Tag Archives: чемпионат мира по хоккею в Минске

В. Рубинчик. Уточню ли?..

Добрый день! Интересный денёк, пожалуй, даже уникальный: ещё мороз, но уже солнце, уже объявлено об отмене чемпионата мира по хоккею в Минске-2021, но кое-кто ещё трепыхается, советуя подать иск на всемирную хоккейную федерацию в CAS (Спортивный арбитражный суд), Дональд Трамп ещё «большой босс», но уже пакует личные вещи и вывинчивает лампочки в Белом Доме…

На месте хозяина Дроздов я бы пригласил экс-президента к нам, в страну, где всегда хоккей. Во-первых, очень многие за океаном после «штурма Капитолия» 06.01.2021 злы на Дональда, и как бы не затащили заслуженного пенсионера в суд Вашингтонского района, слегка отлинчевав по дороге. Во-вторых, беглый киргизский VIP (Курманбек Б.) сколько-то лет у нас прятался, потратив здесь, по слухам, целое состояние; не исключено, что его вилла пустует, а зачем помещению пустовать? Сие противоречит декрету № 5 от 15.12.2014 «Об усилении требований к руководящим кадрам и работникам организаций», один из пунктов коего гласит: «Считать обеспечение производственно-технологической, исполнительской и трудовой дисциплины, содержания производственных зданий (помещений)… одними из основных критериев оценки работы руководителей организаций»… В-третьих, так и не сбылся прогноз ярчайшего историка современности, выступавшего даже на всемирном конгрессе белорусистов, о том, что «Трамп пока не высказывал восхищения Лукашенко, но это вопрос времени» (24.05.2017). A надо, чтобы сбылся – зря, что ли, Алексей Знаткевич брал интервью у Тимоти Снайдера? 🙂

Если чуток серьёзнее, то четыре года назад ваш покорный слуга переоценил влияние и решительность Трампа… Думал (опасался), что мир из-за его политики тряханёт во всю мощь, отсюда и суждение: «Америка и раньше-то не очень любила слабые страны (те, что считала слабыми), а сейчас будет склонна их разменивать, словно пешки, налево и направо. Это и Беларуси может касаться» (22.01.2017). Всё-таки тогда я высказался довольно осторожно и не ошибся как минимум в том, что «всё обещанное Трампом народу за четыре года не будет выполнено, тем более с его странноватой, чтобы не сказать дилетантской командой… Но мусульманским странам и китайцам он, скорее всего, головной боли наделать успеет, да и своим соотечественникам тоже».

В том же январе 2017 г. я предлагал искать пути к интеграции Беларуси с Литвой и Украиной: «Три названные страны имеют разные системы правления, доходы, климат, но многое их объединяет. И история – совместное нахождение в Великом Княжестве Литовском «от моря до моря», а затем в Российской империи… И нужда в безопасности, и демографические трудности». Мне и сейчас представляется, что идея усовершенствованного «Междуморья» (без Польши) была перспективной. Другое дело, осуществить её ныне, когда отношения Беларуси с названными соседями ухудшились («спасибо» создателям Островецкой АЭС и тем, кто ссорился с администрацией Владимира Зеленского), до «Междуморья» – почти как до Луны. Теперь более популярна мысль о том, что должны объединяться потенциалы Беларуси и России – «промышленный, интеллектуальный, научный, культурный»… Что ж, такие идеи подкрепляет в том числе и слабость Европейского Союза, не раз продемонстрированная за последние годы…

Антракт-катаракт

В прошлый раз упомянул я соглашение о партнёрстве, подписанное 29 декабря 2020 г. между представителем Европейской комиссии и белорусским государством в лице министерства юстиции РБ, согласно которому здешним околоправительственным органам может быть выделено несколько (до 10) миллионов евро. Уважаемый математик из Минска возразил: «Как всё время предупреждает железная дорога, поезд, идущий на большой скорости, мгновенно остановить невозможно. Вот и переговоры о деньгах европейская бюрократия… не успела остановить своевременно. Сейчас через другие-третьи руки можно услышать, что подписание соглашения не означает его (неотложного) исполнения».

