Tag Archives: рекапитуляция

В. Рубінчык. Рэкапітуляцыя-2

От редактора belisrael

Сейчас, в начале 2024, а следовало значительно раньше, я должен сказать, что сделал огромную ошибку, когда позволил тому, кто называет себя политологом, завалить сайт огромным количеством материалом о том, как он борется за улучшение синеокой, поливая всех, как во власти, так и сбежавших, да и не имеющих отношение к политике, в отличие от него, остающегося в Минске.

“Обезопасив” себя тем, что не имеет страниц в соцсетях, не выходивший протестовать, он свалился на израильский сайт, но никак не Беларусь-Израиль, как позволяли его называть еще некоторые из слишком разумных, решив, что можно превратить его в свою собственность, и за свои опусы, поскольку в Беларуси все дорожает и дорожает, начал выцыганивать финансы, которые достигли 5 тыс. баксов, не считая украденного огромнейшего количества времени, в том числе оторванного ото сна, поскольку присылаемые материалы надо было поставить вовремя, а иной раз они поступали под ночь, к тому же в придачу рекомендуя для публикации выкопанные на разных сайтах заумные материалы, которые и вовсе мало кого могли заинтересовать, но нагружая меня прочтением их.

А сколько времени было потрачено на запощивание его статеек в фейсбуке, ответы на иногда случавшиеся комменты, а затем еще и пересылку ему того как реагируют. Чего только в голову ему не приходило. Забросить материалы в какие-то фейсбучные группы, отправить тем, кого он задевал и посмотреть как отреагируют, запостить на моей странице “радi прыколу” пришедшую в голову “умную” мысль. Хорошо помню, как просил отправить линк материала бывшему министру здоровья, а затем губернатору Гродненской области Каранику и ждать реакцию на критику и т.д. Мне, живущему в Израиле с 1990 года, редактору и основателю сайта, больше не о чем было думать, как о более чем странном белорусском еврее и выполнять его хотелки.

Для него главное было, чтоб не была пропущена ни одна запятая, ошибка или описка, и потому, иной раз, даже спустя пару лет, просил поправить, в том числе стилистику предложения. Вот такой перфекционист!

После того как я ему в середине 2022, и особенно в начале 2023, написал, что бесконечные публикации о Беларуси, и особенно, как он их подает, вредят сайту, тем более, что еще давно не раз предлагал ему репатриироваться, в крайнем случае пожить хотя бы год, к тому же была возможность бесплатно у меня, и при этом заработать значительно больше, чем он имеет в Минске, да и получить корзину абсорции, а это тысяч семь долларов, если не больше, и вернуться, слышал в ответ (все письма он мне писал на белорусском) сначала: “Трэба было гэта рабiть даўно, а цяпер не…я люблю Беларусь, тут i памру”. После августовских выборов 2020, когда начался массовый отъезд из Беларуси: “Яшчэ не час, мо пазней”. Уж казалось бы 24 февраля 2022 должны были стать решающими, но нет.

А в начале 2023:

“Калі ў сайта зараз і ёсць перспектывы, то яны – у супрацы з блогерамі, якія пішуць пра сучасную Беларусь. Таксама можна было б пакласці з прыборам на “спіс экстрэмісцкіх матэрыялаў” і паціху публікаваць фрагменты, напр., з гэтых кніг. Думаю, многія чытачы былі б за гэта ўдзячныя – а заблакаваць belisrael улады РБ не наважваюцца (відаць, баяцца канфлікту з Ізраілем ;)) (22 января 2023)

“OK, далей тады – без мяне. Добрага дня і шчасліва заставацца! и вскоре продолжил: “Карацей, Вы стаміліся. Я таксама стаміўся. Сайт мяне доўгі час цікавіў, але свет на ім клінам не сыходзіцца. Сем з нечым гадоў пісаў, як умеў, і многім падабалася. А што не ўсім – ну, я не купюра з партрэтам Франкліна. Бывайце здаровы. (23 января 2023)

Все это брехня, поскольку сам писал, что посылает ссылки своим знакомым и из 10, в ответ получал 1 реакцию. Да и зачем ему Израиль, где надо было бы и поработать, когда можно сходить в библиотеку, на улице выискать непорядки и сфоткать, после чего сварганить статейки и за них еще вытаскивать немалые бабки.

А весной 2021 он открыл свой ютюб-канальчик и сообщил на нем в конце 2023, что достиг пусть не большого, но все-таки успеха – было 5 подписчиков, стало 22!

То, что он на нем пишет в своих постиках практически ежедневно, за исключанием шабата, говорит о том, что этот непризнанный гений, к тому же “смельчак”, продолжая покусывать белорусскую уладу, при этом не забывая ее хвалить за некоторые успехи, достойин помещения в закрытое отделение психушки в Новинках. А возможно, кому-то во власти выгоден такой еврей.

