Tag Archives: Сергей Корчинский

В. Рубинчик. Прикрыть гештальты

День добрый. Как и год назад, не намерен подводить итоги. Но кое-какие темы, намеченные ранее, хочется то ли развить, то ли завершить. То ли выкинуть из головы.

О первом этапе чемпионата Беларуси по шахматам (9-17 декабря), состоявшемся в Минске на Маркса-10, в Республиканском центре олимпийской подготовки по шахматам и шашкам. Напомню, «главная судейская коллегия» под руководством Игоря Стрельца в опубликованном регламенте потребовала от участников играть в масках, а «в натуре» всё с самого начала пошло по-другому.

Фото с openchess.by

И вот уже на гродненском сайте ferzan.by 18.12.2021 пишет мастер Андрей Малюш: «Неприятно поразило, восемь человек не доиграли чемпионат, еще четыре не вышли на последний тур… Может, в Минске шахматный ковид?» А в своём блоге (20.12.2021) гроссмейстер Сергей Каспаров: «Как видно из результатов последнего тура, сошли с дистанции более 10-ти человек из около 70-ти участников. Учитывая, что люди заплатили взносы, резонно предположить – по состоянию здоровья. Бесконечная Пандемия?»

Судя по графику, основанному на сведениях от минздрава РБ, ситуация с коронавирусом в первую декаду зимы была в РБ не столь угрожающей, как двумя месяцами ранее.

Но всё-таки участникам турнира можно было поберечься… Да чего там, не можно, а нужно, ведь далеко не все к 09.12.2021 обзавелись антителами. Организаторам же надлежало следить за соблюдением регламента, иначе зачем было огород городить?!

Летом я благодарил И. Стрельца за предоставленные фотографии 1996 г., а теперь начинаю жалеть, что связался (пусть и не напрямую) с этим деятелем. Директор РЦОПа Сергей Корчинский, он же зампред Белорусской федерации шахмат, тоже хорош… 🙁 Критикуя, стараюсь лишний раз не называть фамилий, дабы не «подставлять» людей в смутное время, но здесь не тот случай, извиняйте. Cтрана должна знать своих героев!

Корчинский (фото chesscenter.by). Не путать с С. Корчицким, игроком в сёги и сянци, которого я реально уважаю, и есть за что

Трескотня с главной страницы РЦОПовского интернет-ресурса. И уж кем-кем, а президентом Нац. олимп. комитета А. Г. Лукашенко не является ормально с февраля)

Ещё об отношении к прошлому похоже, в Беларуси шахматной жизни до большевиков не было если для начала в википедию заглянуть?) Кстати, и при большевиках до 1923 г. разного хватало; к примеру, шахсекция при минском клубе им. К. Маркса образовалась в декабре 1921 г., т.е. ровно 100 лет назад

В прошлый раз я зацепил и тему обещаний, раздаваемых (без)ответственными лицами, а затем не выполняемых – или выполняемых с большим запозданием. Примерами служили доселе не реализованные планы открыть новую детскую поликлинику в Жодино, детский корпус райбольницы в Борисове. Задался вопросом, как себя поведёт в начале 2022 г. председатель Минского облисполкома, заявлявший в июле 2020 г., что как минимум одно учреждение в 2021 г. будет введено в эксплуатацию… Скорее всего, никак. Если копнуть чуть глубже, то выяснится, что сей чиновник, будучи ещё председателем комитета по экономике, в 2012 г. сулил по области к 2015 г. среднюю зарплату, эквивалентную 1000 USD.

Белстатовский график, взятый отсюда, говорит сам за себя – лишь в отдельные месяцы 2014 г. «средняя температура по больнице» превышала по курсу Нацбанка 600 USD.

На всякий случай – в 2013–15 гг. в Беларуси не знали ни об эпидемии коронавируса, ни о масштабных санкциях, ни об иных «форсмажорах». А Минская область – одна из самых зажиточных в стране.

