Tag Archives: Наталья Костюченко

Баршчэўнік і ўсе-ўсе-ўсе

Шалом! Прадоўжу гутарку пра шкодныя расліны, распачатую колькі дзён таму на мове суседняй дзяржавы. Чаму вярнуўся да тэмы? А таму, што, як паведамляў ужо, мая лепшая палавіна вырошчвае карысныя расліны, і гэта стымулюе цікавасць да праблем батанікі ў нашай сям’і 🙂 Да таго ж, калі блукаў па ваколіцах Вязынкі ў кастрычніку г. г., недалёка ад канала натрапіў на цэльную плантацыю сумніка, з якім у нашай краіне быццам бы вядзецца бязлітаснае змаганне. Гэтая знаходка падштурхнула мяне да таго, каб вывучыць даступныя матэрыялы пра баршчэўнік ды сумнік… і прыйсці да несуцяшальных высноў.

Нагадаю, у 2008 г. міністэрства прыродных рэсурсаў і аховы навакольнага асяроддзя РБ прыняло пастанову, згодна з якой забараняліся да інтрадукцыі і (або) акліматызацыі ў нашай краіне баршчэўнік Сасноўскага і яшчэ кoлькі відаў. Забараняць інтрадукцыю-акліматызацыю было пазнавата, бо агрэсіўныя расліны атабарыліся тутака ў мінулым стагоддзі. Тым не меней штось пачалі рабіць для абмежавання іхняга распаўсюду.

На ўзроўні «першай асобы» пра небяспеку каварнага прыбыша з Каўказа як быццам нічога не гаварылася (мажліва, я прапусціў), а вось на ўзроўнях ураду, профільных міністэрстваў і мясцовых органаў вяшчалі колькі заўгодна. Прычым адказнасць па завядзёнцы перакідвалася зверху ўніз, яскравы прыклад – выступ Міхаіла Русага ў лістападзе 2014 г. Тагачасны віцэ-прэм’ер заявіў, што баршчэўнік распаўсюдзіўся па Беларусі праз нядбайнасць кіраўнікоў сельгаспрадпрыемстваў, і прапанаваў экзатычны спосаб, як даць з ім рады: «Тых кіраўнікоў, якія дапусцілі распаўсюд баршчэўніка Сасноўскага, трэба туды засадзіць, у гэтыя зараснікі, хай пасядзяць там, і тады ўсё будзе нармальна». Няйначай браў прыклад з шэфа, які таксама ніколі не грэбаваў салдафонскімі жарцікамі… 🙁

Восем год таму Русы дадаў, што пры жаданні зараснікі баршчэўніка ў краіне можна было б знішчыць за 2-3 гады, для чаго, маўляў, меліся і тэхналогіі, і хімікаты. На адпаведную барацьбу ў РБ-2014 выдаткоўвалася 3,7 млрд рублёў (або 350-370 тыс. долараў). У жніўні таго года спецыялісты казалі пра 2295 га, засмечаных баршчэўнікам.

З рэляцыі на сайце мінпрыроды, апублікаванай 27.10.2017: «У 2017 году мерапрыемствы па рэспубліцы выкананы на плошчы 2569,65 га, або 88,7% ад агульнай плошчы, занятай раслінаю (2895,43 га)». Паводле справаздачы, на тых гектарах з баршчэўнікам змагаліся хімічным, механічным і іншымі метадамі, неакуратным землекарыстальнікам выпісваліся штрафы. Рэзюмэ ж было такое: «Асноўная задача, пастаўленая Міністрам прыродаахоўнага ведамства Андрэем Худыком на 2018 год – недапушчэнне далейшага распаўсюду і колькасці баршчэўніка Сасноўскага» (не дужа ўцямна, але гэтак і ў рускамоўным арыгінале). А. Худык, які заняў пасаду міністра 24.09.2017, – дагэтуль член ураду, хоць, як зараз убачым, праваліў не выканаў нават уласныя планы… І з комплексам па перапрацоўцы таксічных адходаў пад Чачэрскам у Гомельскай вобласці не ўсё так гладка, як буйны чыноўнік абяцаў 4 гады таму.

Агенцтва «Мінск-навіны», 04.05.2018:

У Беларусі ў бліжэйшыя два гады павінны звесці папуляцыю баршчэўніка Сасноўскага да мінімуму. Пра гэта паведаміў на калегіі Міністэрства прыродных рэсурсаў і аховы навакольнага асяроддзя намеснік прэм’ер-міністра Беларусі Міхаіл Русы.

