Tag Archives: Ната Голова

Лицо гомельской агентши режима и тех, кто ее поддерживал в 2019

На днях в Нашей Нiве был опубликован материал Как гомельская медсестра втирается в доверие,а потом доносит на людей (так как Наша Нiва заблокирована в Беларуси и не все могут ее читать, то ниже приведу полный текст статьи – А.Ш).

И сразу вспомнилось, что Жанна Пиковская отличилась еще в сентябре 2019, когда донесла на борисовчанку Нату Голову и ее танцевальный ансамбль “Жыдовачка”, после чего израильские Детали с помощью Марка Котлярского и недавно репатриировавшейся из Минска журналистки Кэрэн Вольман раздули огромный скандал.

Коллектив “Жыдовачка”, 16 декабря 2019

Но до того на belisrael 10 июля 2018 была перепечатана статья Волi Трубач

«Яўрэйскі» фільм Наты Голавай  (поскольку в последние годы белорусская диктатура зачистила все СМИ, то ссылка на оригинал битая, а потому и пропали все снимки А.Ш.)

31 марта 2019 Головой и ансамблю “Жыдовачка” была посвящена большая часть публикации

В. Рубінчык. КАТЛЕТЫ & МУХІ (109)

После поднявшегося шума в Деталях, на belisrael были опубликованы три части материала:

В. Рубинчик. Ещё раз о слове «жыд» и названии группы «Жыдовачка» (1)

В. Рубинчик. Ещё раз о слове «жыд» и названии группы «Жыдовачка» (2)

В. Рубинчик. Ещё раз о слове «жыд» и названии группы «Жыдовачка» (2½

А как только  я начал размещать в фесбуке опубликованное на сайте (автор принципиально не имел своей стр.), то, как и Ната Голова, почувствовал на себе весь гнев “правильных” евреев. Этого же удостоился и покойный Юрий Зиссер, на стр. которого было очень жарко. Я тогда запомнил все, что там высказывалось. Сейчас пару час перечитывал и думал, как же эти люди, поддерживашие доносчицу, смотрят на на нынешнюю лукашистскую Беларусь и готовы ли покаяться за то, что им мил был русский мир? Скорее всего нет. Часть после начала захватнической бесчеловечной войны в Украине репатриировались в Израиль, некоторым, похоже, неплохо дома и потому пропагандируют еврейскую жизнь, которой можно заниматься и при военном преступнике. Были возмущенные и среди израильтян, и, конечно, мне не забыть, как негодовал и клеймил мозырянин, эмигрировавший в Германию и ставший там знатоком всего еврейского Iossi Schkr (Игорь Шкляр), бывший сосед хорошо известного читателем сайта по сборнику стихов, книге воспоминаний и обличению рашистских захватчиков, жителя Ерушалайма с 22 мая 1997 Семена Гофштейна, которому ныне исполнилось 89 лет. Он же после появления воспоминаний Гофштейна кидался дерьмом, а открыв фейковую стр. вообще не стеснялся в выражениях.

Снимок с Фб стр. Песина 6 июля 2020

Хорошо запомнился мне и полочанин Григорий Песин, который своими обличениями и оскорблениями отнял массу времени, так же как  и доведший Зисера, что тот его забанил.

Привожу пост от 21 сентября 2019 из ФБ на стр. Tamara Kurdadze 

Ну что сказат ь☝️!? Слово -не воробей. Вылетело… Два дня перед выходными были наполнены дискуссией. Всего несколько строк, а сколько эмоций! Очень хочется сказать спасибо за смелость и гражданскую позицию Жанна Пиковская, такой яркой и принципиальной!!!!Кэрэн Вольман  оставшуюся верной традициям и родным местам (Вы замечательная!). Так отрадно знать, что в этом мире есть Григорий Песин, Стары Моисеевич Габрэй, замечательный умница и просто красавец Максим Юдин  (Ирина Фридман  ты же знаешь, какой бриллиант в твоих руках?🥰🥰🥰), искромётный лёва ратнер  (Вы сделали мой день!!!!), тактичный, дипломатичный Марк Бернштейн, стойкий и последовательный Iossi Schkr, а также все- все -все причастные и понимающие, о чём это! Люди, СПАСИБО за то, что вы есть!
И, конечно, слихот:
Дорогие друзья, недруги и просто те, кто живет рядом, простите, если ненароком (уверяю, что без злого умысла) кого-либо обидела в уходящем году. Больше не буду!   

Виолетта Никитик и  Сяргей Доўгушаў, 7 мая 2021, Studziwody, Poland

Сяргей Доўгушаў, Чикаго, 22 октября 2022. Снимок Виолетты Никитик

Из сотен комментов где шла перепалка, нередко переливание с пустого в порожнее, приведу несколько:

Siarhei Douhushau Сяргей Доўгушаў 20 сентября 2019 в 22:48 (ныне живет в Варшаве)

Очень жаль, что так сложилась ситуация. Меньше всего хотелось этих конфликтов и оскорблений друг друга. Расскажу свою историю. После своей стипендии Gaude Polonia и возращения из Варшавы в Беларусь, я начал активно искать талантливых музыкантов, кто исполняет Jewish Music. Хотелось и у нас создать движение. Очень я впечатлился музеем По́лин (Muzeum Historii Żydów Polskich) и знакомство с известным иследователем еврейской музыки в Беларуси Zisl Slepovitch окрылило ещё больше. Специально приехал в Борисов послушать молодой коллектив Zhydovachka В них я увидел потенциал, именно я предложил сделать им страницу на fb и стал приглашать на наши праздники Zingeray זינגעריי. Коллектив многое делает для развития и популяризации еврейской музыки и танцев, особенно в своём городе. Anna Avota много времени посвятила поездкам на мастер-классы, изучению традиционных танцев. И вот встаёт теперь вопрос быть коллективу или не быть. Всех интересует название, а не смысл и то что наполняет коллектив. Я разбираюсь и понимаю историческое значение этого слова, и сегодня в фольклоре и в песнях встречаю в нормальном и естественном значении слово “жыдоўскі, жыдовачка”, понимаю и позицию тех, кого это слово оскорбляет. Но вновь все обсуждения приходят в тупик. Есть за и против. И как с этим жить? 🙁 7-8 ноября будет большое событие – Первый большой фестиваль клезмерской музыки Litvak Klezmer Fest . Хочется сделать праздник для всех. Программа очень масштабная. Решение принято не приглашать гурт “Zhydovachka” что бы не порождать новых конфликтов и скандалов

Юрий Зиссер 2 окт. в 03:34

Да, обсуждение (и это, и предыдущие) показывает, что евреи активно продолжают раздувать из мухи слона, создавая видимость борьбы с антисемитизмом. Где же вы все были в 2015, когда президент публично велел Шапиро “взять под контроль всех евреев, в том числе Зиссера”? Конечно же, шельмовать меня и безвестную провинциальную капеллу много храбрости не надо, потому что мы не можем ответить. Вашу бы энергию из виртуального русла в реальное. Особенно умилило предложение прислать результаты увековечения памяти евреев и развития культуры евреев Беларуси…в личку! Неужели в этом есть что-то тайное и постыдное, что надо скрывать от публики? 