После конфуза с «обеспечением населения достойной оплатой труда» Александра Турчина (зампреда Минского облисполкома в ноябре 2012 г. – июне 2015 г.) не турнули с госслужбы, а сделали помощником президента, затем руководителем аппарата правительства, первым вице-премьером… На этой высокой должности в октябре 2019 г. он заявил о намерении создать в Беларуси, ни много ни мало, IT-вуз. К очередному учебному году…

«Это предложение не только IT-сообщества, но и наших ведущих вузов: БГУ и БГУИР. Думаю, в ближайшее время мы внесем на рассмотрение главы государства соответствующий проект нормативного правового акта, который будет регулировать деятельность этого учреждения образования», – цитировала БелТА (14.10.2019) первого вице-премьера.

Нужно ли говорить, что никакого IT-вуза в 2020/21 учебному году (и даже в 2021/22) не появилось? Зато А. Г. Турчин, 1975 г. р., в конце ноября 2019 г. стал «губернатором» и, как видим, продолжил краснобайствовать вслед за своим боссом. Даже «губернаторопад» последних недель пережил – системка, однако! ¯\(°_o)/¯

Ещё один грустный, но в чём-то и забавный казус. В апреле 2019 г. планировали, что в 2020 г. будет запущен второй спутник Белгосуниверситета.

Летом 2020 г. запуск был перенесён на год. Разработчики, столкнувшись с трудностями, «пробили» распоряжение аж от целого А. Г. Лукашенко…

Полагали, наверное, что с таким «могучим документом» всё пойдёт на лад, и как же они ошибались! Сегодня с уверенностью 99,9…% можно утверждать, что в 2021 г. запуска не будет – министерство образования «не осилило». Но министр, носивший свой портфель пять лет и уволенный 13.12.2021, без работы не остался, и не поедет на колхозное поле таскать камни. «Шеф» приискал ему другую ключевую должность – председателя Центризбиркома, вместо «Лиды-птицы-подневольной»…

Ну, а вместо IT-вуза и научно-образовательного космического спутника нам, простым смертным, в конце 2021 г. настойчиво предлагался мерч – маечки с расхожими выражениями Рыгорыча вроде «Раздевайся и работай», «Будет очень интересно». Под это барахлишко из узбекской пряжи в Минске появился спецмагазин. Отличная замена, есть чем гордиться!

Вот ещё подъехала вкусная инфа об официозном опросе населения «Беларусь. Мнение о будущем» (конец ноября – начало декабря 2021 г.), охватившем чуть ли не 10 тыс. гражданов. К методологии – множество претензий, к репутации заказчиков и исполнителей тоже имеются вопросики. Справедливо отметил Игорь Ленкевич (не знаю, кто это) на reform.news 16.12.2021:

Этот опрос дает четкое представление не о том, что на самом деле думает беларусский народ, а скорее о том, каким власть хотела бы видеть общество… И она пытается конструировать это общество. И дубиной, и приговорами, и социологией. Убеждая то ли общество, то ли самое себя в том, что «всё хорошо, прекрасная маркиза».

И впрямь, странные результаты декларируются. Взять хотя бы мнение о референдуме…

Стадный инстинкт не чужд части населения Беларуси, как и части обитателей других стран. И всё же трудно поверить в то, что несколько недель назад за референдум по изменению Конституции высказались 50,8% респондентов. Между прочим, проект Конституции, который планируют вынести на этот «референдум», не был обнародован и к 21.12.2021… Да, говорящие головы в телевизоре и проч. не первый месяц уверяют публику, что проект хорош, а после доработки станет ещё лучше, но подавляющее большинство белорусов, по моим ощущениям (и многолетним наблюдениям), отнюдь не склонны покупать «кота в мешке». Тем паче у высокопоставленных чиновников, каковыми являются многие члены «конституционной комиссии».

Может, ширнармассы настолько «злы» на нынешнюю Конституцию, что готовы поменять её практически на что угодно? Так ведь тоже нет – большинство граждан, даже с высшим образованием, и не читало её толком, какая уж там массовая злость. Последнюю в РБ иногда провоцируют разве что подзаконные акты, посредством которых государство залазит в карманы тутэйшых.

