одном месте, а также установки памятного знака и благоустройства территории, прилегающей к объекту.

В период проведения земляных работ – разработки котлована под здание с декабря 2016 г. представителями еврейской организации «Видуй» и проектной организацией УП «Институт Полесьепроект» осуществляется периодический контроль.

В соответствии с договором, в случае выявления в ходе земляных работ археологических объектов и предметов материальной культуры застройщик обязан приостановить работы и сообщить в Институт истории НАН дополнительно.

Археологическое наблюдение за земляными работами будет продолжаться до конца мая 2017 г.

Что касается упоминаемого на вашем сайте плана г.Мозыря от 1847 г., информирую, что по оценкам экспертов Института истории Национальной академии наук Беларуси, старое еврейское кладбище середины ХIХ века перестало быть действующим ещё к началу прошлого столетия, а в 30-х годах ХХ века на его месте уже располагались здания гражданской застройки.

Это подтвердили и выполненные Унитарным предприятием «Институт Полесьепроект» работы по наложению условных границ обозначенных на упомянутом плане еврейского, православного и католического кладбищ на современную топографическую основу.

Результаты экспертизы показали, что территория в условных границах еврейского кладбища была ранее полностью застроена капитальными строениями, часть которых в настоящее время снесена. Участок, на котором были недавно начаты строительные работы, не пересекается с территорией каких-либо кладбищ.

Таким образом, в настоящее время отсутствуют законные основания для отмены решения Мозырского райисполкома от 06.07.2015 г. о разрешении ООО «Тетра-Стиль» на проведение проектно-изыскательских и строительных работ по объекту реконструкции: «Строительство жилого многоквартирного дома со зданиями (помещениями) для обслуживания населения, расположенного по адресу: г. Мозырь, ул. Пушкина, 14, 14а, 14в».

Буду признателен за размещение данного письма на сайте belisrael.info.

Посол                               В.Н.Скворцов

в ответ на Остановить уничтожение еврейских кладбищ в Беларуси!

Опубликовано 23.03.2017  01:10

 

Остановить уничтожение еврейских кладбищ в Беларуси!

Просьба небезразличных людей оперативно прислать на amigosh4@gmail.com свои данные согласно формы. Они будут отправлены главному по Беларуси вместе с текстом обращения.

Фамилия, Имя

Страна проживания

№ тел. (можно домашний адрес с индексом, или email)  

Роспись (не обязат.)  

Возраст (не обязат. хотя и желательно)

 

__ декабря 2016

Президенту Республики Беларусь

А.Г. Лукашенко

 

Мы, выходцы из бывшего СССР, а также проживающие ныне в Беларуси и др. странах постсоветского пространства, крайне обеспокоены судьбой синагог и еврейских кладбищ в республике. Нью-йоркская газета «Еврейский Мир» в январском номере за 2016 год опубликовала информацию Агентства еврейских новостей о том, что Мозырский райисполком разрешил строительство 10-ти этажного дома на еврейском кладбище по ул. Пушкина.

Также 13 декабря 2015 г. была публикация на израильско-белорусском народном сайте Память о евреях Мозыря. Справка (см. п.5 и в послесловии от редакции)

Ст.23 Закона Республики Беларусь от 8 января 2015г. №237-З «О внесении изменений и дополнений в Закон Республики Беларусь о погребении и похоронном деле» запрещает на участках земли, на которых находятся старые могилы «возведение капитальных строений (зданий, сооружений), иных строений, за исключением мемориальных и культовых…» Эти же требования содержатся в «Постановлении Министерства жилищно-коммунального хозяйства Республики Беларусь, Министерства здравоохранения Республики Беларусь от 28.06.2002 №17/43 «Об утверждении правил содержания мест погребения».

В течение минувших десяти месяцев к Вам обратились десятки человек, проживающих в Австралии, Израиле, США, организации ветеранов Великой Отечественной войны, узников гетто. Люди протестуют против уничтожения кладбища.

Месяц тому назад подготовительные работы в Мозыре были начаты. 21 декабря начались земляные работы. В этот же день пришла информация о том, что власти Гомеля разрешили строительство многоквартирного жилого дома на еврейском кладбище.

В связи с этим убедительно просим:

  1. Вас лично вмешаться в решение вопроса о сохранении еврейских кладбищ в Мозыре и Гомеле
  1. Создать группу из работников Следственного комитета, Комитета государственной безопасности, Комитета Государственного контроля, Генеральной прокуратуры Беларуси для расследования вышеизложенных фактов, отмены незаконных решений Мозырского райисполкома, Гомельского горисполкома.
  1. Поручить проведение экспертизы документов, которые будут изучаться в ходе работы, людям, независимым от Мозырского райисполкома и Гомельского облисполкома.

Если Беларусь хочет быть среди цивилизованных стран, то необходимо прекратить уничтожение еврейских кладбищ, а также в каждом городе, районном центре, населенном пункте, навести порядок на закрытых и постоянно поддерживать там порядок. Это прежде всего в интересах самой страны и местных властей, что привлечет туристов, которым будет приятно сознавать, как бережно относятся к памяти и сохранению исторического наследия.