Юрий Зиссер 4 окт. в 13:33

Меня из-за них уже все евреи зачислили в антисемиты.

Юрий Зиссер 4 окт. в 13:47

Юрий Зиссер В основном зачислили десятки израильтян и трое белорусских евреев: Пиковская, Песин и Курдадзе. Остальные эту тему давно проехали.

Юрий Зиссер 4 окт. в 15:21

Пиковская глубоко оскорбляла всех несогласных с собой, а Слеповича назвала каким-то неизвестным типом из Бруклина, который сует нос не в свои дела. Оба они высчитывали процент еврейской крови у участников капеллы. Песина за оскорбления мне пришлось забанить. Курдадзе мне нравится, каждый имеет право на свою точку зрения.

***

Обратил внимание, что на стр. доносчицы в этом году 25 июня с днем рождения поздравили 73 чел, среди которых у многих на аватарке лукашистская символика, есть и рашистская, а также несколько израильтян.

Было среди них и шедевральное от живущей в Минске витебчанки Ольги Казимировой:

30 августа в 18:44

ДОРОГОЙ НАШ ПРЕЗИДЕНТ!
С ДНЁМ РОЖДЕНИЯ АЛЕКСАНДР ГРИГОРЬЕВИЧ! КРЕПКОГО ЗДОРОВЬЯ, СЧАСТЬЯ, УСПЕХОВ ВО ВСЁМ И БЛАГОПОЛУЧИЯ! СПАСИБО ЗА МИРНОЕ НЕБО НАД ГОЛОВОЙ! ВСЕГДА ЛЮБИМЫЙ НАШ ПРЕЗИДЕНТ! 💖💖💖🇧🇾🇧🇾🇧🇾🎇🎆🎉🎉🎉  
.

А еще отметились поздравлением именинницы бобруйский равин Шауль Хабабо и жена минского равина Гриши, Ирина Абрамович. Впрочем, ожидаемо.

***

Как гомельская медсестра втирается в доверие, а потом доносит на людей

Закрытый суд над гомельской журналисткой Ларисой Щиряковой. Неизвестно, каким было ее последнее слово, что было в обвинении, что говорили прокурор и судья. Известно только, что после вынесения приговора Лариса выкрикнула: «Жыве Беларусь!» И известно имя главной доносчицы — Жанна Пиковская. Знакомые с женщиной рассказали о ее методах и роли в деле Щиряковой. И не только Щиряковой.

Лариса Щирякова (слева) и Леонид Судаленко станут политическими заключенными. Жанне Пиковской Лариса доверяла. Фото: социальные сети Жанны Пиковской

Лариса Щирякова (слева) и Леонид Судаленко станут политическими заключенными. Жанне Пиковской Лариса доверяла. Фото: социальные сети Жанны Пиковской

Вы никогда не слышали этого имени, это не известный человек, не медийная личность. Жанна Пиковская — 56-летняя медсестра отделения профилактики. Родом она из поселка Василевичи, того самого, бывший министр внутренних дел Юрий Захаренко, который был похищен в 1999 году.

Медсестра из «Белой Руси»

В поликлинике Пиковская руководит ячейкой «Белой Руси» — кажется, с 2021 года. Не частый случай: обычно такая честь выпадает заместителям по идеологии, главным врачам или профоргам. А тут — медсестра.

Среди групп, на которые она подписана в «Одноклассниках», — губопиковская группа, где публикуют унизительные видео с задержанными, и «Специальная библиотека Кузбасса» со слоганом «За Россию» на аватарке.

Но так было не всегда. К 2020 году она вращалась в совершенно других кругах. «Спасибо, читаю все от корки до корки», — оставила она пост в фейсбучной группе Независимого профсоюза РЭП, руководство которого сейчас в заключении, а сам он отнесен к экстремистам. А в 2018 году она фотографировалась с правозащитником Леонидом Судаленко и писала: «Мы все гордимся тем, что у нас есть такой гомельчанин!». Уже тогда на Судаленко рассылали клеветнические письма в стилистике, характерной для лукашенковских спецслужб. В 2021-м его арестуют и обвинят в помощи репрессированным обвинят в помощи репрессированным участникам протестов 2020-го.

«А в какой школе вы учились?»

Леонид Судаленко, который недавно вышел из заключения, вспоминает историю той фотографии, где он оказался вместе с Ларисой Щиряковой и Жанной Пиковской.

«Лариса как будто взяла над Жанной шефство — водила ее по всем мероприятиям. А та очень любила фотографироваться — то с одним, то с другим. Станет рядом и улыбается, будто лучшие друзья. Не прикажешь же ей «отойди», она же с Ларисой. Ко мне в подруги она особо не лезла. И Ларисе многие говорили, чтобы была осторожнее. Но она бесконечно доверяла людям, очень открытый она человек», — рассказал «Нашай Ніве» Судаленко.

«Лариса, сама искренний человек, не могла допустить, что искренность может быть деланной, фальшивой. Пиковская этим легко воспользовалась», — говорит другой знакомый Щиряковой.

«А в какой школе ты учился? — описывает манеру Пиковской углублять знакомство житель Гомеля Виктор, который пересекался с ней примерно в 2018 году. — «В такой-то и такой-то». — «А кто был твоим учителем языка?» — «Такая-то и такая-то». — «А ты знаешь, что она деньги брала и не возвращала, и ее за это время уволили?»

Она начинает говорить плохо о тех людях, которые для меня важны, это была ее манера, — рассказывает Виктор, в прошлом высокопоставленный менеджер. — Это такой способ манипулирования людьми, она его превосходно усвоила и им пользуется. Расчет, подсознание? Не знаю».

Жительница Гомеля Татьяна вспоминает, что Пиковская «могла писать в социальных сетях или позвонить и начать расспрашивать о чем-то, хотя мы в принципе мало знакомы. Расскажет что-то о себе, а потом спросит: «А у тебя как?» Словно ищет слабые места, на которые потом может надавить. Пыталась закрепить со мной дружбу, передавая какие-то подарки для детей.

Я часто слышала, что она раздает подарки: женщинам дарит, например, косметику, мужчинам — алкоголь. Кто-то на это ведется — мол, жалко ее, одинокая женщина, бродячими животными занимается, ищет себе занятия и компании. Но выглядело с ее стороны это навязчиво».

Андрей, еще один гомельский активист, имеет собственный опыт отношений с Пиковской: «Однажды она начала мне писать в социальных сетях о Ларисе Щиряковой. Мол, она такая конфликтная женщина и что я об этом думаю. Очевидно, хотела нас столкнуть».