Да еще тот, кто после трагедии 7 октября высказался: “несколько раз был в Израиле и не понравилось. Да и вообще знал, что не такая сильная израильская армия, как всегда говорили о ней, к тому же кругом бардак. А военную операцию в Газе нельзя начинать, если не поставить цель заняться образованием палестинцев, хотя это будет сделать очень тяжело”.

Это и есть минский “политолог”, который вслед за израильскими и международными леваками жалеет “мирных” палестинцев, в основной своей массе помогающим хамасовским террористам и желающим уничтожения Израиля.

К тому же, он никому не расскажет, что приехав ко мне на 3 недели на свое 40-летие в июне 2017, решил съэкономить на страховке, и уже на 2-й день все могло кончиться трагедией с его женой, которая была с ним. Помню, как тогда она плача говорила ему, что надо улетать назад. Хорошо, что все обошлось и ч-з 2 дня ожила, а если б пришлось обратиться в больницу, то никаких денег не хватило бы. Что смародерил многие тысячи долларов, а кроме этого писал, что уже совсем перестает работать комп и тогда я ему передал новый, который взял знакомый, летевший в Москву, а оттуда доставил в Минск.

Поскольку он никак не реагирует на мои письма по мэйлу, где настоятельно прошу вернуть все смародеренное, и оставляемые комменты на его канальчике, о котором давно забыл и натолкнулся в середине декабря прошлого года, где еще и рекомендует читать его статьи на сайте, то это превью помещу ко многим его опусам, или фельетончикам, как он их называет. Для меня он стал существом и когда его посадят, что будет более чем справедливо, не заслужит никакой жалости ни с чьей-либо стороны, поскольку подличал в отношении многих.

23 февраля 2024

_____________________________________________________________________________________________________

Першая «рэкапітуляцыя» здарылася чатыры тыдні таму (каму цікава, зірніце, што я меў на ўвазе пад гэтым словам). Тады я віртуальна адхвастаў па шчаках «калектыўнага Рыгорыча», а ўпаасобку – твар цяперашняй сістэмы, Наталлю Качанаву.

Працэдура не дапамагла пацыентцы, чаго, у прынцыпе, можна было чакаць – і Полацк не адразу будаваўся… Качанава 04.12.2020 сустрэлася са студэнтамі журфака; сярод іншага, паказала ім відэа са злавесным «тэстаментам Далеса» – тым самым, дзе «мы кінем усё золата на абдурванне рускіх людзей», etc. Ну, калі амерыканскі нябожчык і прыпісаны яму СССР-аўскімі дэмагогамі план – апошні довад тутэйшага чынавенства, то можна канстатаваць: чарговае днішча прабіта. Далей – толькі «Пратаколы сіёнскіх мудрацоў»?!

У першае дзесяцігоддзе незалежнасці тэорыямі сусветнай змовы захапляліся народны пісьменнік Іван Шамякін, радыёістэрычка Ніна Чайка, адыёзны дэпутат Сяргей Касцян… Самым уплывовым канспіролагам быў, здаецца, Эдуард Скобелеў; ён пэўны час, бадай, з сярэдзіны 1990-х да сярэдзіны 2000-х гг., круціўся ў адміністрацыі прэзідэнта, а потым «выйшаў з даверу», страціў пасаду рэдактара казённага «Информационного бюллетеня» і нават у 2008 г. быў выключаны з чаргінцоўскага Саюза пісьменнікаў. Вось гэты палітінфарматар з грандыёзным досведам, набытым яшчэ ў ЦК КПБ, у 2004 г. вяшчаў студэнтам пра магутнасць масонаў, якім процістаіць самотная Сінявокая: «Сыдзе Лукашэнка — будзе страшна».

У 2010-х гадах тэорыі змовы быццам бы выйшлі з моды, але «ніколі не было – і вось ізноў». Часам думаю, што дарма тутэйшыя апазіцыянерчыкі «дзяўбуць і дзяўбуць» гэтую ўладу – яна сама сябе закопвае. Зрэшты… мо’ сярод высокіх службоўцаў і хапае параноідаў, аднак лыжкі міма рота яны ўсё-ткі не праносяць. I я па-ранейшаму лічу, што іх квазістратэгіям неабходна проціставіць Вялікую і Мудрую Народную Стратэгію («зубрызм» :)) Нямала спрэчнага нагаварыла Ганна Севярынец у чарговым інтэрв’ю, але ў тым, што «беларусы ўмеюць упірацца і стаяць як вол, як зубр, уперціся рогам», яна мае рацыю. Мабыць, Ганна – таемная зубрыстка 😉

