Tag Archives: сбор подписей

О новой эре космических полётов и событиях в Беларуси

Корабль компании SpаceX “Драгон” успешно пристыковался к МКС, астронавты перешли на станцию

30 мая 2020

Это первый старт американских астронавтов в космос с территории США за последние 9 летПравообладатель иллюстрации NASA Image caption
Это первый старт американских астронавтов в космос с территории США за последние 9 лет

 

Впервые за 9 лет корабль с астронавтами на борту отправился в космос из США, а не космодрома Байконур в Казахстане. Чем уникален запуск “Драгона” и почему НАСА не перенесла этот старт, даже несмотря на пандемию коронавируса?

Интрига сохранялась до последнего. 27 мая первую попытку запуска пришлось перенести из-за погоды.

В первый после закрытия программы шаттлов запуск американского корабля с астронавтами на борту с территории США было вложено более 3 млрд долларов. Космический корабль “Драгон” (Dragon) вывела на орбиту ракета Falcon-9 компании Илона Маска SpaceX.

Чем так важен этот полет?

За 30 лет эксплуатации многоразовых космических кораблей (с 1981 по 2011 год) два из них взорвались вместе с экипажами (“Челленджер” в 1986 году и “Колумбия” в 2003 году).

Трагедия “Колумбии” существенно повлияла на судьбу программы использования американских челноков для полета в космос. Тогда повреждения обшивки, полученные при старте корабля, в итоге привели к его разрушению во время возвращения на Землю и гибели всего экипажа.

Специалисты провели расследование и работу над ошибками. Но в 2011 году в ходе запуска челнока “Дискавери” от корабля вновь оторвалось несколько кусков теплоизоляционной пены.

После этого американцы остановили программу использования многоразовых шаттлов. Возможностей отправить людей в космос осталось только две – при помощи России или Китая. Однако Конгресс США своим решением от 2011 года запретил НАСА сотрудничать с Китаем, опасаясь промышленного шпионажа.

Мыс КанавералПравообладатель иллюстрации GETTY IMAGES Image caption
НАСА делает все, чтобы старт “Драгона” состоялся и прошел гладко

 

Во взаимодействии с Москвой по вопросам космических программ у Вашингтона было гораздо больше опыта. США и Россия начали сотрудничать в космосе еще в 1970-е годы по программе “Союз-Аполлон”. В итоге с 2011 года американских астронавтов стали доставлять на орбиту на российских кораблях “Союз”.

Россия, пользуясь своей космической монополией, начала постепенно поднимать стоимость “билета в космос” для США.

В 2008 году НАСА выложило 21 млн долларов за возможность отправить своего астронавта на орбиту. Место на “Союзе”, который должен стартовать в октябре 2020 года, стоило НАСА уже более 90 млн долларов.

Новый подход

По прогнозам генерального инспектора НАСА, одно место для полета на “Драгоне” будет стоить около 55 млн долларов.

Новый корабль поручили разработать двум американским фирмам: SpaceX во главе с Илоном Маском и аэрокосмическому гиганту Boeing.

Впервые за всю историю космических полетов государство доверило судьбу своих астронавтов частным инженерным компаниям.

Илон Маск первым довел свой проект до финишной черты, в данном случае – до стартовой площадки.

Первый полет c инновационной многоразовой ракетой-носителем “Фалкон” (Faclon) мог бы состояться еще в 2016 году, но серия аварий на испытательных запусках замедлила проект.

“Это новая эра, новое слово в полетах человека в космос”, – заявил журналистам представитель НАСА Джим Бриденстайн.

Если миссия “Драгона” будет успешной, это может решить еще одну проблему астронавтов. Раньше американские космические челноки перевозили одновременно по семь астронавтов.

Российский “Союз” может доставить на МКС только трех человек. При этом “Роскосмос” берет на борт не более двух американских астронавтов.

Это означало, что астронавты вынуждены были тратить больше времени на плановое обслуживание МКС и меньше внимания уделять проведению лабораторных экспериментов. Теперь НАСА планирует изменить этот баланс.