Жанна Пиковская. Фото: ее социальные сети

Жанна Пиковская. Фото: ее социальные сети

«Да что она может мне сделать!»

Опрошенные «Нашай Нівай» гомельчане говорят, что Пиковская появилась на горизонте независимых организаций где-то с 2016 года. Она как-то одновременно стала очень активно себя предлагать в качестве активистки в разных структурах.

«Такое поведение лично для меня подозрительно. Я с нулевых помню несколько случаев, когда такие «активисты» потом признавались в сотрудничестве с органами», — говорит один гомельчанин.

Речь о знаменитых историях «агента «Эколога» и агента «Вектора», которые впоследствии раскаялись и признались о настоящих задачах, поставленных перед ними кураторами из Комитета государственной безопасности. А также об Андрее Зайцеве, 24-летнем активисте «Зубра» и человеке с психологическими проблемами, покончившем жизнь самоубийством в 2001 году, не выдержав позора сексотства. (Читайте также: Гомель, КГБ: был Вектор, теперь Эколог).

Жанна Пиковская какое-то время даже была заместителем председателя филиала Общества белорусского языка.

«Эта Пиковская всегда была поразительно активна. Если что-то устраивает еврейская община — она там, когда проходили курсы «Мова нанова» — она в первых рядах. И неважно, будь то экологическое мероприятие, или какой-то концерт или встреча, — Жанна всегда стремилась поближе познакомиться с организаторами, обо всем их расспрашивала. Складывалось впечатление, что она для кого-то собирает информацию. Я даже говорила Ларисе Щиряковой, чтобы была осторожнее с этой Жанной. Но Лариса, как человек очень добрый, просто отмахнулась: «Ай, да что она может мне сделать! Одинокий человек, держит животное-инвалида». А оказалось, что может», — характеризует Пиковскую гомельчанка Мария.

«Я лично раскусил ее очень давно. Я прихожу на «Мову Нанова», а она там активничает. О, думаю, может я зря плохо о ней думал?» — говорит еще один гомельчанин.

«Мы реагировали на ее присутствие на наших мероприятиях ровно: лучше знать, кто агент на самом деле, чем потом быть фигурантом уголовного дела», — говорит Андрей.

А как же она попала в заместители руководителя Общества белорусского языка? Кто ее рекомендовал, предложил? Нам не удалось найти человека, который бы это помнил. Если вы помните, знаете о том этапе, напишите редактору «Нашай Нівы» в ТГ или на nivanasha@proton.me. Или любому редактору или журналисту «Нашай Нівы», которого знаете лично. Большинство людей говорит: вряд ли кто-то лично, сама могла вызваться, а согласились, так как был кадровый голод, а тут человек сам предлагает свою кандидатуру.

Жанна Пиковская (слева) рядом с Ларисой Щиряковой (справа). Фото: социальные сети Жанны Пиковской

Жанна Пиковская (слева) рядом с Ларисой Щиряковой (справа). Фото: социальные сети Жанны Пиковской

Тайник с ноутбуком

Водоразделом стал 2021 год. Тогда Лариса Щирякова рассказала друзьям о случае, который заставил ее серьезно задуматься, кто же такая Жанна Пиковская. Дело в том, что в доме Щиряковой был тайник для ноутбука: после многочисленных обысков журналистка решила, что технику лучше прятать, так как ноутбуки и телефоны у нее несколько раз изымали.

Во время очередного обыска милиционеры направились к тайнику и забрали ноутбук. Тут Щирякова и вспомнила, что недавно разговаривала с Пиковской, на эмоциях секретничала и показала ей сокровенное место.

«Там им и место!»

С 2021 года Пиковская стала действовать иначе.

«Тактика у нее была такая: сначала она знакомится в соцсетях с человеком, потом начинает выспрашивать, что он думает о милиции, о Лукашенко, участвовал ли в протестах. И потом у людей были проблемы. А еще она могла найти в интернете аккаунты гомельских активистов и писать им что-нибудь вроде «ты негодяй, ты продал Родину», — рассказывает Мария, которая сама до 2021 года оставалась в городе над Сожем, а сейчас живет в стране Европейского союза.

Мария вспоминает также, что Жанна Пиковская подала в суд на одну из своих знакомых, которая негативно отзывалась о ней в социальных сетях.

«Был суд, и ту женщину наказали за оскорбление. Жанна очень гордилась и всем рассказывала, как она хорошо проучила свою приятельницу. Таких доносов, включая политических, она написала много», — говорит ее бывшая знакомая.

В своих комментариях Пиковская выражает радость, когда кого-то задерживают.

Пиковская сама призналась, что посещает КГБ, когда ей позвонил блогер Андрей Паук и представился сотрудником госбезопасности. «Сама приходила, неслась, мол, наведите порядок». Она призналась, что уже несколько человек были арестованы.

«Там им и место!» — заявила Жанна Пиковская.

 

Опубликовано 06.09.2023  18:19

Обновлено 7 сентября 07:21

КАРЦІНКІ ГОДА (2020)

Па-першае, мясціны, дзе бываў не раз і ў якія хацеў бы вярнуцца…(Шчучыншчына тут не згаданая – яна па-за канкурэнцыяй!)

Магілёў, жнівень 2014

Пінск, кастрычнік 2016

Гродна, кастрычнік 2018

Шмат дзе яшчэ хацеў бы пабываць, але ў 2020-м было амаль не да вандровак. Ніжэй вы знойдзеце суб’ектыўную падборку здымкаў з двух беларускіх гарадоў, пераважна з Мінска.

У Барысаве, 02.02.2020. Абмінуць такое дзіва ніяк не мог…

Прасп. Рэвалюцыі

На вул. ІІІ Інтэрнацыянала (!)

Дворык у старой частцы Барысава

Паэтка Ната Голава і каваль Алесь Панцялей у барысаўскім Цэнтры творчасці дзяцей і моладзі

З Юрам Тэперам каля яго дома па вул. Альшэўскага ў Мінску, 05.04.2020. У лістападзе Юры не стане 🙁

Дзьмухаўцы ў Кіеўскім скверы, апасаючыся каранавіруса, палічылі за лепшае разгрупавацца… 22.04.2020

«Курданёр» на мінскім бульвары Шаўчэнкі, 30.04.2020

Чарга ахвотных падпісацца за альтэрнатыўных кандыдатаў, якая збянтэжыла тутэйшых «застабілаў». Вул. В. Харужай, 31.05.2020

Палітык і пісьменнік Павел Севярынец паспрабаваў заступіцца за арыштаванага Сяргея Ціханоўскага, але і сам праз некалькі гадзін апынецца за кратамі. Вул. В. Харужай, 07.06.2020

Кіраўнік Аб’яднанай грамадзянскай партыі Мікола Казлоў нешта тлумачыць народу, 07.06.2020

Журналіст Віталь Цыганкоў вяшчае ад Камароўскага рынка, 14.06.2020

Яшчэ адна тагачасная гутарка… З мікрафонам – Арцём Лява

Пляцоўка перад домам, у якім паўстагоддзя таму жыў Уладзімір Караткевіч (вул. В. Харужай, 48; тут відаць дом № 46/2). Чэрвень 2020 г.