Будка ў раёне вул. Гая. Мінск, 16.12.2020

Не паспеў адысці ў лепшы свет Вячеслав Кебіч, прэм’ер-міністр Беларусі ў 1990–94 гг., як адзін прыўладны чудзіла на вядомую літару (1977 г. нар. – мой раўналетак…) патаптаўся па яго памяці, выставіўшы Кебіча & Co. нейкімі паўдуркамі: «Як патлумачыць цяперашняй моладзі, што ўсяго 30 год таму не было ні-чо-га, што завецца самастойнай дзяржавай?.. Мы стартавалі з абсалютнага нуля, калі кіраўнікі дзяржавы стаяць на прывакзальнай плошчы з трыма капейкамі ў кішэні і не разумеюць, з чаго пачынаць» (11.12.2020). Ну, з такімі настаўнікамі гісторыі, як д-р Марзалюк, не дзіўна…

Добра, скажу некалькі слоў «для моладзі». У Беларусі 30 год таму былі больш-менш стабільныя крыніцы даходаў, ВУП, характэрны для сярэднееўрапейскай краіны, свая афіцыйная мова (Закон «Аб мовах», які замацаваў прыярытэт беларускай, Вярхоўны Савет БССР прыняў у студзені 1990 г.), Акадэмія навук і многія іншыя «задаткі» для самастойнага развіцця. Не апошнім паводле значнасці быў ганаровы статус краіны-заснавальніцы ААН. У 1991 г. Мінск зрабіўся каардынацыйным цэнтрам новастворанага СНД – каб быў тут поўны рэзрух, наш горад не выбралі б для «штаб-кватэры»!

Мядзведзі ў канцы 1990 г. па вуліцах сталіцы Беларусі (і нават «сталіцы Палесся», Пінска) не блукалі… Будучы юным першаразраднікам, нярэдка выступаў тады ў шахтурнірах, дык помню і цёплыя светлыя залы для гульні, і прымальны асартымент у сталоўках: на 2 р. 50 кап. сутачных можна было добра пад’есці, нягледзячы на ўсе гарбачоўскія дэфіцыты. «Беларусь шахматная» ўвогуле пачувалася, бадай, лепей, чым цяпер: мінчанін Барыс Гельфанд пастаянна перамагаў у буйных турнірах і меў то трэці (пасля Карпава з Каспаравым), то пяты рэйтынг Elo ў свеце. За апошнія 20 год ніводзін прадстаўнік РБ і блізка не падабраўся да такога выніку.

З рэпартажа пра дзіцячы міжнародны турнір у Пінску, адбыты ўвосень 1991 г. («64-ШО», №№ 23-24, 1991). Маскоўскі кар. паблытаў прозвішча будучага майстра Славы Чакурава, напісаўшы «Чепуров»

Калі б у пачатку 1990-х Беларусь рызыкнула і заявіла пра свае правы на Сусветную шахматную алімпіяду, то мела б не меншыя шансы на поспех сваёй заяўкі, чым у 2018 г. – у шахматным свеце свежыя былі ўспаміны пра паспяхова праведзеныя ў Мінску чэмпіянаты СССР 1979 і 1987 гадоў. Розніца ў тым, што «старыя кадры» дзяржаўных кіраўнікоў (ну, гэтыя, з «прывакзальнай плошчы» :)) пры ўсіх сваіх заганах і памылках разумелі: даўшы абяцанне, трэба яго датрымаць. Мяркую, Багданкевіч і Кебіч з Шушкевічам не дазволілі б сабе адклікаць заяўку, як тое зрабіў урад Лукашэнкі-Галоўчанкі ўлетку 2020 года… «Парваліся б», але знайшлі б эквівалент 13 мільёнаў USD.

Яшчэ адзін дзівун – топ-менеджар Беларускай федэрацыі шахмат – у кастрычніку г. г., пасля скасавання імпрэзы ў Мінску-2022, суцяшаў сябе (і чытачоў «Трыбуны»): «Ва ўсім свеце ўсё адмяняецца, а спаборніцтвы пераносяцца на іншыя гады». Неўзабаве прыйшла навіна пра тое, што алімпіяду 2022 г. бярэцца правесці Расія…

З «лакальных» успамінаў: на пачатку 1990-х гадоў кожнае лета працаваў фантан ля кінатэатра «Кіеў» (станам на 2020 г. ён ужо колькі гадоў не дзейнічае), і яшчэ не былі скрадзены памятныя шыльды з галоўнай алеі Кіеўскага сквера. Зімою гарадскія ўлады прывозілі пад кінатэатр вялікую яліну, і жыхарам раёна было куды выходзіць на пагулянку. У снежні 2020 г. мясцовыя «дачакаліся» ад улады хіба што ўзброеных патрулёў па вуліцах Кахоўскай і Чарвякова.