На “Драгоне” тоже будет семь мест. Если полет заказывает НАСА, четыре места будут зарезервированы под астронавтов агентства.

Остальные компания Илона Маска сможет продавать космическим агентствам различных стран, другим бизнес-компаниям, и даже космическим туристам – богатым людям, желающим посмотреть на Землю из космоса.

Космический туризм

Компания SpaceX планирует организовывать и чисто коммерческие полеты в космос. По предварительным оценкам, визит на орбиту обойдется желающим примерно 35 тыс. долларов за ночь.

И это – существенный шаг к формированию более доступного рынка космического туризма, считает предприниматель Ричард Гэрриот.

В 2008 году он заплатил 30 млн долларов за двухнедельное пребывание на МКС. И дело не только в ценовой доступности. Раньше добиться разрешения на полет было практически нереально, отмечает бизнесмен.

Астронавт в кабинеПравообладатель иллюстрации NASA Image caption
Запуск “Драгона” может стать шагом к полету на Марс в 2030-х годах.

 

“Практически каждый, кто летал в космос в частном порядке, сталкивался с этим. НАСА пыталось отговорить нас лететь или снять с полета по той или иной причине”, – рассказывал Гэрриот в интервью американскому изданию Business Insider.

Договор со SpaceX уже подписала компания Space Adventures, которая получит четыре места на первом полете корабля, открытом для космических туристов.

О своем желании прокатиться на борту “Драгона” уже заявил голливудский актер Том Круз. В полете он планирует снять часть своего нового фильма. В НАСА подтвердили, что готовы посодействовать Крузу в съемках на МКС.

Кто полетел в этот раз?

В полет с мыса Канаверал в этот раз отправились два самых опытных и возрастных астронавта НАСА – Даг Херли и Роберт Бенкен.

Их отобрали для полета на “Драгоне” два года назад, и с тех пор они практически поселились в Калифорнии, работая вместе с инженерами SpaceХ.

Астронавты помогали доводить корабль до ума и осваивали сенсорные панели управления. Эти экраны сильно отличающиеся от обычных кнопочных устройств, которыми оснащались челноки и нынешние модули.

“Это очень современный аппарат с технологической точки зрения. Мы рады, что окажемся уже в настоящем космическом корабле, а не на тренажере” – поделился с журналистами Херли.

А Бенкен не стал скрывать, что накануне старта очень волновался.

Астронавты Херли и БенкенПравообладатель иллюстрации NASA Image caption 
В полет с мыса Канаверал отправятся два опытных астронавта – Даг Херли и Роберт Бенкен

 

Херли и Бенкен – не только коллеги, они еще и лучшие друзья в жизни. Астронавты были свидетелями на свадьбах друг у друга, более того, они оба женаты на астронавтках.

Карен Найберг, супруга полковника Херли, дважды летала в космос. Сейчас она уже вышла в отставку и помогает астронавту растить их 10-летнего сына.

Меган Макартур, жена Бенкена, одна из кандидаток на полет к Луне, запланированный НАСА на 2024 год. Она участвовала в ремонте космического телескопа “Хаббл” в 2009 году. Их сыну шесть лет.

Шажок к Марсу

НАСА не отказывается от планов в 2030-х годах отправить человека к Марсу. Активно развивается и лунная программа агентства.

Но пока ученым все еще мало известно, как может повести себя организм человека во время длительных перелетов. И единственный способ узнать об этом больше – проводить дополнительные эксперименты на МКС.

Именно поэтому НАСА стремится как можно скорее нарастить свое присутствие на станции и дать возможность экипажам проводить больше времени за научными исследованиями и экспериментами.

“Этот запуск – следующая ступенька к расширению присутствия людей в космосе и американцев на борту МКС, – заявил журналистам Кирк Ширеман, руководитель программы НАСА на МКС. – Мы с нетерпением ждем этот полет, а затем надеемся наладить регулярные и надежные транспортные коммерческий запуски с низкой околоземной орбиты”.