Действительно, 15.01.2021 глава представительства ЕС в Беларуси Дирк Шубель, отвечая на вопросы неравнодушных граждан, в фейсбуке (!) заявил: «Если программа подписана, это не значит, что она будет реализована. Заключение контрактов или реализация этой программы наряду со многими другими программами и проектами ЕС в Беларуси были приостановлены ЕС». В таком случае непонятно, зачем было вообще подписывать соглашение? Ведь переговоры – отдельный «кусок работы» и статья расходов.

Подготовка к подписанию, судя по документам ЕС, велась с конца 2019 года… В том же году белорусская администрация в очередной раз показала, как она (не) ценит принцип верховенства права – имею в виду проведение в ноябре антиконституционных «парламентских выборов». Предыдущий состав «парламента» (2016–2019) не отработал положенные по ст. 93 Конституции четыре года. Кто-кто, а мы тут не молчали ещё весной 2019 г.

В любом случае, «поезд» можно было (при)остановить в мае 2020 г., когда и не (до)читавшим Конституцию РБ, но беспристрастным наблюдателям за «избирательным процессом» стало ясно, что в Беларуси «иногда не до законов». Чего стоили искусственный недопуск ряда претендентов к сбору подписей, надуманные аресты Сергея Тихановского (руководителя инициативной группы своей супруги) и его товарищей… С каждым летним месяцем градус беспредела нарастал, даром что был кое-какой «просвет» во второй половине июля. Почему же три недели назад глава департамента «Восточного соседства» при Еврокомиссии Лоуренс Мередит поставил свою подпись под документом?

Не очень верю в тотальную глупость ЕС-овских чиновников и их консультантов. По-моему, есть два варианта:

– или Евросоюз намерен тихой сапой продвигать по крайней мере часть пунктов своей программы, несмотря на высказывание главы представительства (то, что оно появилось в виде ответа на чужой пост в фейсбуке, как бы намекает на его «партикулярность»);

– или ЕС действительно вёл «двойную игру», надеясь при помощи приостановленного финансирования подтолкнуть местных чиновников к уступкам… Между прочим, на вчерашней (18.01.2021) встрече с замминистра иностранных дел РБ г-н Шубель «подчеркнул необходимость освобождения всех произвольно задержанных в Беларуси, в том числе политических заключенных и журналистов». Ещё он «повторно заявил просьбу о предоставлении европейским дипломатам доступа в изоляторы, в том числе для посещения блогера Игоря Лосика, который находится под стражей с 25 июня и уже 34 дня держит голодовку в знак протеста против незаконного лишения свободы и необоснованных обвинений».

Игорь Лосик; переводчица и педагог Ольга Калацкая, брошенная за решётку в январе 2021 г. по обвинению в «хулиганстве». Фото из открытых источников

Если верна первая версия, то частично оправдать ЕС-овцев может лишь то, что они намерены финансировать и «гражданское общество» (возможно, условием работы с ним в Беларуси по-прежнему являются параллельные выплаты госструктурам). Если верна вторая, то речь идёт о «наивной хитрости», т. е. опять-таки о самообмане. Как не раз подтверждала практика, 10, 20 или даже 50 недополученных государством миллионов евро – не те суммы, из-за которых здешние правители наступят на горло собственной песне. Да и научились лукашенковцы обращать западноевропейские подвыподверты себе на пользу. Вот и в данном случае – для общественного мнения, в т. ч. (кое-где) на Западе, более существенным является то, что договор с действующими властями РБ подписан и обнародован, а не то, что реализация приостановлена. Не удивлюсь, если минфин выбьет под него дополнительный кредит или отсрочит выплаты по текущему…

В любом случае, история с соглашением не вызвала у меня роста доверия к ЕС, наоборот. Увы, в чём-то прав был Зенон Позняк в своём новогоднем обращении: «Не будем надеяться ни на распущенный Запад, ни на дикий Восток, ибо они всегда договорятся между собой, чтобы поделить влияние, а при случае и нашу землю. Так было много раз». Позняка-проповедника иной раз стоит послушать. Позняк-«политик» и Позняк-драматург (недавно опубликовавший квазиисторическую пьесу, в которой Вильгельм Кубе и его белорусские помощники 1941–1943 гг. – чуть ли не юдофилы, при первой возможности спасавшие евреев из гетто) неприятны мне.