— Мінпрыроды як каардынатар мерапрыемстваў па навядзенні парадку на зямлі ажыццяўляе кантроль над барацьбой з інвазіўнай раслінай. Планамерная работа на працягу апошніх гадоў дазволіла стабілізаваць гэтую сітуацыю. Пастаўлена задача за два-тры гады значна знізіць плошчы баршчэўніка Сасноўскага, — падкрэсліў міністр прыродных рэсурсаў і аховы навакольнага асяроддзя Андрэй Худык.

Цяпер на тэрыторыі Беларусі звыш 2900 га баршчэўніка Сасноўскага. Сумнае лідарства ў Віцебскай і Мінскай абласцей. Плошча, занятая раслінай у сталіцы, складае 57,2 га.

Ужо і на Гомельшчыне… Фота 2018 г. адсюль

Мінпрыроды, 15.06.2020: «У Беларусі стартаваў новы сезон барацьбы з баршчэўнікам… Зараз у Беларусі баршчэўнік паразіў звыш 4500 гектараў. Найбольш пацярпела поўнач краіны».

«Звязда», 18.06.2021: «Рэгуляванню распаўсюджвання баршчэўніка і залатарніка (сумніка. – В. Р.) канадскага надаецца асаблівая ўвага, таму што плошча іх вырастання значная. Аднак яна некалькі скарацілася ў параўнанні з 2020 годам», — сказаў Мікалай Свідзінскі з мінпрыроды.

«Звязда» са спасылкай на мінпрыроды, 20.07.2022 (дзе-нідзе акругліў лічбы):

Па стане на 1 студзеня 2022 года плошча росту баршчэўніка Сасноўскага па Беларусі складала 4550,5 га. Найбольш інвазіраванымі з’яўляюцца:

Віцебская вобласць, дзе агульная плошча росту гэтай расліны складае 3667,2 га, або 80,6% ад плошчы росту па краіне.

Мінская вобласць, дзе агульная плошча росту баршчэўніка складае 668,47 га, або 14,7% ад агульнай плошчы яго росту.

Такім чынам, вастрыня праблемы была прызнана ў 2000-х гадах, з сярэдзіны 2010-х рашэннем апошняй заклапочаны ўрад, а між тым вынікі няможна лічыць пераканаўчымі. Праз 2-3, і нават праз 4 гады пасля вясны 2018 г., плошчы баршчэўніка ў Беларусі не тое што не былі «значна зніжаны», а павялічыліся болей чым на 50%. Пры ўсёй прыблізнасці афіцыёзных падлікаў, яны дэманструюць тэндэнцыю:

– жнівень 2014 г.: 2295 гектараў;

– восень 2017 г.: 2895,4 га;

– май 2018 г.: звыш 2900 га;

– чэрвень 2020 г.: звыш 4500 га;

– чэрвень 2021 г.: «некалькі меней»;

– студзень 2022 г.: 4550,5 га.

Аднак, калі звяртаць увагу на намеры чынавенства, то ўсё глядзіцца не так ужо і блага: «Мінпрыроды сумесна з навукоўцамі распрацоўвае сістэму ранняга папярэджання» (zviazda.by, 18.06.2021). «У Беларусі штогод знішчаецца 900 га баршчэўніка Сасноўскага, а за апошнія чатыры гады ліквідавана 3 тыс. га гэтай інвазіўнай расліны» (belta.by, 20.07.2022).

Сцяпан Латыпаў з мінскай «Плошчы Перамен». Мог бы ваяваць з баршчэўнікам, чым і займаўся да 2020 г., але трэці год сядзіць за кратамі – пакуль што без спадзеваў на амністыю, як і 1000+ іншых палітзняволеных

На жаль, адважныя знішчальнікі ў канцы 2010-х – пачатку 2020-х рабілі мартышчыну працу: ліквідоўвалі за год у лепшым выпадку 20-25% папуляцыі… Тым часам астатнія расліны бойка размнажаліся, з лішкам кампенсуючы свае страты. Значыць, трэба або ў разы павялічыць рэсурсы, што выдзяляюцца на барацьбу з баршчэўнікам (але рэзерваў, выглядае, не было нават да пандэміі каранавірусу & эканамічных санкцый, пагатоў няма цяпер, на тле зніжэння ВУП), або радыкальна мяняць наяўную сістэму, якая дазваляе – ці нават заахвочвае – самааднаўленне безгаспадарчасці. Тут яшчэ важна ўсвядоміць, адкуль «псуецца рыба».