Оригинал 

***

От ред. belisrael

Почти 4 ч. основной темой вчерашнего вечернего выпуска “Дождя”, начиная с 17 час., был успешный полет в космос и пристыковка американского корабля Crew Dragon. Я сделал ряд снимков с телевизора. 

***

А заключительной темой на канале, которой было уделено немало внимания, стали события последних дней в Беларуси, о чем можно также прочесть в предыдущей публикации на сайте на белорусском: В. Рубінчык. Першачэрвеньскае

Предлагаю вниманию ряд снимков с телевизора.

Светлана Тихановская, кандидат в президенты Беларуси

Сергей Тихановский, арестованный в Гродно во время провокации

 

С Т О П  Т А Р А К А Н

Комментировал происходящее в Беларуси Франак Вячорка

Привычная реакция власти в диктаторской стране

Опубликовано 01.06.2020  03:10

В. Рубінчык. Першачэрвеньскае

Шалому! Здаецца, лета ў Беларусі будзе гарачае ва ўсіх сэнсах. «Фортка магчымасцей» для альтэрнатыўных палітыкаў паступова пашыраецца, і цяпер у яе могуць пралезці нават кандыдаты пэўнай камплекцыі. Як у мульціку: «приятной наружности и вот такой окружности» (развіваць тэму не буду, каб не абвінавацілі ў фэтшэймінгу).

Збор подпісаў у Салігорску, май 2020 г.

Дальбог, многае ў гэтым сезоне грае супраць «сонцападобнага» – ён лепіць памылку за памылкай. «Наезды» на ахвотных заняць прэзідэнцкі фатэль у стылі дурнаватага рэкламнага персанажа ўзору 1991 г. («Прыйдзе дзень, і я скажу ўсё, што я думаю з гэтай нагоды»). Развагі пра тое, што жанчыны не прыдатныя для кіравання тутэйшай дзяржавай, што ў нас нібы гэтак пабудавана Канстытуцыя, значаць адштурхоўванне ўсіх маладых-амбітных прадстаўніц прыўкраснага полу (мо нават і Качанаву пакрыўдзіў…) Намёкі на нягегласць прэм’ер-міністра, уласнаручна прапхнутага на пасаду ў абыход той самай Канстытуцыі – усяго 21 месяц таму.

Дапусцім, што ў кожны з прэзідэнцкіх тэрмінаў мае ў парадку ратацыі з’яўляцца новы прэм’ер-міністр. Тады з 1996 г. (год, калі Лукашэнка атрымаў права прызначаць другую асобу ў дзяржаве фактычна без згоды заканадаўчага органа) у нас мусіла быць 5 прэм’ер-міністраў, якія служылі б да 2001, 2006, 2010, 2015 гг. і во цяпер – да «выбараў» 2020 г. Насамрэч жа іх налічваецца 7 – Лінг, Ярмошын, Навіцкі, Сідорскі, Мясніковіч, Кабякоў, Румас – а цяпер запланаваны восьмы. За гэты ж перыяд, 1996–2020 гг., набралося 9 кіраўнікоў адміністрацыі прэзідэнта… што сведчыць пра імкненне «цара» ўсцяж перакладваць адказнасць на «баяр» (што і назіралася ў крытычныя моманты – напрыклад, увесну 2017 г., калі разгараліся пратэсты супраць «дэкрэта № 3»). Які сур’ёзны чалавек з уласнай пазіцыяй пажадае будаваць кар’еру ў дзяржапараце пры такім раскладзе?

Мабыць, і вышэйшыя чыны спецслужбаў не ўсім здаволены: з 2005 г. змянілася 4 старшыні КДБ і 4 міністры ўнутраных спраў, але на пасадзе памочніка Аляксандра Лукашэнкі па нацыянальнай бяспецы 15 гадоў застаецца 1 чалавек, і па дзіўным супадзенні яго прозвішча таксама Лукашэнка. Калі Віктар-сын-першага-прэзідэнта ў 4 разы разумнейшы за сваіх паплечнікаў-урадоўцаў, гэта неабходна прапісаць у новай Канстытуцыі! 🙂