Мастак Андрэй Дубінін у тым жа квартале Каштанаўкі, cярэдзіна лета

Галубятня каля дома № 38 па вул. Кахоўскай (ліпень 2020)

У пачатку жніўня афіцыёзныя імпрэзы перад кінатэатрам «Кіеў» мала каго цікавілі – пакуль ды-джэі Кірыл Галанаў і Улад Сакалоўскі не «парвалі шаблоны»

Афішкі-«заманухі», каб людзі ўдзельнічалі ў «выбарах» 09.08.2020

Фантаны на Свіслачы, недалёка ад пл. Перамогі. 18.08.2020

Афішкі-«заманухі», каб людзі страйкавалі. Цэнтральны раён Мінска, жнівень 2020 г.

Стужкі на пл. Перамен (10.09.2020) – страшны вораг для нацыянальнай бяспекі! У канцы снежня кіраўнік раёна дастаў ад А. Лукашэнкі медаль «За працоўныя заслугі» – няйначай за іх упартае знішчэнне, якое ў лістападзе прывяло да смерці Рамана Бандарэнкі

Вынік аднаго з набегаў «пятрушак», верасень 2020 г.

Скарыстаўшыся адсутнасцю дзяжурных міліцыянераў, дзеці малююць на знакамітай будцы тое, што ім падабаецца. 13.09.2020

Праз плошчу Перамен праязджаў на ровары Павел Касцюкевіч, вялікі пісьменнік зямлі беларускай. 15.10.2020

Госці паэтычнай вечарыны ў «Шахматным дворыку» разбіраюць і падпісваюць паштоўкі палітвязням, 26.10.2020

На пл. Перамен выступае гурт «Leibonik» (Ганна Рэзнік і Сяргей Башлыкевіч), 26.10.2020

Прэзентую свае кніжкі 2018–2020 гг. на прыступках кінатэатра «Кіеў». Фота С. Рубінчык, 22.11.2020

«Галалёд на зямлі, галалёд…» (С) Выгляд «Шахматнага дворыка», 28.12.2020

***

З Новым годам усіх добрых людзей! Няхай сусветныя праблемы, якія пакінулі след і на гэтай cціплай падборцы, застануцца ў мінулым.

Вольф Рубінчык, г. Мінск

30.12.2020

wrubinchyk[at]gmail.com

Апублiкавана 30.12.2020  17:40

В. Рубінчык. Рэкапітуляцыя-2

От редактора belisrael

Сейчас, в начале 2024, а следовало значительно раньше,  я должен сказать, что сделал огромную ошибку, когда позволил тому, кто называет себя политологом, завалить сайт огромным количеством материалом о том, как он борется за улучшение синеокой, поливая всех, как во власти, так и сбежавших, да и не имеющих отношение к политике, в отличие от него, остающегося в Минске.

“Обезопасив” себя тем, что не имеет страниц в соцсетях, не выходивший протестовать, он свалился на израильский сайт, но никак не Беларусь-Израиль, как позволяли его называть еще некоторые из слишком разумных, решив, что можно превратить его в свою собственность, и за свои опусы, поскольку в Беларуси все дорожает и дорожает, начал выцыганивать финансы, которые достигли 5 тыс. баксов, не считая украденного  огромнейшего количества времени, в том числе оторванного ото сна, поскольку присылаемые материалы надо было поставить вовремя, а иной раз они поступали под ночь, к тому же в придачу рекомендуя для публикации выкопанные на разных сайтах заумные материалы, которые и вовсе мало кого могли заинтересовать, но нагружая меня прочтением их.

А сколько времени было потрачено на запощивание его статеек в фейсбуке, ответы на иногда случавшиеся комменты, а затем еще и пересылку ему того как реагируют. Чего только в голову ему не приходило. Забросить материалы в какие-то фейсбучные группы, отправить тем, кого он задевал и посмотреть как отреагируют, запостить на моей странице “радi прыколу” пришедшую в голову “умную” мысль. Хорошо помню, как просил отправить линк материала бывшему министру здоровья, а затем  губернатору Гродненской области Каранику и ждать реакцию на критику и т.д.  Мне, живущему в Израиле с 1990 года, редактору и основателю сайта, больше не о чем было думать, как о более чем странном белорусском еврее и выполнять его хотелки.

Для него главное было, чтоб не была пропущена ни одна запятая, ошибка или описка, и потому, иной раз, даже спустя пару лет, просил поправить, в том числе стилистику предложения. Вот такой перфекционист!

После того как я ему в середине 2022, и особенно в начале 2023, написал, что бесконечные публикации о Беларуси, и особенно, как он их подает, вредят сайту, тем более, что еще давно не раз предлагал ему репатриироваться, в крайнем случае пожить хотя бы год, к тому же была возможность бесплатно у меня, и при этом заработать значительно больше, чем он имеет в Минске, да и получить корзину абсорции, а это тысяч семь долларов, если не больше, и вернуться, слышал в ответ (все письма он мне писал на белорусском) сначала: “Трэба было гэта рабiть даўно, а цяпер не…я люблю Беларусь, тут i памру”. После августовских выборов 2020, когда начался массовый отъезд  из Беларуси: “Яшчэ не час, мо пазней”. Уж казалось бы 24 февраля 2022 должны были стать решающими, но нет.

А в начале 2023:

“Калі ў сайта зараз і ёсць перспектывы, то яны – у супрацы з блогерамі, якія пішуць пра сучасную Беларусь. Таксама можна было б пакласці з прыборам на “спіс экстрэмісцкіх матэрыялаў” і паціху публікаваць фрагменты, напр., з гэтых кніг. Думаю, многія чытачы былі б за гэта ўдзячныя – а заблакаваць belisrael улады РБ не наважваюцца (відаць, баяцца канфлікту з Ізраілем ;)) (22 января 2023)

“OK, далей тады – без мяне. Добрага дня і шчасліва заставацца! и вскоре продолжил:  “Карацей, Вы стаміліся. Я таксама стаміўся. Сайт мяне доўгі час цікавіў, але свет на ім клінам не сыходзіцца. Сем з нечым гадоў пісаў, як умеў, і многім падабалася. А што не ўсім – ну, я не купюра з партрэтам Франкліна.  Бывайце здаровы. (23 января 2023)