З 15.11.2020 каля «плошчы Перамен» адноўлена пастаяннае дзяжурства «сілавікоў» (мела месца і ў сярэдзіне верасня) – звярніце ўвагу на шаломы за смеццевымі бакамі

Але вернемся да шахмат і шахматнай супольнасці. На тое, што перамены блізкія, як бы намякае адсутнасць подпісаў вядучых шахістаў Беларусі пад калектыўным лістом cупраць «некаторых незаконных псеўдаспартыўных структур». Нікога з гросмайстраў-мужчын за тры тыдні так і не ўдалося завабіць у «кумпанію» з тысячамі падпісантаў (на сёння cайт выдае 4257, але, ведаючы, як арганізоўвалася гэтая колькасць, лічбу можна зменшыць мінімум на чвэртку). З «сярэдняга звяна» бачу толькі мм Вячаслава Зарубіцкага – так сабе процівага міжнародным гросмайстрам Сяргею Азараву, Андрэю Жыгалку, Уладзіславу Кавалёву, якія падтрымалі «Свабоднае аб’яднанне спартоўцаў». Няма ў афіцыёзным спісе і Насты Зязюлькінай, Вольгі Бадэлька, Ланіты Стацко, Рахілі Эйдэльсон – ёсць гросмайстарка Генрыета Лагвілава (здаўна больш чыноўніца, чым шахматыстка) і, нечакана, майстарка ФІДЭ Кацярына Бейненсон, якая ў кастрычніку 2020 г. стала віцэ-чэмпіёнкай Беларусі. Сярэдні рэйтынг чэмпіянату быў 1940, што пра многае кажа…

Такім чынам, у цэлым шахматная супольнасць не падтрымала «праўладны» праект. Я не сцвярджаю, што кваліфікаваныя шахматысты разумнейшыя за астатніх, але пралічваць на колькі гадоў хадоў уперад яны ўмеюць. Напрошваецца вывад, несуцяшальны для цяперашняй «эліткі».

Сапсаваліся адносіны той «эліткі» не адно з ФІДЭ, а і з цэлым Міжнародным алімпійскім камітэтам… Сёмага снежня амаль усім членам выканкама Нацыянальнага алімпійскага камітэта РБ, уключна з прэзідэнтам, забаранілі ўдзельнічаць у мерапрыемствах МАК. Што самае крыўднае для тутэйшых чыноўнікаў ад спорту, грошы для беларускіх атлетаў МАК абяцае пераводзіць у абыход НАК РБ (праўда, не зусім ясны механізм гэтых выплат).

Эх, і папярэджваў жа я ў чэрвені 2017 г.:

Вясна пачалася з масавых пратэстаў у розных гарадах Беларусі, а завяршылася даволі ганебным «мерапрыемствам»: сходам Нацыянальнага алімпійскага камітэта 30 мая… Слушна заўважылі журналісты, што статут НАК прадугледжваў (пера)выбары кіраўніка арганізацыі кожныя 4 гады. Апошнія перавыбары адбыліся 9 красавіка 2010 г. – значыць, «прэзідэнт» к маю 2017 г. ужо не адзін год быў «ненастаяшчы»… Калі ўсчаўся шум, то нехта (пытаннечка да былога генсакратара НАК Анатоля Котава, хто менавіта – В. Р.) на сайце НАК хітрамудра пазначыў, што А. Лукашэнка перавыбіраўся не толькі ў 2010 г., а і ў 2012 г. Маю вялікія сумневы… Так, 26.10.2012 праводзіўся сход НАК з удзелам А. Л., ды ён быў прысвечаны іншым праблемам, у прыватнасці, не зусім удаламу выступленню беларусаў на Алімпіядзе ў Лондане. Нідзе ў справаздачах пра сход не фігуруе тэма выбараў прэзідэнта, дый навошта праз 2 гады пацвярджаць сваю легітымнасць, якую ніхто тады не аспрэчваў?.. Чалавек, які груба ігнаруе рэгламент, наўрад ці зможа «навесці парадак» у арганізацыі, колькі б гучных слоў ні вымаўляў.

А ў сакавіку 2019 г., пасля «Вялікай размовы з прэзідэнтам», напісаў прасцей:

Маё пытанне да прамоўцы, адпраўленае 27.02.2019 («Чаму б Вам добраахвотна не сысці ў адстаўку з пасады прэзідэнта Нацыянальнага алімпійскага камітэта?»), агучана не было, хоць я ведаю, што ў агенцтве БелТА, якое збірала «галасы народныя», яго атрымалі. Пытанне менш наіўнае, чым выглядае; калі «першая асоба» дэманструе кепскі прыклад сумяшчэння дзвюх адказных пасад, кожная з якіх вымагае пастаяннай працы, то іншым чыноўнікам таксама карціць… У выніку «сумяшчальнікі», як правіла, нідзе не працуюць з поўнай самааддачай, да таго ж губляецца сам сэнс грамадскай дзейнасці (калі яна – «даважак» да пасады, то пры чым тут грамадскасць?)