Хіба толькі верная Ліда, 1953 г. нар., крочыць у нагу з Лукашэнкам-старэйшым ад 1996 г., але і яна ўсё часцей скардзіцца, што пасада «галоўнай лічылкі» ёй надакучыла. А тыдзень таму прызналася, што пасля адстаўкі будзе… чакаць сыходу з жыцця, міжволі падклаўшы свайму шэфу тлустае свінчо. Цяпер маладыя юрысткі & юрысты зірнуць на Ярмошыну – і сто разоў падумаюць, перш чым наймацца на службу да Рыгорыча. Мала хто хацеў бы к 67 гадам быць высмактаным настолькі, каб весці паўрасліннае існаванне, хай сабе ў «элітным» квартале на вул. Ціхай. Уваход у той драздоўскі квартал – рубель, выхад – два 🙂

Памылка меншага маштабу – адклад «прэзідэнцкага паслання» нацыянальнаму сходу і беларускаму народу, з сярэдзіны красавіка да… грэцкіх календаў (29 мая стала вядома, што яно толькі рыхтуецца). Не, «так можна было», але спасылка на вонкавыя фактары не пераканала – незабыўная «міжнародная абстаноўка» яшчэ доўга будзе напружаная. 25 красавіка А. Л. вяшчаў: «Нам патрэбен дакладны прагноз. Яго сёння даць нельга». Як быццам на пачатку лета ўсё ў свеце «ўстаканіцца»…

Рэзюмэ? «Гэты чыноўнік зламаўся, прынясіце новага». Не думаў cёлета нікога падтрымліваць, але пасля чарговай пасадкі Сяргея Ціханоўскага, гэтым разам у выніку правакацыі (29.05.2020), і выступленняў «лепшых людзей горада» (прывет Яўгену Шварцу) з асуджэннем гродзенскай імпрэзы Сяргея, падпісаўся за вылучэнне жонкі блогера – Святланы Ціханоўскай. Праўда, пан Троцкі (! – Валянцін, каторы паплечнік Міколы Статкевіча) мяркуе, што збор подпісаў у нечым нават шкодны, бо адцягвае людзей ад рэальных пратэстаў.

І тым не меней… Мінск, 31.05.2020, каля 12:00

Трохі пацяплеў я да Валера Цэпкалы, якога «падсцёбваў» тут і тут. Агулам-то яго свежае інтэрв’ю Арцёму Шрайбману не ўразіла; В. Ц. даў зразумець, што ўдзел у палітычнай кумпаніі для яго – чарговы эксперымент (37:48–38:30). Але істотна, што Валер выказаўся супраць адкрыцця ў Беларусі АЭС (можна спытацца, дзе ён быў у сярэдзіне 2000-х гадоў, калі ў нетрах адміністрацыі рыхтавалася прынцыповае рашэнне аб пачатку будоўлі, ды лепей позна, чым ніколі), за абмежаванне прэзідэнцтва двума тэрмінамі… І, як той Віктар Бабарыка, амаль адразу выступіў у абарону Ціханоўскіх – гэткай салідарнасці «кандыдатаў у кандыдаты» бракавала ўлетку 2015 г. Сёння каля мінскай Камароўкі падпісаўся я і за Цэпкалу.

Чарга ахвотных пакінуць свой аўтограф «не за Лукашэнку» расцягнулася бадай на кіламетр… 31.05.2020, каля 12:30.

Мікола Казлоў і Анатоль Лябедзька (абодва – «у цэнтры ўвагі») за перамогу кандыдата ад АГП насамрэч не змагаюцца, а подпісы збіраюць для «зносін з народам»

Пікецік Андрэя Дзмітрыева быў не такі папулярны

На Камароўку прыйшоў і знаны «курапацкі» пратэстоўца Леанід Кулакоў

Над «ціханоўскай» палаткай развяваліся сцягі з еўрасаюзаўскімі зорачкамі і «Пагоняй»; гучала песня на матыў «We will, we will rock you» з пераробленымі словамі («Свер-гнем та-ра-кана!»)