Все это брехня, поскольку сам писал, что посылает ссылки своим знакомым и из 10, в ответ получал 1 реакцию. Да и зачем ему Израиль, где надо было бы и поработать, когда можно сходить в библиотеку, на улице выискать непорядки и сфоткать, после чего сварганить статейки и за них еще вытаскивать немалые бабки.
.
А весной 2021 он открыл свой ютюб-канальчик и сообщил на нем в конце 2023, что достиг пусть не большого, но все-таки успеха – было 5 подписчиков, стало 22!
.
То, что он на нем пишет в своих постиках практически ежедневно, за исключанием шабата, говорит о том, что этот непризнанный гений, к тому же “смельчак”, продолжая покусывать белорусскую уладу, при этом не забывая ее хвалить за некоторые успехи, достойин помещения в закрытое отделение психушки  в Новинках. А возможно, кому-то во власти выгоден такой еврей.
.
Да еще тот, кто после трагедии 7 октября высказался: “несколько раз был в Израиле и не понравилось. Да и вообще знал, что не такая сильная израильская армия, как всегда говорили о ней, к тому же кругом бардак. А военную операцию в Газе нельзя начинать, если не поставить цель заняться образованием палестинцев, хотя это будет сделать очень тяжело”.
.
Это и есть минский  “политолог”, который вслед за израильскими и международными леваками жалеет  “мирных” палестинцев, в основной своей массе помогающим хамасовским террористам и желающим уничтожения Израиля.
.
К тому же, он никому не расскажет, что приехав ко мне на 3 недели на свое 40-летие в июне 2017, решил съэкономить на страховке, и уже на 2-й день все могло кончиться трагедией с его женой, которая была с ним. Помню, как тогда она плача говорила ему, что надо улетать назад. Хорошо, что все обошлось и ч-з 2 дня ожила, а если б пришлось обратиться в больницу, то никаких денег не хватило бы. Что смародерил многие тысячи долларов, а кроме этого писал, что уже совсем перестает работать комп и тогда я ему передал новый, который взял знакомый, летевший в Москву, а оттуда доставил в Минск.
.
Поскольку он никак не реагирует на мои письма по мэйлу, где настоятельно прошу вернуть все смародеренное, и оставляемые комменты на его канальчике, о котором давно забыл и натолкнулся в середине декабря прошлого года, где еще и рекомендует читать его статьи на сайте, то это превью помещу ко многим его опусам, или фельетончикам, как он их называет. Для меня он стал существом и когда его посадят, что будет более чем справедливо, не заслужит никакой жалости ни с чьей-либо стороны, поскольку подличал в отношении многих.
.
23 февраля 2024
.
_____________________________________________________________________________________________________
_____________________________________________________________________________________________________
.

Першая «рэкапітуляцыя» здарылася чатыры тыдні таму (каму цікава, зірніце, што я меў на ўвазе пад гэтым словам). Тады я віртуальна адхвастаў па шчаках «калектыўнага Рыгорыча», а ўпаасобку – твар цяперашняй сістэмы, Наталлю Качанаву.

Працэдура не дапамагла пацыентцы, чаго, у прынцыпе, можна было чакаць – і Полацк не адразу будаваўся… Качанава 04.12.2020 сустрэлася са студэнтамі журфака; сярод іншага, паказала ім відэа са злавесным «тэстаментам Далеса» – тым самым, дзе «мы кінем усё золата на абдурванне рускіх людзей», etc. Ну, калі амерыканскі нябожчык і прыпісаны яму СССР-аўскімі дэмагогамі план – апошні довад тутэйшага чынавенства, то можна канстатаваць: чарговае днішча прабіта. Далей – толькі «Пратаколы сіёнскіх мудрацоў»?!

У першае дзесяцігоддзе незалежнасці тэорыямі сусветнай змовы захапляліся народны пісьменнік Іван Шамякін, радыёістэрычка Ніна Чайка, адыёзны дэпутат Сяргей Касцян… Самым уплывовым канспіролагам быў, здаецца, Эдуард Скобелеў; ён пэўны час, бадай, з сярэдзіны 1990-х да сярэдзіны 2000-х гг., круціўся ў адміністрацыі прэзідэнта, а потым «выйшаў з даверу», страціў пасаду рэдактара казённага «Информационного бюллетеня» і нават у 2008 г. быў выключаны з чаргінцоўскага Саюза пісьменнікаў. Вось гэты палітінфарматар з грандыёзным досведам, набытым яшчэ ў ЦК КПБ, у 2004 г. вяшчаў студэнтам пра магутнасць масонаў, якім процістаіць самотная Сінявокая: «Сыдзе Лукашэнка — будзе страшна».

У 2010-х гадах тэорыі змовы быццам бы выйшлі з моды, але «ніколі не было – і вось ізноў». Часам думаю, што дарма тутэйшыя апазіцыянерчыкі «дзяўбуць і дзяўбуць» гэтую ўладу – яна сама сябе закопвае. Зрэшты… мо’ сярод высокіх службоўцаў і хапае параноідаў, аднак лыжкі міма рота яны ўсё-ткі не праносяць. I я па-ранейшаму лічу, што іх квазістратэгіям неабходна проціставіць Вялікую і Мудрую Народную Стратэгію («зубрызм» :)) Нямала спрэчнага нагаварыла Ганна Севярынец у чарговым інтэрв’ю, але ў тым, што «беларусы ўмеюць упірацца і стаяць як вол, як зубр, уперціся рогам», яна мае рацыю. Мабыць, Ганна – таемная зубрыстка 😉

Будка ў раёне вул. Гая. Мінск, 16.12.2020

Не паспеў адысці ў лепшы свет Вячеслав Кебіч, прэм’ер-міністр Беларусі ў 1990–94 гг., як адзін прыўладны чудзіла на вядомую літару (1977 г. нар. – мой раўналетак…) патаптаўся па яго памяці, выставіўшы Кебіча & Co. нейкімі паўдуркамі: «Як патлумачыць цяперашняй моладзі, што ўсяго 30 год таму не было ні-чо-га, што завецца самастойнай дзяржавай?.. Мы стартавалі з абсалютнага нуля, калі кіраўнікі дзяржавы стаяць на прывакзальнай плошчы з трыма капейкамі ў кішэні і не разумеюць, з чаго пачынаць» (11.12.2020). Ну, з такімі настаўнікамі гісторыі, як д-р Марзалюк, не дзіўна…

Добра, скажу некалькі слоў «для моладзі». У Беларусі 30 год таму былі больш-менш стабільныя крыніцы даходаў, ВУП, характэрны для сярэднееўрапейскай краіны, свая афіцыйная мова (Закон «Аб мовах», які замацаваў прыярытэт беларускай, Вярхоўны Савет БССР прыняў у студзені 1990 г.), Акадэмія навук і многія іншыя «задаткі» для самастойнага развіцця. Не апошнім паводле значнасці быў ганаровы статус краіны-заснавальніцы ААН. У 1991 г. Мінск зрабіўся каардынацыйным цэнтрам новастворанага СНД – каб быў тут поўны рэзрух, наш горад не выбралі б для «штаб-кватэры»!