И об отнятии у Минска права на чемпионат мира по хоккею. Мне близка позиция вице-президента ИИХФ Калерво Куммолы, который не радуется и не считает это отнятие чьей-либо победой (18.01.2021). Отвечая Петру Резванову, не знающему примеров, когда «международные форумы» помогли бы демократизации, уточню, что и бойкот подобных мероприятий в прошлом не особо улучшал ситуацию (вряд ли неприезд команд западных стран на московскую Олимпиаду-1980 обусловил «перестройку» 5 лет спустя). Действительно ли то, что Лукашенко лишили права на чемпионат мира, для него очень жёсткий удар, как заявил Дмитрий Болкунец? Сомневаюсь: возможно, удар мощнее, чем перед 09.08.2020, когда на «предвыборные» концерты в Минск и областные города не приехал ряд известных артистов, но переживали власти за 26,5 лет и не такое. К тому же международная федерация теперь должна выплатить местным организаторам компенсацию, которую они, вполне возможно, пустят на «Массандру» новые рейды по срезанию белых и красных ленточек 🙁

Разумеется, от спортивных и культурных форумов не следует ожидать многого, но они, как уже писал, способны порадовать жителей несвободных стран. Так, VI Всемирный фестиваль молодёжи и студентов в июле-августе 1957 г., организованный в Москве, ещё полной сталинского духа (политзаключённые появлялись и при Хрущёве…), всё же стал глотком свежего воздуха для тысяч, если не миллионов советских граждан. «Википедия» в статье об этом событии небезосновательно утверждает: «Советские люди после долгих лет тоталитарного контроля начинали учиться открыто говорить и общаться». Есть немало воспоминаний евреев, для которых встреча с членами израильской делегации в Москве стала откровением, вселила надежду на лучшее.

Что следует знать о «Белпочте». Она-таки не планирует выпускать почтовую марку или конверт в честь 125-летия знаменитого уроженца Сморгони Моисея (Мойше) Кульбака, родившегося 20.03.1896 и расстрелянного сталиноидами 29.10.1937, однако есть и неплохая «новость». То ли не знал, то ли подзабыл, что в 2015 г. ведомство минсвязи выпускало марки (отдельно и блоком) в честь художников «парижской школы», имеющих отношение к Беларуси… «Наша Ніва» напомнила:

Но как эти объекты пятилетней давности могут участвовать в конкурсе-опросе «Лучшая почтовая марка Республики Беларусь 2020 года»?.. Похоже, в «НН» что-то напутали (ну, не впервой).

Пока такие вот «уточнюли». Пишите на e-mail или на fb-страницу редактора сайта, дискутируйте…

Вольф Рубинчик, г. Минск

19.01.2021

wrubinchyk[at]gmail.com

Опубликовано 19.01.2021  19:36

В. Рубінчык. Новы думкавы сумёт

Каго-каго, а мяне мінулы год не зусім адпусціў. Усё ж 11 дзён пасля бою гадзінніка – салідны тэрмін, каб падцягнуць «хвасты», прааналізаваць недааналізаванае… і кінуць пагляд у будучыя месяцы (на пяцігодкі цяпер планаваць-прагназаваць даволі рызыкоўна).

Па-першае, стараўся ўносіць разнастайнасць у зносіны з патэнцыйнай аўдыторыяй: напрыклад, апрача тэкставых публікаваў і гукавыя файлы. За апошнія 3 месяцы выклаў іх на Youtube куды болей, чым за папярэднія 15.

Прыклад «слайд-шоў» (зрабіце, як я, зрабіце лепей…)

Па-другое, 2020-ы многім чарговы раз паказаў, наколькі можна давяраць «калектыўнаму Рыгорычу» – дакладней, наколькі яму няможна давяраць – нават у сферах, дзе гэты квазікадаўр мусіў бы арыентавацца лепей, чым у «айфонах-плафонах» ды лабірынтах юрыспрудэнцыі. Гаваркі прыклад – на сайце promise.by:

У лістападзе 2017 г. намеснік прэм’ер-міністра Уладзімір Сямашка ў эфіры перадачы «Контуры» (АНТ) заявіў, што вытворчасць кардону на базе філіяла «Добрушская папяровая фабрыка “Герой працы”» будзе запушчана ў 2018 годзе. Ён жа ў сакавіку 2018 г. у эфіры тэлеканала «Беларусь 1» пацвердзіў, што завод кардону ў філіяле Добрушскай папяровай фабрыкі запрацуе да канца 2018 года.