Прадстаўнікі «Нямецкай хвалі» і Арцём, які працуе на тэлеканал «Белсат»

З Бабарыкам больш складана. Кандыдатурку фінансіста прасоўваюць Святлана А-ч з Мінска-Беларускага і Галіна А-т з Тверыі-Ізраільскай (зрэшты, Галіна – за таямнічага «Бабарэку» :)) Гэта дзве дамы, якіх варта паслухаць… і зрабіць наадварот. Тое, што лаўрэатка «наўзаем» падтрымае свайго фундатара, прадбачыць было няцяжка, ды ад гэтага не лягчэй. Трэці факцік – адзін колішні знаёмы, лукашыст і надаеда, «раптам» адкрыта запісаўся ў ініцыятыўную группу Бабарыкі. З аднаго боку, гэта сведчыць пра эрозію сістэмы, за якую шмат гадоў «тапіў» мой раўналетак, з другога – да тру-дэмакрата яго не пацягне…

Дарэчы, за тыдзень прадугадаўшы пазіцыю Святланы Аляксандраўны, я памыліўся ў іншым: у статусе Юрыя Глушакова. Ён-такі першы нам. старшыні ў партыі «Зялёныя» (ад пачатку 2020 г. – пасля колькігадовай паўзы), тут «Беларускі партызан» меў рацыю. А, напрыклад, у тым, што журналіст Віталь Цыганкоў з’яўляецца «вядомым палітолагам» – не.

Яшчэ раз пра бульбу, бо зноў чамусьці са мной пра яе спрачаюцца… Напэўна, ёсць сэнс развіваць вытворчасць некаторых яе гатункаў у Беларусі, але з галавы не выходзіць адзін эпізод. Увесь дзень у верасні 2004 г. на полі каля адной з вёсак Шчучынскага раёна капалі бульбу (я таксама капаў). Пад вечар прыехалі фуры са смуглымі людзьмі, перакупшчыкі хуценька пагрузілі мяхі з бульбай і павезлі «на Маскву», заплаціўшы вяскоўцам мізэрныя грошы.

Тутэйшыя бульбаводы былі – і, мяркую, застаюцца – прайстэйкерамі, а не прайсмэйкерамі. «Пужалкі» пра будучы голад у суседзяў трэба «дзяліць на шаснаццаць»; існуе праўдападобная версія, што пандэмія COVID-19 пайшла нават на карысць расійскай сельскай гаспадарцы, дый ва Ўкраіне не ўсё так кепска, як прадказвалі. Таму да парады галоўнага клюшкара «Трэба пасеяць паболей. Гэта будзе ўратаванне… Калі вы паводле тэхналогіі будзеце гэта абслугоўваць, атрымаеце хоць невялікую, але жывую капейку. Да вас прыедуць на поле і забяруць» (15.05.2020) стаўлюся даволі скептычна. Яна, між іншага, супярэчыла развагам таго ж «маркетолага»: «Галоўнае – прадаць па добрай цане, а не проста выпхнуць тавар за мяжу». Дый пазнавата ў сярэдзіне траўня было даваць парады наконт бульбы, не?

В. а. цара згадаў вытворчасць малака і мяса, але не настойваў, што ў іх «уратаванне». Пэўна, рэч у тым, што вырабы, якія прыносяць краіне ў разы больш валюты, так і не зрабіліся нацыянальнай «фішкай». Некаторым жа карцела пагуляцца з тутэйшай сімволікай і стэрэатыпамі (як пазалетась, калі мяхі бульбы былі дастаўлены Пуціну на Новы год), а да таго ж па прызначэнні даты «выбараў» паказаць уласную «блізіню да народу»… Ну, і зацыкленасць палітычнага пенсіянера на мінулым адыграла ролю. У кастрычніку 2019 г. в. а. даводзіў казахам (не перакладаю, каб захаваць cтылёвыя адметнасці):

Картофель — это же наш спаситель. Что такое картофель? Картофель в войну и прочее где-то вырастил, и ты вместо хлеба, вместо молока… На картошке на одной люди выживали. Когда мне говорят, какой бы памятник вы за войну поставили в Беларуси… Я бы мешок картошки на памятник воздвиг и корову.