***

Жил, жил да и помер кинорежиссёр Сергей Соловьёв (25.08.1944 – 13.12.2021). В своё время его «Асса» (1987) и, в меньшей степени, «Чёрная роза…» (1989) вынесли мне мозг; до лета 1988 г. я не догадывался, что можно ТАК видеть мир. Знакомство с музыкой «Аквариума» и «Кино» – тоже от Соловьёва, спасибо ему. Возможно, у него я перенял хаотичную, в чём-то стёбную подачу материала, тягу к перемешиванию прошлого и настоящего… Увы, в публицистике это работает не так эффектно, как в кино, но всё равно, слава мэтру.

Соловьёв и Татьяна Друбич. Фото с rustars.tv

В тексте 16.12.2021 не оставлена была без внимания история с агрогородками… Этот вид поселений (особым образом благоустроенные деревни) появился в Беларуси лет 15 назад, сейчас их более тысячи. Развитие агрогородков, где возводилось льготное жильё, было призвано остановить отток людей из сельской местности, но обезлюживание Щучинского района, как я уже не раз показывал, в 2010-х продолжилось. Может быть, другим районам повезло больше? Но нет же, таблица от Белстата показывает, что после «узаконивания» агрогородков в 2007 г. демографический профиль сельских районов Гродненской области всё ухудшался, и как бы не с большей скоростью, чем в «лихие» 1990-е!

Из вопиющего:

Три чукотских мудреца премьер-министра, промелькнувших за указанный период (Сидорский, Мясникович, Кобяков), не сумели переломить тенденцию. Напрашивается мысль, что основная проблема не в личностях, а в самой программе. С 2018 г. она «допиливается» при помощи проекта «Деревня будущего»: «Концепция подразумевает востребованность рабочих рук и гарантированный доход, эффективное использование пустующего жилья, создание транспортной инфраструктуры и полноценное социальное обслуживание. Основой же воплощения идеи должны стать инициативные люди, которые хотят работать на земле и зарабатывать». Да только никак не находится внутри страны достаточного числа желающих «возрождать село»…

Вероятно, когда Натали Кочанова 09.12.2021 посетила стан мигрантов с Ближнего Востока на белорусско-польской границе в Брузгах и заявила «Если люди хотят жить и работать [в Беларуси], то, думаю, вопрос решаем», имелось в виду именно их расселение в сельской местности. Впрочем, пока не видно, чтобы устроители агрогородков и «деревень будущего» (в «деревни прошлого» даже неприхотливые курды вряд ли поедут) приглашали к себе мигрантов. До энергичного председателя колхоза «Ройте фелд», который в фильме «Искатели счастья» «перехватывал» переселенцев, ехавших в Биробиджан, нынешним агроменеджерам далековато.

Председатель Натан (актёр Александр Карев) справа

Пишите, что вы думаете обо всём этом. Или не пишите. Привык уже к «вызывающему молчанию» (выраженьице нынешнего политзэка, методолога Владимира Мацкевича) целевой аудитории.

Вольф Рубинчик, г. Минск

21.12.2021

w2rubinchyk[at]gmail.com

Опубликовано 21.12.2021  21:50

Quo vadis, федэрацыя шахмат?

Калі ў выніку папярэдняй публікацыі атрымаў электроннае пісьмо, адрасаванае «пану Рубінчыку», з радкамі: «У святле работы па стабілізацыі сітуацыі ў ГА “БФШ”, што вядзецца кіраўніцтвам, у выпадку Вашай зацікаўленасці, былі б удзячны за магчымыя прапановы і Ваша бачанне далейшай работы федэрацыі. З павагай і ўдзячнасцю, ГА “Беларуская федэрацыя шахмат”» (18.10.2021, пер. з рус.), я трохі здзівіўся, але толькі трохі. Кансультаваў жа даследчыкаў з розных кантынентаў, Нацыянальную бібліятэку, «цэлае» міністэрства культуры… Ну, і становішча ў федэрацыі не першы месяц дапраўды няпростае: ранейшага кіраўніка (дакладней, кіраўнічкі) фактычна ўжо няма, новага — яшчэ няма. Старажылам гэтая сітуацыя нагадала 2009-ы год, калі, зазнаўшы паражэнне на парламенцкіх квазівыбарах-2008, «дэзерціраваў» Канстанцін Іваноў, які зараз робіць добрую міну пасля кепскай гульні. Але з Настай Сарокінай, аднагалосна перавыбранай у 2019-м на тэрмін да 2023 г., усё выглядае больш драматычна: спярша яна з’ехала з Беларусі, потым заявіла, што за мяжой паступіла ў магістратуру (а-ля Неўзлін-2003 — той пакінуў РФ для «працы над дысертацыяй»). А тады Сарокіну «часова адхілілі» ад пасады старшыні БФШ на грунце Пастановы ад 14.07.2021, вынесенай следчым па асабліва важных справах Савецкага (г. Мінска) раённага аддзела Следчага камітэта…