Нагадаю (ну, раптам хто прапусціў) – 2018 год быў у Беларусі даволі спакойны. Ні пандэміі, ні падрыхтоўкі да прэзідэнцкіх «выбараў»… адзінае, прэм’ер-міністр змяніўся. Але хіба гэта перашкода для доўгайграючых праектаў? Не выключаю, што ў нас – так (пры Сяргею Румасу ўрад узяў на сябе абавязак правесці Сусветную шахматную алімпіяду, пры Раману Галоўчанкуадмовіўся, «растаптаўшы» ўрачыста падпісаны кантракт з ФІДЭ). Па стане на кастрычнік 2019 г. у абсталяванне завода было ўкладзена 265 мільёнаў USD, але справа рухалася марудна– спатрэбіўся візіт у Добруш тагачаснага старшыні Камітэта дзяржкантролю Леаніда Анфімава.

У пачатку лютага 2020 г. з «кардоннай праблемай» паспрабаваў даць рады «шэф» Анфімава і Румаса: «К канцу года фабрыка выйдзе на работу ў нармальным рэжыме. Мы цалкам запусцім вытворчасць, адладзім, створым сістэму кіравання і пачнем працаваць…» У старых карпусах Добрушскай папяровай фабрыкі планавалі арганізаваць вытворчасць упакоўкі з новага кардону. «Мы ўмеем гэта рабіць, у нас ёсць у друкарнях кампетэнцыі, – заўважыў кіраўнік дзяржавы. – Да канца года мы гэта пачнем рабіць ужо тут, на старых плошчах».

Тут аптымізм яшчэ больш хадульны, чым у гісторыі з пялетным заводзікам у Мазыры (чыноўнікі абяцалі яго к чэрвеню, адкрыты быў у верасні 2020 г.)… Першы намеснік прэм’ер-міністра Мікалай Снапкоў у ліпені таксама казырыўся («да канца года»), але ў кастрычніку 2020 г. «проста» намеснік прэм’ер-міністра Юрый Назараў распавёў, што першы мелаваны кардон на новым заводзе па вытворчасці мелаваных і немелаваных відаў кардону ў Добрушы плануецца атрымаць у I квартале 2021 года. На ніжэйшым узроўні – шчэ больш рэалізму: у навагоднім віншаванні (30.12.2020) Аляксандр Каляда, гендырэктар ААТ, якое кіруе Добрушскай папяровай фабрыкай, паведаміў, што запуск завода па вытворчасці кардону мае адбыцца ў 2021 годзе, не ўдакладняючы квартал… Дзіва што народ рагоча з выказванняў самі-скеміце-каго пра тое, што дзякуючы «таннай» беларускай электрычнасці можна «кляпаць» крыптавалюту: «Біткойны-та мы накляпаем. Але куды складваць? Упаковачнага кардону няма…». – «Будзем пакуль што складваць на грунт» (06.01.2021).

https://www.youtube.com/watch?v=FwDb0ThDxgA

Лірычная гераіня мінскай спявачкі Марыны Шугавай тры гады таму выпрошвала ў партнёра «адзін біткойн» – яна штосьці ведала 🙂

Ну і, вядома ж, усё лепшае – дзецям… Вестка ад 13.09.2018: «Нацыянальны дзіцячы навукова-тэхналагічны парк плануецца адкрыць к 2020 году ў Мінску. Пра гэта, адказваючы на пытанне карэспандэнта БЕЛТА, паведаміла галоўная спецыялістка ўпраўлення сацыяльнай, выхаваўчай і ідэалагічнай работы галоўнага ўпраўлення выхаваўчай работы і моладзевай палітыкі Міністэрства адукацыі Таццяна Драпакова». У красавіку 2019 г. А. Лукашэнка падпісаў указ № 145 «Пра стварэнне ўстановы адукацыі “Нацыянальны дзіцячы тэхнапарк”» (ужо не да 2020 г., а да 01.01.2021).