От паслухалі б мяне сваечасова Рыгорыч і яго атачэнне – не было б ім цяпер ганьбы на ўвесь свет, і не давялося б кідацца марнымі словамі: «Трэба нам звярнуцца ў суд. Няхай [Томас] Бах і банда раскажуць, у чым мая віна, што я сваю краіну абараняю?!» (08.12.2020). Ну, нават калі дапусціць «добрыя намеры» чалавека, які бароніць перадусім і збольшага сваю ўладу, карысна перачытаць развагі пра сумяшчальнікаў…

Драбнейшыя-то чыноўнікі, падобна, часам прыглядаюцца і прыслухоўваюцца да публікацый на belisrael. Прыводзіў прыклады са шчучынскім паказальнікам, будоўлямі на сталічнай вул. Прытыцкага, прывакзальнымі балконамі… Не выключаю, што і сёлета расповед пра cкульптуру, дзе бракавала кавалу мятлы, натхніў кагосьці на «подзвіг» – рэстаўрацыю аб’екта, што знаходзіцца ў Цэнтральным раёне Мінска.

Было 01.06.2020 і стала 15.12.2020

А тым часам кандыдат мастацтвазнаўства Яўген Малікаў, зволены з гомельскага ўніверсітэта транспарту за, як цяпер прынята казаць, «актыўную грамадзянскую пазіцыю», звяртаецца да тых, каму неабыякавая гісторыя Гомеля. Вырашыў абвясціць краўдфандынг і плануе па выніках падрыхтаваць «кнігу па гісторыі развіцця фотасправы ў Гомелі ў ХІХ – першай палове ХХ ст.» Без сумневаў, у такой кнізе будзе нямала яўрэйскіх імёнаў і прозвішчаў 🙂

Сёлета выйшла іншая каштоўная кніга, дакладней, нават альбом: «І рай і боль на Песеннай Зямлі… Беларусь вачыма мастакоў 1920 – 1930-х гадоў». Пад дзяржаўным «дахам» («Беларуская энцыклапедыя»), наклад 700 экз., укладальніца – Н. В. Мартынава.

У альбоме нямала і рэпрадукцый работ мастакоў-яўрэяў: Меіра Аксельрода, Льва Зевіна, Якава Кругера… Напрыклад:

Аксельрод М. М. Мястэчка (1926). Папера, аловак, вугаль, гуаш. 33,2X49,7

Зевін Л. Я. Мястэчка (1929). Папера, акварэль. 35,6Х52,8

Глядзіш і думаеш: многія рысы мястэчак не дужа-то і змяніліся… Таму, відаць, старая частка Барысава даволі арганічна ўпісалася ў «рэканструктарскі» фільм «Чароўныя нажнічкі» (2017), зняты паводле сцэнару Наты Голавай.

Між іншага, заўтра, 17.12.2020, фільм упершыню плануюць паказаць праз інтэрнэт – у рамках праекта «Штэтлфэст». Трансляцыя пачнецца прыблізна а 8-й вечара па мінскім часе. Даведацца болей можна па адрасе: https://www.facebook.com/shtetl.fest Або тут: https://www.instagram.com/shtetl.fest Сам я бачыў «Чароўныя нажнічкі» акурат год таму: няўрымслівая Н. Голава са сваёй капелай прыязджала ў бібліятэку імя Я. Купалы.

Вольф Рубінчык, г. Мінск

16.12.2020

wrubinchyk[at]gmail.com

Апублiкавана 16.12.2020 20:20

* * *

PS. Інфа ад чытача: «К. Бейненсон, 1998 г. нар., – супрацоўніца апарату мінспорту (пакінулі пасля ВНУ і практыкі). Яна не магла не падпісаць зварот». Ой, не ведаю… У свае 22 – і нават 32 – я не баяўся начальства.

17.12.2020 13:23

В. Рубінчык. Рэкапітуляцыя

От редактора belisrael

А в начале 2023:

23 февраля 2024

__________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

У сучаснай беларускай мове «рэкапітуляцыя» – перадусім біялагічны тэрмін («паўтарэнне арганізмамі ў працэсе іх індывідуальнага развіцця прымет, якія былі ўласцівы іх далёкім продкам»). Воля ваша, чытацтва, а мне карціць, каб слоўца набыло дадатковае значэнне, якое існуе, напрыклад, у французскай (récapitulation – хуткi агляд пройдзенага матэрыялу).