 

Адрес для переписки: amigosh4@gmail.com 

Редактор сайта Арон Шустин

(Координаты ПОДПИСАНТОВ ИМЕЮТСЯ)

Опубликовано 22.12.2016  15:17

***

Когда будет ответ и каков, неизвестно, но вот совсем свежие снимки от 15 января, полученные от читателя сайта Кастуся Жуковского из Гомеля. По его просьбе их сделал мозырянин, который побывал на месте и убедился, что строительство ведется хорошими темпами. На объект того не пустили.

Необходимо начать активно распространять материалы на личных страницах в фейсбуке, публиковать в ивритоязычных СМИ Израиля и др. стран. Если не остановить в Мозыре, то в дальнейшем такая же участь постигнет все старые кладбища. Конечно, в городах это самые лучшие места для строек, другие ведь в синеокой если и есть, то похуже! Позор!

Последняя информация опубликована 15.01.2017  19:29

***

И снова о стройке в Мозыре на еврейских костях. Возмущаются местные белорусы, называя это кощунством, не говоря о том, что идет в нарушение белорусского законодательства, а вот израильским русским депутатам, которые в нужный им момент очень любят признаваться в любви к евреям из Беларуси, в том числе заботе о живущих там, нет никакого дела. Это ж надо обращаться к Лукашенко или его окружению, да вот сейчас все они набрали в рот воды. Хоть бы один прореагировал, хотя письма получили??!

У Мазыры распачалі будову дзесяціпавярховіка на месцы габрэйскіх могілак

2017.02.02 07:46

https://www.youtube.com/watch?v=BPWCOaXLWGo

Жыхары гораду, а таксама мазырскі краязнаўца распавялі, што думаюць пра будову «на касцях».

«Агарод мы капаем, там не адно пахаванне – там трохпавярховае, мусіць. Пузыркі, косці – невядома што. І так ва ўсім агародзе, гэта ж магільны пагорак быў», – кажа мясцовы жыхар Анатоль Мікіцін.

І сапраўды, на мапе Мазыра за 1847 год добра відаць, што могілкі на гэтым месцы былі. Раней «Белсат» распавядаў, што гэтую мапу знайшоў і дэманстраваў прадстаўнікам уладаў Мазыра прэзідэнт сусветнай арганізацыі беларускіх габрэяў Якаў Гутман, што жыве ў Злучаных Штатах.

Нягледзячы на шматгадовую спрэчку аб тэрыторыі, дзе паўстане шматпавярховік, чыноўнікі Мазыра сцвярджаюць: межы могілак не вядомыя. У генеральным плане забудовы гораду ніякіх могілак на вуліцы Пушкіна ў Мазыры няма.

«У сістэме ЖКГ могілак па такіх адрасах няма. Мы там нічога не эксплуатуем», – сцвярджае Дзмітрый Мілер, намеснік генеральнага дырэктара «Мазырскагарайжылкамгасу».

Мясцовыя ж жыхары дапускаюць, што наўрад ці каму захочацца купляць жытло на месцы, дзе былі могілкі.

«Тут энергетыка дрэнная, я б тут жыць не стаў», – кажа жыхар гораду.

Іншая жыхарка агучвае сваю пазіцыю:

«Я супраць, бо гэта памяць, для некаторых людзей гэта сувязь з продкамі».

На меркаванне краязнаўцы Алеся Фаміча, планы мазырскіх уладаў супярэчаць не толькі традыцыям, але і праву.

«У крымінальным кодэксе ў нас ёсць адказнасць за знявагу могілак, разумееце. У той жа час дзяржава могілкі руйнуе – як з крымінальным кодэксам гэта стасуецца? Яны ж калі руйнуюць могілкі, не перазахоўваюць парэшткі. Або ўкатваюць, дарогу на іх робяць, або, як у Курапатах, самазваламі ў балоты засыпаюць», – заўважае Алесь Фаміч.

Тым не менш, дзесяціпавярховы будынак плануюць здаць у эксплуатацыю налета ў сакавіку.

Чытайце таксама:

Марына Вашкевіч, Настасся Храловіч, belsat.eu

***

30 января 2017, 13:37

Снесенное еврейское кладбище в центре Гомеля: мифы и реальность. Гомельский историк опроверг государственные СМИ и пояснил, почему «элитные дома» нельзя строить на костях 

Опубликовано 02.02.2017  10:35

 ***
Новые снимки о стройке в Мозыре присланы 20 февраля 2017 Стахом Мазырскiм
с текстом: Праца ідзе поўным ходам. Ужо вырыты катлаван і кранам закладваюцца блокі фундаманту. Катлаван агароджаны і асвятляецца ўначы… магчыма працуюць у дзьве змены?…

***

Публикую поступивший 22.03.2017 (через 2,5 месяца! – обращение к Лукашенко отправлено 8 января) ответ из посольства Беларуси в Израиле. Он прислан в формате doc и pdf.

Ответ-Мозырь Ответ-Мозырь

Размещено 22.03.2017  23:25