Рэдактар сайта БФШ вырашыў расказаць urbi et orbi аб прэтэнзіях «сілавікоў» да старшыні

«Да кучы» падкасіўся дабрабыт дзяржпрадпрыемства «Белаэранавігацыя». Яно фундавала праекты БФШ у 2010-х гадах (дырэктар прадпрыемства займаў пасаду старшыні федэрацыі са снежня 2009 г. да мая 2017 г., а папячыцельскім саветам БФШ кіруе дагэтуль; у названы савет з сямі чалавек, апрача Леаніда Чуро, уваходзяць і двое яго падначаленых з «Белаэранавігацыі»). Праз COVID-19 i заходнія санкцыі, прынятыя па інцыдэнце з самалётам «Ryanair» 23.05.2021, даходы фундатара знізіліся, і мяркую, што прадпрыемству робіцца ўсё болей не да шахмат. А калі топішся, дык і за брытву ўхопішся — за прапановы «дысідэнта» ў нашым выпадку. Між іншага, я нават не член БФШ, дый ніколі ім не быў. Усяго-та кандыдат у майстры (з 1993 г.), рэдактар часопісаў «Шахматы» & «Шахматы-плюс» (у 2000-х), аўтар самвыдатаўскіх кніжак…

Перапіску ад імя федэрацыі вёў са мною Павел Смялянскі. Выявілася, у снежні 2020 г. гэты ўсмешлівы малады чалавек загадваў у міністэрстве спорту і турызму РБ аддзелам міжнародных сувязей, а паралельна курыраваў працу Рэспубліканскага цэнтра алімпійскай падрыхтоўкі па шахматах і шашках:

Фота з chesscenter.by. П. С. злева, справа дырэктар РЦАП Сяргей Карчынскі

Цяпер на сайце мінспорту Смялянскага няма, яго былая пасада пазначана як вакантная. Пра сябе Павел Ігаравіч 20.10.2021 напісаў так: «Я на некаторы час запрошаны ў ГА “БФШ” яе кіраўніцтвам для садзейнічання ў рабоце». Склалася ўражанне, што ён выконвае функцыі прэс-сакратара, тым не менш ласкава дазволіў сябе называць «памочнікам першага намесніка старшыні БФШ». 🙂 Дарэчы, калі хтось дагэтуль не ў курсе, каму пан дапамагае: першым намеснікам у БФШ служыць Аляксандр Шамко, экс-міністр спорту і турызму… Cфоткаўся ён учора ў Маскве з камплектам шахмат і з Аркадзем Дварковічам няйначай шукае падтрымкі перад выбарамі?!

Фота з openchess.by, 21.10.2021. А. Шамко злева, шахматы у цэнтры

Пакуль я ліставаўся з мінскім функцыянерам, гродзенскі прадстаўнік федэрацыі, чэмпіён Беларусі-2004 Андрэй Малюш упарта збіраў подпісы за найхутчэйшае скліканне пазачарговай канферэнцыі БФШ. Перад гэтым (08.10.2021) ён роспачна паведаміў: «звестак пра дату Канферэнцыі ў мяне няма, афіцыйныя асобы мне патлумачыць нічога не могуць… ужо дастаткова доўгі час структурныя падраздзяленні федэрацыі, якія маюць права прыняць рашэнне пра скліканне Канферэнцыі, не плануюць гэтага рабіць». Супадзенне ці не, але праз некалькі дзён банер школы шахмат «Ферзь», якой руліць Андрэй, знік з сайта БФШ.