Нашто патрэбны гэткі агляд? Усё проста. З сярэдзіны 2010-х досыць актыўна займаўся палітычнай публіцыстыкай – мяркую, некаторыя шчэ памятаюць серыял «Катлеты & мухі». А паралельна набірала вышыню экс-палачанка Наталля Качанава: служыла віцэ-прэм’ерам урада РБ (2014–2016), кіравала адміністрацыяй Лукашэнкі (2016–2019)… Зараз Н. К. – «сматрашчая» па Мінску і не толькі: дама даўно ўваходзіць у тузін (калі не ў пяцёрку) найбольш уплывовых чыноўнікаў. Яна маладзейшая за свайго боса і, што б ні казала, настроена захаваць пазіцыі ў «эліце» пасля яго сыходу. Таму да яе паводзін, да жалю, варта прыглядацца.

У прынцыпе, мне не цяжка: па-першае, я палітолаг, па-другое, цікаўны. Як пісаў Андрэй Сіняўскі, aka Тэрц: «Заўсёды цікава ведаць: што жарэ кракадзіл?» Качанава да таго ж выглядае шчырай у сваіх нядаўніх запытаннях-трэнасах да «актыву» Віцебшчыны: «І што было кепскага ў нашай краіне, што мы рабілі не так? Мы ўсё рабілі так» (гаворка, відочна, пра перыяд да збору подпісаў, г. зн. да мая 2020 г.). Мне застаецца зрабіць рэкапітуляцыю сваіх тэкстаў другой паловы 2010-х гадоў, далучыўшы сёе-тое з небескарыснага рэсурсу promise.by…

Факты з надзейных крыніц падказваюць, што «вы» – тут я звяртаюся не толькі, дый нават не столькі да Наталлі – рабілі «не так» ну вельмі шмат чаго… Усе вашы заслугі і «светлыя плямы», каторыя таксама былі (пісаў пра гэта тут і тут), блякнуць на фоне вашых жа пасрэднасці, безадказнасці, гарлахвацтва… Карацей, дзівіцца трэба не з цяперашняй калатнечы, а з таго, што яна не распачалася раней.

Вы будавалі жытло на месцы пахаванняў (або апраўдвалі такія будоўлі – што пнём аб саву, што савой аб пень), знішчалі зялёныя зоны і прыватныя будынкі, зносілі дарагія людзям крыжы ў Курапатах.

Вы гукалі пра тое, што эканоміка – гэта галоўнае, а тым часам плявалі на свае ж абяцанкі (дапамагчы) падвысіць даходы грамадзян. У сакавіку 2017 г. былі апублікаваны дадзеныя афіцыйнага даследавання (ад нацыянальнага статыстычнага камітэта). Пра зніжэнне даходаў у 2016 г. паведамілі прадстаўнікі 37,8% хатніх гаспадарак, пра рост – толькі 8,6%. Амаль 40% казалі, што не мелі «на чорны дзень» і эквіваленту 50$! Галоўны ж ваш у сакавіку 2008 г. вяшчаў, што «Рэспубліка Беларусь праз 10 год мала чым будзе адрознівацца ад Аўстрыі… І ў нашай краіне, больш нават чым у Аўстрыі, будзе камфорту для чалавека, які тут будзе жыць…» (цягне з’едліва дадаць: «Мы нават ведаем гэтага чалавека»).

Не далі вы рады – і тут вылучылася менавіта наша «гераіня» – нават з уласнай статыстыкай-казуістыкай, засяроджанай на «сярэдняй тэмпературы па бальніцы». У жніўні 2017 г. кіраўніца адміністрацыі прэзідэнта Качанава заявіла, што «перад кіраўніцтвам Мінска пастаўлена задача дасягнуць у снежні сярэдняга заробку ў 1385 рублёў… не проста дасягнуць, але і ўтрымаць». І не дасягнулі (намінальны налічаны заробак у снежні 2017 г. дасягнуў толькі 1360 р. 40 кап.), і не ўтрымалі (у студзені 2018 г. ён упаў да 1188,7 р.).

Рэсурсы ўсцяж марнаваліся на сумнеўныя праекты «мадэрнізацыі» безнадзейна адсталых прадпрыемстваў і на піяр-крокі, такія як «Усебеларускі народны сход» 2016 г. ды «Еўрапейскія гульні» 2019 г. Апошнія заміж дэклараваных 50 мільёнаў каштавалі некалькі соцень мільёнаў «зялёных». Найбуйнейшым марнатраўствам выявілася будоўля АЭС, якая ўнесла і жыцці некалькіх чалавек… Ну, ахова працы мала хвалявала вас і ў маштабе краіны, адсюль – шэраг аварый з летальнымі вынікамі.