Мядзведзі ў канцы 1990 г. па вуліцах сталіцы Беларусі (і нават «сталіцы Палесся», Пінска) не блукалі… Будучы юным першаразраднікам, нярэдка выступаў тады ў шахтурнірах, дык помню і цёплыя светлыя залы для гульні, і прымальны асартымент у сталоўках: на 2 р. 50 кап. сутачных можна было добра пад’есці, нягледзячы на ўсе гарбачоўскія дэфіцыты. «Беларусь шахматная» ўвогуле пачувалася, бадай, лепей, чым цяпер: мінчанін Барыс Гельфанд пастаянна перамагаў у буйных турнірах і меў то трэці (пасля Карпава з Каспаравым), то пяты рэйтынг Elo ў свеце. За апошнія 20 год ніводзін прадстаўнік РБ і блізка не падабраўся да такога выніку.

З рэпартажа пра дзіцячы міжнародны турнір у Пінску, адбыты ўвосень 1991 г. («64-ШО», №№ 23-24, 1991). Маскоўскі кар. паблытаў прозвішча будучага майстра Славы Чакурава, напісаўшы «Чепуров»

Калі б у пачатку 1990-х Беларусь рызыкнула і заявіла пра свае правы на Сусветную шахматную алімпіяду, то мела б не меншыя шансы на поспех сваёй заяўкі, чым у 2018 г. – у шахматным свеце свежыя былі ўспаміны пра паспяхова праведзеныя ў Мінску чэмпіянаты СССР 1979 і 1987 гадоў. Розніца ў тым, што «старыя кадры» дзяржаўных кіраўнікоў (ну, гэтыя, з «прывакзальнай плошчы» :)) пры ўсіх сваіх заганах і памылках разумелі: даўшы абяцанне, трэба яго датрымаць. Мяркую, Багданкевіч і Кебіч з Шушкевічам не дазволілі б сабе адклікаць заяўку, як тое зрабіў урад Лукашэнкі-Галоўчанкі ўлетку 2020 года… «Парваліся б», але знайшлі б эквівалент 13 мільёнаў USD.

This image was originally published on Onliner.by web site (http://www.onliner.by/). All rights reserved.

Яшчэ адзін дзівун – топ-менеджар Беларускай федэрацыі шахмат – у кастрычніку г. г., пасля скасавання імпрэзы ў Мінску-2022, суцяшаў сябе (і чытачоў «Трыбуны»): «Ва ўсім свеце ўсё адмяняецца, а спаборніцтвы пераносяцца на іншыя гады». Неўзабаве прыйшла навіна пра тое, што алімпіяду 2022 г. бярэцца правесці Расія…

З «лакальных» успамінаў: на пачатку 1990-х гадоў кожнае лета працаваў фантан ля кінатэатра «Кіеў» (станам на 2020 г. ён ужо колькі гадоў не дзейнічае), і яшчэ не былі скрадзены памятныя шыльды з галоўнай алеі Кіеўскага сквера. Зімою гарадскія ўлады прывозілі пад кінатэатр вялікую яліну, і жыхарам раёна было куды выходзіць на пагулянку. У снежні 2020 г. мясцовыя «дачакаліся» ад улады хіба што ўзброеных патрулёў па вуліцах Кахоўскай і Чарвякова.

З 15.11.2020 каля «плошчы Перамен» адноўлена пастаяннае дзяжурства «сілавікоў» (мела месца і ў сярэдзіне верасня) – звярніце ўвагу на шаломы за смеццевымі бакамі

Але вернемся да шахмат і шахматнай супольнасці. На тое, што перамены блізкія, як бы намякае адсутнасць подпісаў вядучых шахістаў Беларусі пад калектыўным лістом cупраць «некаторых незаконных псеўдаспартыўных структур». Нікога з гросмайстраў-мужчын за тры тыдні так і не ўдалося завабіць у «кумпанію» з тысячамі падпісантаў (на сёння cайт выдае 4257, але, ведаючы, як арганізоўвалася гэтая колькасць, лічбу можна зменшыць мінімум на чвэртку). З «сярэдняга звяна» бачу толькі мм Вячаслава Зарубіцкага – так сабе процівага міжнародным гросмайстрам Сяргею Азараву, Андрэю Жыгалку, Уладзіславу Кавалёву, якія падтрымалі «Свабоднае аб’яднанне спартоўцаў». Няма ў афіцыёзным спісе і Насты Зязюлькінай, Вольгі Бадэлька, Ланіты Стацко, Рахілі Эйдэльсон – ёсць гросмайстарка Генрыета Лагвілава (здаўна больш чыноўніца, чым шахматыстка) і, нечакана, майстарка ФІДЭ Кацярына Бейненсон, якая ў кастрычніку 2020 г. стала віцэ-чэмпіёнкай Беларусі. Сярэдні рэйтынг чэмпіянату быў 1940, што пра многае кажа…

Такім чынам, у цэлым шахматная супольнасць не падтрымала «праўладны» праект. Я не сцвярджаю, што кваліфікаваныя шахматысты разумнейшыя за астатніх, але пралічваць на колькі гадоў хадоў уперад яны ўмеюць. Напрошваецца вывад, несуцяшальны для цяперашняй «эліткі».

Сапсаваліся адносіны той «эліткі» не адно з ФІДЭ, а і з цэлым Міжнародным алімпійскім камітэтам… Сёмага снежня амаль усім членам выканкама Нацыянальнага алімпійскага камітэта РБ, уключна з прэзідэнтам, забаранілі ўдзельнічаць у мерапрыемствах МАК. Што самае крыўднае для тутэйшых чыноўнікаў ад спорту, грошы для беларускіх атлетаў МАК абяцае пераводзіць у абыход НАК РБ (праўда, не зусім ясны механізм гэтых выплат).

Эх, і папярэджваў жа я ў чэрвені 2017 г.:

Вясна пачалася з масавых пратэстаў у розных гарадах Беларусі, а завяршылася даволі ганебным «мерапрыемствам»: сходам Нацыянальнага алімпійскага камітэта 30 мая… Слушна заўважылі журналісты, што статут НАК прадугледжваў (пера)выбары кіраўніка арганізацыі кожныя 4 гады. Апошнія перавыбары адбыліся 9 красавіка 2010 г. – значыць, «прэзідэнт» к маю 2017 г. ужо не адзін год быў «ненастаяшчы»… Калі ўсчаўся шум, то нехта (пытаннечка да былога генсакратара НАК Анатоля Котава, хто менавіта – В. Р.) на сайце НАК хітрамудра пазначыў, што А. Лукашэнка перавыбіраўся не толькі ў 2010 г., а і ў 2012 г. Маю вялікія сумневы… Так, 26.10.2012 праводзіўся сход НАК з удзелам А. Л., ды ён быў прысвечаны іншым праблемам, у прыватнасці, не зусім удаламу выступленню беларусаў на Алімпіядзе ў Лондане. Нідзе ў справаздачах пра сход не фігуруе тэма выбараў прэзідэнта, дый навошта праз 2 гады пацвярджаць сваю легітымнасць, якую ніхто тады не аспрэчваў?.. Чалавек, які груба ігнаруе рэгламент, наўрад ці зможа «навесці парадак» у арганізацыі, колькі б гучных слоў ні вымаўляў.