Надоечы мінадукацыі зрабіла хітры крок: загадам ад 21.12.2020 пераменавала Рэспубліканскі цэнтр інавацыйнай і тэхнічнай творчасці, які вёў радавод ад Цэнтральнай дзіцячай тэхнічнай станцыі 1929 г., у «Нацыянальны дзіцячы тэхнапарк» – не падкапацца! 🙂 Што ж паробіш, калі месяц таму высветлілася: з навамодным праектам, які спісваўся з адукацыйнага цэнтра «Сірыус» (Сочы, РФ), чарговы аблом… І вось ужо 06.01.2021 А. Лукашэнка выдае ўказ аб тым, што да 2022 г. працягваюцца тэрміны фінансавання будаўніцтва вучэбна-лабараторнага корпуса дзіцячага тэхнапарка… Таксама з 2020-га на 2022 год перанесены тэрміны будаўніцтва школы ды інтэрната пры тэхнапарку. Якая лёгкая справа, гэтае дзяржаўнае кіраванне – трэба проста час ад часу падпраўляць лічбы! 😉

Уявім сабе заапарк. Дырэктар вырашыў купіць буйвала і растрындзеў на ўвесь свет, што за год пабудуе адмысловы «прасунуты» вальер. Праз паўтара года вальер у дырэктара не гатовы і блізка, тады намеснік дырэктара цягне шыльду «буйвал» і прыбівае яе да клеткі са слонікам. Міма праходзіць Казьма Пруткоў і скрушна ўздыхае: «Калі на клетцы слана прачытаеш надпіс “буйвал”, не вер вачам сваім». За ім крочыць мізантроп-пачатковец (магчыма, я, а магчыма, ты) і развівае думку ў адзіна слушным сэнсе: «Калі на клетцы слана прачытаеш надпіс “буйвал”, пасадзі ў клетку таго, хто зрабіў гэты надпіс, і яго начальніка таксама».

Разлічваць на ўзлёт эканомікі пры апісаных вышэй раскладах не выпадае, і Беларусь выціскаецца на задворкі ў сістэме міжнароднага падзелу працы. Тым болей што выдаткі на даследаванні і развіццё – груба кажучы, «на навуку» – па-ранейшаму не дасягаюць нават 1% ВУП… Біў у званы гадоў з чатырох таму (напрыклад, тут), дый не я адзін, але хто слухаў?

Выглядае, Ізраіль – параўнальна з Беларуссю – цэніць новае разоў у восем вышэй… А можа, нашым галоўным ноў-гаў (know-how) будуць абеды з жывым сабачкам на стале? Раскруцім гэта як самы бяспечны і pet-friendly спосаб харчавання, прадамо патэнт элітным рэстаранам свету? 😉

Дзівяцца ўжо і вадзіцелі-дальнабойшчыкі, як актыўна з Беларусі вывозяцца сыравіна і палуфабрыкаты, а потым у злёгку апрацаваным выглядзе вяртаюцца ў выглядзе тавараў з высокай дададзенай вартасцю. Ці ператварыўся наш край канчаткова ў калонію, можна спрачацца, але пашыранасць каланіяльнага мыслення тут і цяпер відавочная. Толькі адныя шукаюць метраполію ў Маскве, іншыя – у Вашынгтоне, а нехта – у Варшаве і Берліне.

«Найцішэйшая ніва» з «самым пакорлівым» насельніцтвам прыцягвала і прыцягвае да сябе розных авантурнікаў, як пралукашэнскіх, так і «анты» (у час місіі арыентацыя можа мяняцца). Некаторыя з іх нават лічаць сябе журналістамі, беларусістамі, палітолагамі… але хопіць пра гэта. Калі «зубрызм» нешта значыць, яго неад’емнай часткай павінны быць антыкаланіяльны дух, беларусацэнтрычнасць – плюс, напэўна, адмова ад паходаў у інфармацыйнае залюстроўе. Адной з праяў «інфавайны» стаўся адкрыты ліст ад імя жыхароў сталічнага раёна да кіраўніка міжнароднай федэрацыі хакею Фазеля з патрабаваннем не праводзіць улетку 2021 г. чэмпіянат свету па хакеі ў Мінску. Чытаў – і паціскаў плячыма:

Кожны вечар, пачынаючы з дня выбараў прэзідэнта Рэспублікі Беларусь, у Цэнтральным раёне, як і ў іншых раёнах горада Мінска, адбываюцца затрыманні мірных жыхароў супрацоўнікамі спецпадраздзяленняў са зброяй у масках… У кожным двары Цэнтральнага раёна дзяжурыць АМАП са зброяй.