Вы дзяўблі «дармаедаў», будучы, па вялікім рахунку, паразітычным класам, які самахоць паставіў сябе вышэй за звычайны суд… (Зрэшты, не вынайшлі новага: Джордж Оруэл яшчэ ў сярэдзіне 1940-х ведаў, што «ўсе роўныя, але некаторыя раўнейшыя», а Міхаіл Васленскі пісаў пра савецкую «наменклатуру»: «У партыйных органах, у процілегласць іншым ведамствам, няма юрысконсультаў: наменклатура стаіць па-над законам».) Вашыя вувузелы не саромеліся распавядаць, што дыктатура – гэта нармальна.

«Антыдармаедская» камісія, Рагачоў, люты 2017 г. Фота: tut.by

«Дзень Волі» ў Мінску-2017. Адсюль

Вы жорстка абыходзіліся з пратэстоўцамі, пад шумок падзарабляючы на пратэстах ды іншадумстве (плата за знаходжанне ў ізалятары-катавальні на зав. Акрэсціна, незлічоныя штрафы, пастанова ўрада ад 24.01.2019 аб дадатковых грашовых спагнаннях за масавыя мерапрыемствы). Па сумнеўных прычынах працягвалі кідаць за краты замежных грамадзян, не думаючы, як гэта стасуецца з лозунгамі пра «гасціннасць Беларусі». Вы замаўлялі спецыялістам прыгожыя праграмы аб развіцці турызму, але не здолелі нават ператварыць Браслаў у горад-курорт (што ў схеме, зацверджанай пастановай урада 15.12.2016, было прадугледжана зрабіць к 2020 году).

Вы вялі лалітыку, г. зн. цынічна прыкрываліся інтарэсамі дзяцей, у тым ліку і насаджаючы цэнзуру. Заводзілі крымінальныя справы за спрэчныя выказванні, трымаючы публіцыстаў за кратамі, быццам тых забойцаў.

У вас хранічна «не хапала» сродкаў на фінансаванне навукі, даследаванняў. Затое вы заахвочвалі парушэнні аўтарскіх правоў і наймалі псеўдаэкспертаў, якія дурылі галовы вам самім і маладому пакаленню. У выніку вашы прапагандысты, скончыўшы ВНУ, не ведалі нават пра венны пульс і чыталі мараль Віктару Цою (1962–1990): «Пульсацыі вен не бывае, пульсіруюць АРТЭРЫІ».

Ваш бос быў, як у старой показцы, «гаспадаром» сваіх прамоў – сам даваў слова, сам забіраў. Ён кляўся 4 жніўня 2015 г., што цягам пяці гадоў разлічыцца па пазыках і не будзе залазіць у новыя. Калі 01.08.2015 знешні дзяржаўны доўг РБ складаў 12,5 млрд $, на 01.08.2020 сума дасягнула 17,8 мільярда… «Усё так», пані Качанава – сайт міністэрства фінансаў не «фальшыўка, зробленая ў Польшчы»? 🙂

Пасля шматгадовага жавання сопляў так і не з’явіліся ў Беларусі ні омбудсмен (упаўнаважаны па правах чалавека), ні суд прысяжных. Прэзідэнт Нацыянальнага алімпійскага камітэта, быццам той Юпітар, дазваляў сабе тое, што выкрываў у падначаленых – а многія з вас і не шманалі, бо то ж «Прэзідэнт»! Чым у параўнанні з яго воляй была нейкая там Канстытуцыя, не кажучы пра звычайныя законы… У 2019 г. вы праглынулі – а некаторыя жыва падтрымалі – антыканстытуцыйнае скарачэнне тэрміну паўнамоцтваў палаты прадстаўнікоў на 10 месяцаў, г. зн. амаль на 25%.

Бадай, хопіць «лістападаўскіх тэзісаў» – і так прыкра, бо не заслугоўваюць тутэйшыя такога абыходжання, як у апошнія 25 гадоў. Вашы людзі нядаўна рэйдалі, што нехта там перайшоў «чырвоныя лініі» – па-мойму, гэты выраз дужа пасуе да трызненняў «галоўнага», а следам за ім і яго баявой памочніцы. Яны на розныя лады паўтаралі пра 31-гадовага хлопца-мастака, збітага ў маім раёне: «Ён быў п’яны. Вядома, яго ўзялі і павезлі ў гэты аддзел», «Сам жа выскачыў… Ён быў п’яны – 100 працэнтаў». А даведкі ад 12.11.2020 не чакалі?!