А ў сакавіку 2019 г., пасля «Вялікай размовы з прэзідэнтам», напісаў прасцей:

Маё пытанне да прамоўцы, адпраўленае 27.02.2019 («Чаму б Вам добраахвотна не сысці ў адстаўку з пасады прэзідэнта Нацыянальнага алімпійскага камітэта?»), агучана не было, хоць я ведаю, што ў агенцтве БелТА, якое збірала «галасы народныя», яго атрымалі. Пытанне менш наіўнае, чым выглядае; калі «першая асоба» дэманструе кепскі прыклад сумяшчэння дзвюх адказных пасад, кожная з якіх вымагае пастаяннай працы, то іншым чыноўнікам таксама карціць… У выніку «сумяшчальнікі», як правіла, нідзе не працуюць з поўнай самааддачай, да таго ж губляецца сам сэнс грамадскай дзейнасці (калі яна – «даважак» да пасады, то пры чым тут грамадскасць?)

От паслухалі б мяне сваечасова Рыгорыч і яго атачэнне – не было б ім цяпер ганьбы на ўвесь свет, і не давялося б кідацца марнымі словамі: «Трэба нам звярнуцца ў суд. Няхай [Томас] Бах і банда раскажуць, у чым мая віна, што я сваю краіну абараняю?!» (08.12.2020). Ну, нават калі дапусціць «добрыя намеры» чалавека, які бароніць перадусім і збольшага сваю ўладу, карысна перачытаць развагі пра сумяшчальнікаў…

Драбнейшыя-то чыноўнікі, падобна, часам прыглядаюцца і прыслухоўваюцца да публікацый на belisrael. Прыводзіў прыклады са шчучынскім паказальнікам, будоўлямі на сталічнай вул. Прытыцкага, прывакзальнымі балконамі… Не выключаю, што і сёлета расповед пра cкульптуру, дзе бракавала кавалу мятлы, натхніў кагосьці на «подзвіг» – рэстаўрацыю аб’екта, што знаходзіцца ў Цэнтральным раёне Мінска.

Было 01.06.2020 і стала 15.12.2020

А тым часам кандыдат мастацтвазнаўства Яўген Малікаў, зволены з гомельскага ўніверсітэта транспарту за, як цяпер прынята казаць, «актыўную грамадзянскую пазіцыю», звяртаецца да тых, каму неабыякавая гісторыя Гомеля. Вырашыў абвясціць краўдфандынг і плануе па выніках падрыхтаваць «кнігу па гісторыі развіцця фотасправы ў Гомелі ў ХІХ – першай палове ХХ ст.» Без сумневаў, у такой кнізе будзе нямала яўрэйскіх імёнаў і прозвішчаў 🙂

Сёлета выйшла іншая каштоўная кніга, дакладней, нават альбом: «І рай і боль на Песеннай Зямлі… Беларусь вачыма мастакоў 1920 – 1930-х гадоў». Пад дзяржаўным «дахам» («Беларуская энцыклапедыя»), наклад 700 экз., укладальніца – Н. В. Мартынава.

У альбоме нямала і рэпрадукцый работ мастакоў-яўрэяў: Меіра Аксельрода, Льва Зевіна, Якава Кругера… Напрыклад:

Аксельрод М. М. Мястэчка (1926). Папера, аловак, вугаль, гуаш. 33,2X49,7

Зевін Л. Я. Мястэчка (1929). Папера, акварэль. 35,6Х52,8

Глядзіш і думаеш: многія рысы мястэчак не дужа-то і змяніліся… Таму, відаць, старая частка Барысава даволі арганічна ўпісалася ў «рэканструктарскі» фільм «Чароўныя нажнічкі» (2017), зняты паводле сцэнару Наты Голавай.

Між іншага, заўтра, 17.12.2020, фільм упершыню плануюць паказаць праз інтэрнэт – у рамках праекта «Штэтлфэст». Трансляцыя пачнецца прыблізна а 8-й вечара па мінскім часе. Даведацца болей можна па адрасе: https://www.facebook.com/shtetl.fest Або тут: https://www.instagram.com/shtetl.fest Сам я бачыў «Чароўныя нажнічкі» акурат год таму: няўрымслівая Н. Голава са сваёй капелай прыязджала ў бібліятэку імя Я. Купалы.

Вольф Рубінчык, г. Мінск

16.12.2020

wrubinchyk[at]gmail.com

Апублiкавана 16.12.2020  20:20

* * *
.
PS. Інфа ад чытача: «К. Бейненсон, 1998 г. нар., – супрацоўніца апарату мінспорту (пакінулі пасля ВНУ і практыкі). Яна не магла не падпісаць зварот». Ой, не ведаю… У свае 22 – і нават 32 – я не баяўся начальства.
.
17.12.2020  13:23

«Яўрэйскі» фільм Наты Голавай

07.07.2018  22:02   ВОЛЯ ТРУБАЧ

«Яўрэі падаюцца незразумелымі іншапланецянамі, пра якіх няшмат ведаюць, таму не любяць і баяцца». У Маладзечне паказалі аматарскі фільм пра яўрэйскую культуру ў беларускім мястэчку

Фота Валянціны Цвірко.

28 чэрвеня ў Маладзечне адбылася прэм’ера барысаўскай кінастужкі Наты Голавай і суполкі “МыЗаТанцы” “Чароўныя нажнічкі”. Прымаў паказ маладзечанскі этнаграфічны клуб KOLA.

Гэта была прэм’ера фільма пра яўрэйскую культуру на аснове яўрэйскіх казак. Чорна-белы фільм з тытрамі агучвала  капэла “Жыдовачка”. Пасля паказу патанцавалі яўрэйскія танцы.

Мы звярнулася з пытаннямі да рэжысёра Наты Голавай.

– Чаму кіно пра яўрэяў?

– Ніхто не чапляецца да рэжысёраў “А чаму тваё кіно пра праваслаўных?”. Ці пра рускіх, немцаў. Яўрэі падаюцца незразумелымі іншапланецянамі, пра якіх няшмат ведаюць, таму не любяць і баяцца. Былі сітуацыі, калі людзі адмаўляліся ўдзельнічаць у праекце менавіта праз тое, што ён яўрэйскі.