Цяпер на «казырным» месцы openchess.by – банеры, што адсылаюць да малашахматных устаноў

А. М. паставіў сабе задачу сабраць 500 подпісаў, як ён выразіўся, «афіцыйных членаў ГА БФШ”» (г.зн. тых, каторыя сплацілі ўнёскі за 2021 г.), але цягам 1121 кастрычніка, нягледзячы на агрэсіўны піяр з боку сайта «Брэсцкія шахматы» і асабіста Уладзіслава Каташука, было сабрана ўсяго 244. Ва ўмовах, калі грамадская актыўнасць у краіне прыдушана, не так яно і мала, але асноўная частка (звыш 150) прыйшла ў першыя тры дні, потым працэс яўна запаволіўся. Таму сумнеўна, што к лістападу 2021 г. колькасць подпісаў падвоіцца, наблізіўшыся да запаветнай лічбы «500».

Майстар Малюш (фота адсюль)

16 кастрычніка ад імя федэрацыі было заяўлена, што «ідзе падрыхтоўка да канферэнцыі, абвешчанай Папячыцельскім саветам ГА БФШ». Дату на сёння так і не ўдакладнілі, але тут я схільны зразумець кунктатараў… Чатыры месяцы таму, калі яны ўпершыню публічна загаварылі пра канферэнцыю, у Беларусі афіцыйна было менш як 4500 заражаных каранавірусам, цяпер значна больш за 20000. Зараз небяспечна збіраць у адным памяшканні дзясяткі дэлегатаў, сярод якіх, скарэй за ўсё, будуць і людцы з груп рызыкі (немаладыя, з хранічнымі захворваннямі…). На месцы арганізатараў я пачакаў бы серыі паведамленняў аб тым, што ў РБ колькасць носьбітаў каранавіруса не перавышае 2000, і толькі тады запрашаў бы ў Мінск ахвотных патузаць выканкам. Дарэчы, за ініцыятыву Малюша падпісаліся трое дзейных членаў выканкама БФШ – Уладзімір Гінзбург, Мікалай Зарубіцкі, Cямён (Сімяон) Мерыбанаў.

Асабіста мне хацелася б не проста ратацыі «гаваркіх галоваў», а пераўладкавання сістэмы. З тэхнічных прычын устрымаюся ад зусім канкрэтных прапаноў па рэфармаванні суполкі, бо такія прапановы мелі б на ўвазе кадравыя перастаноўкі. A вось пра тое, як магла б выглядаць «далейшая работа федэрацыі», колькі абзацаў такі нашрайбаю:

– перш за ўсё ў арганізацыі мае быць стратэгія (нават болей – Стратэгія!), абмеркаваная заранёў і зацверджаная на канферэнцыі. Як вяшчаў мудры старажытны кітаец, «тактыка без стратэгіі мітусня перад паражэннем»;

– менавіта пад рэалізацыю мэтаў і задач, прадугледжаных Стратэгіяй, мусяць падбірацца кадры, і вельмі пажадана, каб кожная адказная асоба ў БФШ ведала, чым яна будзе займацца ў бліжэйшы год (агульны адказ «развіццё беларускіх шахмат» не з’яўляецца дастатковым);

– трэба, нарэшце, шчыра прызнаць, што Беларусь — не Расія і не Нарвегія, што ўваходжанне ў пяцёрку на Сусветнай шахматнай алімпіядзе або падрыхтоўка тутэйшага Магнуса Карлсена нам (пакуль што) не свецяць, ды суцішыць свае амбіцыі на міжнароднай арэне, пераарыентаваўшы дзейнасць федэрацыі на т.зв. масавыя шахматы;

– адначасна варта памяншаць залежнасць БФШ ад дзяржавы, у ідэале «адвязаўшы» федэрацыю ад мінспорту. Разумеючы, што цалкам незалежным ад дзяржорганаў грамадскае аб’яднанне нацыянальнага маштабу не будзе, я аддаў бы перавагу больш імпэтнай супрацы з мясцовымі адміністрацыямі — без іх няможна пашыраць сеціва «народных» гурткоў і клубаў, пра якое гаварылася тутака ў 2013 годзе;