На хвілінку, вайна скончылася 75 год таму. У XXI ст. нават на прасторах СНД вага бульбы ў спажывецкім кошыку зніжалася… Я не супраць бульбы, сам яе люблю на сняданак – але супраць таго, каб з гэтага клубняплода рабіўся нейкі фетыш. І хопіць пра «піянераў ідэал».

Іегуда Пэн. Аўтапартрэт 1932 г.

* * *

Першага чэрвеня 2009 г., г. зн. акурат 11 год таму, памёр Аляксандр Сяргеевіч Патупа – фізік, прадпрымальнік, пісьменнік, даследчык сацыяльна-палітычных працэсаў, якому сёлета ў сакавіку магло б споўніцца 75. Між іншага, у 1960-х гадах юны першаразраднік Патупа лічыўся ў БССР перспектыўным шахматыстам.

А. Патупа і адна з яго мастацкіх кніг, якая ёсць і ў маёй бібліятэцы

Зважаючы на млявую зваротную сувязь, не ўсім «зайшла» ідэя пра помнік дачасна памерлым беларускім медыяменеджарам. Усё-такі, прыпомніўшы мае сустрэчы з Аляксандрам Сяргеевічам у 2004 г., якія пакінулі добрае ўражанне, высоўваю яшчэ адну ідэю – помнік беларускім палітычным аналітыкам. Такі помнік мог бы стаяць на прыватнай тэрыторыі ды мець форму «абстрактна-канкрэтнай» скульптуры, прысвечанай наступным рана памерлым людзям:

Алег Багуцкі (1968–2017)

Ірына Бугрова (1954–2011)

Святлана Навумава (1956–2011)

Сяргей Панькоўскі (1956–2009)

Аляксандр Патупа (1945–2009)

Віталь Сіліцкі (1972–2011)

Віктар Чарноў (1957–2013)

Яднае гэтых людзей тое, што яны глынулі вольнага паветра канца 1980-х – пачатку 1990-х гадоў – а потым, цытуючы выраз аўтара belisrael.info пра медыяменеджараў, «не маглі ўжо вярнуцца ў ранейшыя цуглі». Унёсак пералічаных у развіццё палітаналітыкі на нашых землях быў розны, але галоўнае, што ён быў. І стаўся падмогай для новых пакаленняў…

Нехта запярэчыць, што палітычныя даследаванні для Беларусі не актуальныя, і лепей бы ўвекавечыць у метале працаўнікоў больш патрэбных прафесій. Дык не адзін год існуюць ужо ў нашых гарадах скульптуры паштальёнаў…

Мінск (ля кінатэатра «Кастрычнік»), Барысаў (ля вакзала)

Крыху шануюць у нас і дворнікаў – іх вобразы ўвасоблены як мінімум у Гомелі і Мінску. Зрэшты, калі меркаваць паводле мінскай скульптуры, дзе даўно бракуе кавалу мятлы, ні мастацтва, ні нават прыбіранне смецця ў вачах тутэйшага начальства не ёсць прыярытэтам 🙁 Іначай раённае або сталічнае чынавенства знайшло б невялікія грошы для рамонту.

Выгляд скульптуры на вул. Карастаянавай – у 2012 г. і ў 2020 г.

Ну, а завяршыць хочацца, натуральна, на мажорнай ноце. У вясну, сапсутую распаўсюдам COVID-19 (на 31.05.2020 у Беларусі, пішуць, памерла 235 чалавек, і 24 тысячы яшчэ не акрыялі) ды хабёльствам асобных гора-кіраўнікоў, выявіліся і лепшыя якасці чалавечага роду. Гл. дзве наступныя аб’яўкі, сфатаграфаваныя ў Цэнтральным раёне г. Мінска:

На бульвары Шаўчэнкі і вул. Веры Харужай (пад’езд аднаго з дамоў)

Вольф Рубінчык, г. Мінск

01.06.2020

wrubinchyk[at]gmail.com

Апублiкавана 01.06.2020  00:04