Часта атрымліваю рэкамендацыі тыпу “Вы няправільна назвалі капэлу, мусіце звацца не «Жыдовачка», а «Евреечка». Запытваю, чаму гэта? Наш любімы беларускі традыцыйны танец у клубе – “Жыдовачка”. І другі любімы – “Жыдок”. І трэці – жыдоўская полька. Чаму нам так не звацца? Гэтыя сітуацыі даюць упэўненасць, што яўрэйскае кіно трэба здымаць. І не адно.

Алег Іваноўскі.

– Як складалася атмасфера фільма? Дзе адбываліся здымкі?

– Сцэнар «Чароўных нажнічак» напісаны паводле прачытанай сотні яўрэйскіх казак. Там былі і зусім старадаўнія сюжэты, і магічныя гісторыі пачатку 20 стагоддзя пра беларускія мястэчкі. Выбрала асноўныя элементы, уласцівыя яўрэйскім казкам. Сачыніла гісторыю пра беднага краўца, якому з неба звалілася і шчасце, і выпрабаванні. Гэта, па маіх назіраннях, нармальная сітуацыя для жыдоўскай казкі, дзе не адсочваюцца прычынна-выніковыя сувязі.

Герой атрымлівае цуд ці катастрофу ў жыцці проста так. Проста таму, што ён жыд, напэўна.

Сцэнар пісаўся з улікам  даступных лакацый, інтэр’ераў, мэблі, рэквізіту. І мясцовых артыстаў. Дзякуй богу, у Барысаве, які больш чым напалову да рэвалюцыі быў жыдоўскім, месцамі захавалася характэрная тагачасная архітэктура, атмасферныя дворыкі ў старой частцы горада. Не ўсё яшчэ сапсаванае сайдзінгам і ўсялякай «прыгажосцю».

– Як ты падбірала акцёраў? Галоўны крытэрый – быць яўрэям?

– Герой на экране мусіць быць тыпажным. Ён жа не іграе запар дзве гадзіны сваю ролю, як у тэатры. І няма адлегласці, як паміж сцэнай і залай. Глядач убачыў, злавіў вобраз – і паехалі. Астатняе дапрацуюць драматургія, ракурсы, мантаж.

Галоўныя героі – з вуліцы. І яны нядрэнна справіліся з задачамі. Як і многія праекты, што грэюць мне душу, гэта напалову аматарскі праект, і цікава было назіраць, як цягам двух-трох тыдняў звычайныя людзі набіраліся акцёрскіх навыкаў. А што тычыцца «яўрэйскага» выгляду персанажаў, у мяне ёсць падазрэнне, што ўсе людзі ў нашых мясцінах трошкі жыды. Проста многія і не трошкі.

– Пагаворваюць, што ў фільма не было фінансавання. Як жа атрымалася зняць фільм?

– Так, грошай у чыстым выглядзе не было. Я нешта выдаткавала, мо, якія 100 ці 150 рублёў на розныя патрэбныя для працэсу рэчы. Увесь бюджэт – асабісты час і навыкі ўдзельнікаў, паліва, аўто, строі, рэквізіт. Кожны прынёс тое, што змог.

Час – самы дарагі ўнёсак. Былі здымачныя дні, якія цягнуліся і па 20 гадзін.

І дзякуй цэнтру творчасці дзяцей і моладзі, пры якім існуе наш клуб гістарычнага танца, што дазволіў скарыстацца памяшканнем, дзе здымалася шмат сцэн і месцілася «кінабаза» з усім  здымачным барахлом.

Тэатр «Відарыс» таксама дапамог і пляцоўкай, і рэквізітам, і святлом, і касцюмамі. І мясцовы тэлеканал СКІФ дазволіў запісаць саўндтрэк для трэйлера ў сваёй студыі, а Леў Машкетаў вазіўся з запісам, бо мы яшчэ толькі-толькі вучыліся іграць разам і трэба было, каб больш-менш прыстойна гучалі. Таму, я кажу – МЫ зрабілі кіно. Так, гэта мая ідэя і мой сцэнар, і мая прапанова суполцы паўдзельнічаць у чарговай авантуры. Але ў праект уклалася шмат людзей.

Ната Голава.

– Чаму і каму ты параіш паглядзець гэта кіно?

– Сваёй настаўніцы па рускай мове і літаратуры, што выкладала ў 5-7 класе. Помню, як атрымала сшытак з адзнакай за сачыненне на тэму «Как я провела лето» і прачытала пасланне чырвонага колеру ад яе: «По-моему, ты всё списала!».

Гэта было першае і дагэтуль апошняе абвінавачванне ў плагіяце. Было крыўдна, бо пачуцці, з якімі пісала тады школьную працу, тыя ж, з якімі ствараліся цяпер «Чароўныя нажнічкі». А больш я нікому нічога раіць не хачу, магу толькі запрасіць усіх, хто гатовы паглыбіцца на гадзіну ў музыку і атмасферу жыдоўскага мястэчка. Якім мы яго бачым.

Водгук наведніка паказу інжынера Алега Чырыцы:

– Фільм выбіваецца з бясконцага шэрагу кіно неардынарнасцю. Але нягледзячы на незвычайнасць, ён прымусіў мяне паверыць акцёрам і створанаму рэжысёрам свету. Атмасфера – гэта тое безумоўнае, чым прываблівае кіно. За гадзіну я паспеў палюбіць і Шмуліка, і Рэбеку, і ўсіх астатніх. І ўсе такія шчырыя, такія сапраўдныя. Усё зроблена вельмі дакладна, вытанчана і з густам. І трэці дзень, калі я еду на працу, у маіх навушніках іграюць яўрэйскія матывы. Дзякуй за гэта капэле “Жыдовачка”, і дзякуй велізарны Наце Голавай за гэта прэўкраснае чарадзейства!

Арыгiнал

Апублiкавана 10.07.2018  16:56

Ёсць і такое меркаванне
Давід Алег Лісоўскі (19.07.2018). Экзотыка заўсёды ў трэндзе  Праблема ў тым, што фiльм мае прэтэнзыю паказаць “як выглядала габрэйскае мястэчка”, а тут не пахне анi габрэямi, анi мястэчкам. Паглядзеўшы фоткі ў вялікім фармаце, знайшоў такі цэлых 2 трапных вобразы (на фотцы з аркестрам – паненка з віяланчэльлю і паненка са скрыпкай). Позіркі, строі, лад – усё цалкам трапнае. Але толькі 2, на жаль. Астатнія дзявочыя вобразы атрымаліся ну зусім не ў той стэп. Хлопцы наогул катастрофа… Міні-капялюшык ані выглядае па-габрэйску, ані робіць габрэйскага ўражаньня.