Апошнюю заяву дзясяткам тысяч жыхароў раёна лёгка абвергнуць, выйшаўшы ўва двор або на балкон. У кварталах вакол бульвара Шаўчэнкі, дзе бываю штодня, бачыў АМАПаўцаў двойчы: 06.08.2020 (у час масавага збору каля кінатэатра «Кіеў») і 15.11.2020 на «плошчы Перамен». Ведаю, што разганялі яны людзей на «Арлоўцы» і ў Лебядзіным, разам з тым у большасці двароў Цэнтральнага раёна АМАП не толькі не дзяжурыць, а ўвогуле не з’яўляўся. Тым не менш гратэскны – на мяжы правакацыі! – зварот «сумленных людзей» надрукавалі «Трыбуна», «Беларускі партызан», «Белсат»… Чым горай, тым лепей?

Пішучы гэтыя радкі, яшчэ не ведаю пра вынікі сустрэчы Лукашэнкі з Рэнэ Фазэлем (11.01.2021). Дапускаю, што пры пэўных умовах чэмпіянат свету па хакеі ўлетку 2021 г. мог бы прынесці больш карысці краіне і люду паспалітаму, чым кіруючай групоўцы.

Сапраўды, перад чэмпіянатам у Мінску-2014 спецслужбы наладзілі паляванне на «непрыяцеляў рэжыму» і многіх адправілі «на суткі» (што не зашкодзіла, напрыклад, Барысу Тасману знайсці ў падрыхтоўцы да міжнароднай імпрэзы мноства плюсаў). Але зараз, калі Украіна адышла ў цень, а да Беларусі прыкута ўвага буйных гульцоў, тутэйшы «правадыр», верагодна, устрымаўся б ад эскалацыі канфлікту… Мо і выпусціў бы некаторых палітвязняў дзеля «спартовага свята».

* * *

Абмяняліся мы з Пятром Рэзванавым колькімі рэплікамі наконт падзеяў лета-восені 2020 г., «рэвалюцыя» ў Беларусі была ці не. Пётр спярша, 09.01.2021, прапанаваў (магчыма, з нагоды 116-годдзя піцерскай «Крывавай нядзелі») «кінуць баяцца слова “рэвалюцыя». Але потым згадзіўся, што ў нас адбылося штось іншае… Другі даўні аўтар belisrael, Анатоль Сідарэвіч, прызнаў (08.01.2021), што палітычнай рэвалюцыі яшчэ няма, але сцвярджае, што «ідэалагічная», «рэвалюцыя свядомасці» такі надышла.

Разважаючы пра змены ў калектыўнай свядомасці пры ненадзейных або недаступных у Беларусі сацыялагічных доследах, мы ступаем на тэрыторыю метафізікі… Тое, што зрухі летась адбыліся, бясспрэчна, аднак наколькі яны: а) масавыя, б) незваротныя? А. Сідарэвіч лічыць, што і масавыя, і незваротныя, аргументуючы так: «Новыя інфармацыйныя тэхналогіі не дазволяць вярнуць грамадства ў ранейшы стан. Спажывальнікаў тэлевізійнай прадукцыі застаецца ўсе менш і менш. Людзей прымушалі і працягваюць яшчэ прымушаць выпісваць “Советскую Белоруссию”. Але колькі з іх яе чытае — вялікае пытанне».

Я б не перабольшваў ролю інфармацыйных тэхналогій у разняволенні грамадства; ёсць важкія падставы меркаваць, што запрыгоньваюць яны яшчэ мацней… Большасць тых, хто выпісваў «СБ», не чыталі яе і 10 год таму, але ж і на бок «светлых сіл» не пераходзілі (заплаціць за непатрэбшчыну – істотны ўдар па годнасці; гэта здаўна ўсвядомілі ідэолагі, таму і прасоўвалі «абсурдную» падпіску на «кантраляваныя выданні»).

Зрухі ў свядомасці не маюць значэння, калі не падмацоўваюцца ўчынкамі, няхай дробнымі. Дык і закарцела мне праверыць, як змяніўся наклад двух прапагандных газет – «СБ. Беларусь сегодня» (мэтавая група – «усе-ўсе-ўсе») і «Знамени юности» (мэтавая група – моладзь, перадусім актывісты БРСМ) – у пачатку 2021 г., параўнальна з першымі нумарамі 2020 і 2019 гг.