Этанол у крыві – 0%, у сліне – тое самае, ва ўрыне – idem

Вядома, вы пакуль яшчэ можаце заціснуць біёлагу Куравай пальцы ў дзвярах, і яна пагодзіцца, што дапусціла памылку (не пасаромеліся ж учора пасадзіць журналістку Барысевіч, якая гутарыла з урачом бальніцы хуткай дапамогі). Можаце наняць легіён уласных «біёлагаў», яны напішуць іншыя, зручныя для вас даведкі, i вам «будзе цікава». Ды пустое ўжо ўсё гэта…

Многія з вас – быццам тыя зомбі; не маюць спакою на зямлі, зайздросцяць і жывым, і памерлым. А як іначай вытлумачыць замалот ад Н. Качанавай? Ён раззлаваў мяне болей, чым хвала АМАПу і казкі пра тое, што «нас (г. зн. вас. – В. Р.) бальшыня… Улада нічога не зрабіла, каб ёй саромецца і баяцца народа». Во як баяла Н. К.:

Але каб вы разумелі, цягам гадзіны там [на «Плошчы перамен»] ужо было каля тысячы чалавек. І ўсе ўжо з кветкамі і лампадкамі! Як такое можа быць? Вось памёр чалавек, думаеш, дзе кветачку купіць – для гэтага патрэбны час. А тут – вельмі хутка… Сцэнарыі распрацоўваюць выдатныя!

Да ведама «упаўнаважанай» і яе слухачоў з Наваполацка: у адным чаце «плошчы Перамен» звыш тысячы ўдзельнікаў. Месца збіцця (фактычна забойства) знаходзіцца за 50 метраў ад некалькіх дваццаціпавярховікаў; агулам, у крокавай даступнасці жывуць дзясяткі тысяч мінчукоў. За 100 м, на вул. Чарвякова, 57, – гіпермаркет, дзе ў той вечар 12 лістапада, здаецца, раскупілі ўсе кветкі і свечкі (наша сям’я, прачытаўшы каля 8-й гадзіны вечара пра смерць Рамана Бандарэнкі, таксама выбралася туды па свечку, не ведаючы ні пра якія «сцэнарыі»). Дарэчы, з канца жніўня да пачатку лістапада г. г. я разоў 20 хадзіў на пл. Перамен, і не бачыў там ніводнага нецвярозага. Нават у халодныя вечары людзей грэла салідарнасць, ну яшчэ гарбата, кава. І, нярэдка, – музыка.

Від на дом з супермаркетам ад пл. Перамен. Фота з naviny.by

Як 15 лістапада баранілі народны мемарыял (там жа)

З 11.11.2020, дня атакі на Рамана, ваш гадзіннік рэальна пачаў зваротны адлік… Злітыя ў сеціва тэлефонныя размовы, звязаныя з бойкай і з сачэннем за роднымі загіблага – доказ, тысячы людзей, якія сёння прышлі развітацца са «звычайным п’яным», – новы доказ.

Рабіў і раблю ўсё, каб вас не кідалі ў бакі для смецця, як тое практыкавалася гадоў 6 таму ў нашых паўднёвых суседзяў… Але гарантаваць таго, што мае сціплыя намаганні скончацца поспехам, не магу. Мо’ вам лепей ногі ў рукі – і ў які Навасібірск?

* * *

Многіх заслужаных людзей не стала ў гэтым трывожным месяцы. Назаву Уладзіміра Карагіна (20.04.1952 – 02.11.2020), – прадпрымальніка, былога прэзідэнта Беларускай федэрацыі шахмат і афіцыйнага рэдактара мінскай газеты «Шахматный мир», што выдавалася з 1993 г. прыкладна да 1996 г. Каранавірус 🙁

Пайшлі з жыцця дырыжор, народны артыст Міхаіл Дрынеўскі (12.02.1941 – 09.11.2020); заслужаная артыстка Любоў Румянцава (18.04.1943 – 18.11.2020), мастак-пейзажыст Валерый Шкаруба (10.12.1957 – 19.11.2020; і тут «карона»!), знакаміты этнограф, доктар гістарычных навук Віктар Цітоў (15.11.1938 – 20.11.2020), кампазітар Алег Залётнеў (06.07.1947 – 20.11.2020, COVID). Сумую – без іх свет ужо не будзе ранейшым.

* * *

З розных краін і галактык працягваюць паступаць віншаванні з выхадам новай кнігі (навукова-папулярны зборнік «Іудзейнасць», 128 стар., 120 экз.). Вядома, я ўдзячны, але ад замоў і прачытання гэтай кнігі, не кажучы пра водгукі на яе, аўтару будзе яшчэ больш прыемнасці 🙂

Анатацыя; вокладку аформіў мастак А. Дубінін

Пісаць лепш на мэйл, каторы ніжэй.

Вольф Рубінчык, г. Мінск

20.11.2020

wrubinchyk[at]gmail.com

Апублiкавана 20.11.2020 17:24