– бадай, мэтазгодна падрыхтаваць карпаратыўнае пагадненне аб адмове ад публічнага навешвання цэтлікаў на законна выбраных дзеячаў БФШ і арганізацыю ў цэлым. Так, абстрагуючыся ад зместу канфлікту, сумнавата было назіраць, як старшыня судзейскай калегіі дэмагагічна лупцаваў у маі 2021 г. сваіх калегаў па суполцы («прамое шкодніцтва ў рабоце», «ацэнка і меркаванне пра работу БФШ за апошні перыяд з боку шахматыстаў краіны носіць толькі негатыўны характар»), што і адзначалася ў тым жа маі. Пры недахопу сродкаў — а грошай «на шахматы» ў краіне будзе бракаваць доўга — салідарнасць людзей шахмат неабходная не тое што для развіцця, а для самога існавання суполкі;

– падкрэслю, аднак, што найлепшы сродак ад крытыканства — даручэнне ключавых пасад у федэрацыі насамрэч аўтарытэтным асобам, шанаваным пераважнай большасцю. Да таго ж памыснымі здаюцца рэгулярныя ўнутраныя апытанні («міні-рэферэндумы») сярод членаў БФШ для выпраўлення непазбежных памылак, «карэкціроўкі курсу»;

– агулам, у БФШ трэба мацаваць і заахвочваць зваротную сувязь усімі даступнымі шляхамі. Тут ізноў пра салідарнасць: кожны аматар шахмат, якому патрэбна дапамога, мусіць яе атрымаць, хаця б у форме парады ці добрага слова.

Зразумела, што ідэі мусяць ажыццяўляцца ў комплексе (любяць у нас асобныя энтузіясты выхопліваць тэзісы з кантэксту…) І хуткага поспеху так ці іначай не гарантаваў бы — надта ўсё запушчана.

Вольф Рубінчык, г. Мінск

22.10.2021

w2rubinchyk[at]gmail.com

Апублiкавана 22.10.2021  13:33

* * *

На сайце школы «Ферзь» вывешана паведамленне «Канферэнцыя будзе» (23.10.2021). Калі аўтар, А. Малюш, не жартуе, то напярэдадні ён даведаўся, што канферэнцыя БФШ пройдзе 30.10.2021. Лагодна кажучы, спрэчны ход арганізатараў: па-першае, за тыдзень нерэальна вызначыць Стратэгію ды абмеркаваць яе. Па-другое, Статут (п.5.1.2) вымагае, каб пра дату публічна паведамлялася мінімум за месяц, але ж інтэрнэт-рэсурс БФШ нават сёння не цешыў анонсам. Па-трэцяе — што, бадай, галоўнае — чацвёртая хваля COVID-19 у Беларусі, набраўшы сілу ў верасні г. г., не збіраецца саступаць. Ці будзе бяспечна дэлегатам з розных гарадоў ехаць 30 кастрычніка ў сталічны РЦАП, дыскутаваць тамака? Cпадзяюся, пад сход прынамсі выдзеляць вялікую залу, дзе можна разгрупавацца, а не малую.

Рэдактар мінскай «Краязнаўчай газеты» Уладзімір Пучынскі памёр ад каранавіруса на мінулым тыдні. У 51 год

Год таму ўлады настойліва рэкамендавалі жыхарам РБ нашэнне масак у публічных месцах. Зараз штодня выяўляецца ў 2 разы больш інфікаваных, чым у пачатку лістапада 2020 г., памірае з кавідам у 3-4 разы болей, чым тады. Між тым «галоўны лекар» надоечы распавёў пра свой «асцярожны аптымізм» ды заклікаў скараціць сферу выкарыстання масак у Беларусі, што і рэалізуецца, пачынаючы з 22.10.2021. Дзе логіка? Няма яе тут. Але традыцыйна лічылася, што людзі шахмат умеюць разлічваць наперад… і думаць галавой, не тэлевізарам.

В. Р.

Дададзена 23.10.2021  22:56

***
Нарэшце пра канферэнцыю БФШ хоць нейкая афіцыйная інфа. Усё ж мерапрыемства перанеслі на 30.11.2021, што здымае шэраг пытанняў… магчыма, выклікаючы новыя.
28.10.2021  23:47