Газета / Год 2019 2020 2021
«СБ» 400094 355491 319650
«ЗЮ» 44907 50994 47892

Калі «СБ» стабільна губляе наклад, то пра «ЗЮ» гэтага не скажаш. Паводле маіх адчуванняў, маркерам кардынальных (дапраўды «рэвалюцыйных») зрухаў было б зніжэнне тыражоў абодвух выданняў у 2021 г. на 50%, г. зн. напалову. Ну, а падзенне на 10%, у прынцыпе, можна вытлумачыць наступам інтэрнэт-эпохі…

Адпачніце ад нудных лічбаў – зацаніце снежную Вільню, убачаную д-рам Гарбацкім.

Вольф Рубінчык, г. Мінск

wrubinchyk[at]gmail.com

11.01.2021

От ред. belisrael

Хоккейный чемпионат в Минске, наверняка, будет пробойкотирован большинством стран, как бы не хотел его провести лукашенковский друг, “уходящая натура” Фазель, как его назвал один российский спортивный журналист. Если б не пришедшая пандемия, то в Швейцарии состоялся бы чепионат мира 2020, после чего чиновник от спорта заканчивал свою карьеру. А так он остался на еще один год, и очень хочет поиметь дивиденды от щедрого диктатора. Ну а показанное накануне часовое “интервью” российской пропагандистке Наиле Аскер-Заде, когда она еще и облачившись в форму вышла на лед, появившись в кадре, где был замечен также предфедерации Дмитрий Басков, особо ставший известным после убийства карателями в гражданском во дворе своего дома художника Романа Бондаренко, но умудрилась не задать ни одного принципиально вопроса, дало понять, что Лу страшно хочет этот чемпионат, хоть и сказал, сидя в любимой аммуниции за бортиком: “а мы не паримся, будет так будет, нет так нет”. Но сейчас не та ситуация, как в 2014, чтоб прокатило.

Опубликовано 12.01.2021 00:21

***

Водгук

Як заўсёды, з цікавасцю прачытаў чарговы матэрыял Вольфа Рубінчыка.

Як ні дзіўна, пачну з абароны «персанальнага» Рыгорыча ад «калектыўнага». Спярша — амаль інсайдэрская інфармацыя пра вытворчасць кардону. Выдавалі мы метадычку пра плесневыя грыбы, і аўтар(-ка) казала, што на згаданай [Добрушскай] фабрыцы планаваўся нейкі не той тэхналагічны працэс, на выхадзе якога атрымліваўся б шкодны для здароўя кардон. Пры гэтым яна нават паведаміла, што асабіста Рыгорыч пры свядомасці, яго сапраўды можна пераканаць.

Нягледзячы на «праколы» (кшталту даўно згаданага тым жа Рубінчыкам, з-за чаго пры дзеючай Канстытуцыі ў нас легітымнага Прэзідэнта быць не можа па азначэнні!), працытую выснову, якую зрабіў у 2016 г.: «У чым неацэнная карысць ад Рыгорыча, — пры ім у прававыя акты сталі больш-менш аператыўна (хоць і не заўсёды) уносіцца змяненні і дапаўненні».

Зноў паўтару старую прэтэнзію пра тое, што параўноўваць дзве краіны — замала. Калі даць веры гэтай табліцы (яна, праўда, толькі пра долю ВУП у адукацыі, і, на жаль, у дадзеных вельмі розныя даты), Сінявокая пакуль што ў пачатку другой трэці…

Наконт пераказу нашай дыскусіі 2021 г., што расцягнулася на два пасты, зраблю тры заўвагі: па-першае, «у нас» не «адбылося», а адбываецца «штось іншае» за рэвалюцыю; па-другое, гэтае «штось іншае» ў маім (цяперашнім) разуменні мае пэўную аналогію: «банкетныя кампаніі (што французскія 1848, што расійскія 1904)»; ну, і па-трэцяе, гэтая аналогія добра адпавядае «дробнабуржуазнай рэвалюцыі» ((с) Рыгорыч).

Для агітацыі і прапаганды / штодзённага ўжытку «рэвалюцыя» больш карысная/зразумелая, чым «падзеі, якія некаторымі сваімі аспектамі нагадваюць “банкетныя кампаніі”»…

Пётр Рэзванаў, г. Мінск

Увесь адказ Пятра гл. па спасылцы

Дадана 12.01.2021  16:31