«Звязда» распавяла ў ліпені г. г.: «Навукоўцы з Санкт-Пецярбурга спрабавалі знайсці насякомых-ворагаў для баршчэўніка. Дзеля гэтага яны нават паехалі на Каўказ, адшукалі такіх насякомых, прывезлі іх у Расію і пасялілі на баршчэўніку. Але тыя чамусьці пераключыліся на суседнія расліны». Гісторыя, на першы погляд, трагікамічная – аднак прымушае задумацца, што айчынныя даследчыкі маглі б вынайсці для зацугляння баршчэўніка і сумніка нешта больш эфектыўнае, чым звыклыя гербіцыды… Калі б навука ў РБ не была настолькі запрыгонена, як цяперака (сервільныя паводзіны прэзідыума Нацыянальнай акадэміі навук увосень 2020 г. і гусакоўскія запабяганні перад в. а. цара – толькі верхавіна айсберга).

Народ ужо даўнютка пакеплівае з адмыслоўца па ўсіх пытаннях. З адносна свежага (прысланага на e-mail y кастрычнікy):

Не Супэрмэн.

Не Чалавек з жалеза.

Такіх не стане Marvel маляваць…

А без яго — ні курыцу разрэзаць,

Ні бульбу немагчыма перабраць!

І навукай немагчыма займацца, дадаў бы я.

З ціўцера, aka Twitter

Ідэолагі з 2003 г., калі было высачайшэ абвешчана пра неабходнасць дзяржідэалогіі, размножыліся, як той баршчэўнік… І бадай з тым жа эфектам для «народнай гаспадаркі». Мноства прыкладаў дэградацыі прыўладных СМІ прыводзілася летась і цягам гэтага года – вось яшчэ адзін, да 210-годдзя бітвы каля вёскі Студзёнка на Бярэзіне (рака, што цячэ па Барысаўшчыне).

Sb.by, 26.11.2022

Найбольш вядомае Беразіно («Березино») – гэта райцэнтр за 60 км ад месца бітвы, у 1812 г. – мястэчка, дзе нічога істотнага пад канец лістапада не адбывалася. Няхай «палітолаг» агаварыўся – але куды глядзелі рэдактары БелТА (урадавае навінавае агенцтва, дзе ўпершыню з’явіўся гэты перл) і «СБ»? 🙂

Затое актуальным ёсць наступнае чатырохрадкоўе (таксама не маё):

Хай Беларусь не лепшы край для гігантызму,

Ды ёсць для гонару нагода ўсё адно,

Бо скажам шчыра: па пытаннях экстрэмізму

Мы ўсю планету пераплюнулі даўно.

***

Памёр адзін з дойлідаў гэтай сістэмкі, міністр замежных спраў Уладзімір Макей (1958–2022). Хай чалавек спакойна спіць на Усходніх могілках… нешта і добрае ў сваім каламутным жыцці зрабіў. Кажуць, у сярэдзіне 2010-х прасоўваў «мяккую беларусізацыю», за што яго не любілі расійскія імперцы. Мо любіцелі кампрамісаў і мелі рацыю ў сваіх апісаннях… мне ж ад таго казённага лібералізму не было ні горача, ні холадна.

У лепшыя часіны з Макея – інтэлектуальна падрыхтаванага такі лепей, чым большасць дзяржслужбоўцаў – магла б вырасці постаць талейранаўскага маштабу. Тут ён і да фатальнага 2020 года заставаўся пешкай, якая не прайшла ў ферзі (характарызуе яго асобу і таварыства Макеяў з папсавіком-фанершчыкам Кіркоравым). Досыць пра нябогу.

***

Нарэшце з’явілася ў вольным доступе 13-хвілінная анімацыя «Класікі і шахматы» ад «Беларусьфільма» (2022), у тэхніцы камп’ютарнай перакладкі:

Прыгожая задума – паказаць, як мастацтва ператварае свет – але ўсё, на мой густ, пададзена занадта бесканфліктна. Той самай шахматнай партыі паміж Якубам Коласам ды Янкам Купалам бракуе і канкрэтыкі, і гістарычнага кантэксту – некаторыя гледачы ўвогуле не сцямілі, навошта ў фільме шахматы. Зміцер Дзядзенка, паглядзеўшы, рытарычна запытаўся (27.11.2022): «Якой аўдыторыі адрасаваны гэты мультфільм? Хіба што настаўнікам беларускай мовы і лiтаратуры… Паэты паміж сабой спаборнічаюць у вершаваным уплыве на прыроду? Дык з чаго такі спабор? Дый у інтанацыях іхніх не чуваць нейкай дыскусійнасці».

За спробу-то Наталлі і Канстанціну Касцючэнкам дзякуй, аднак я, калі выбіраць паміж мультфільмамі з пераасэнсаваннем літаратурнай класікі, аддаў бы перавагу хуліганскаму «Буревестнику» рэжысёра Аляксея Туркуса (2004)…

У тым «Буравесніку» па матывах М. Горкага прынамсі экшн ёсць. І ладная доза гумару.

Вольф Рубінчык, г. Мінск

28.11.2022

w2rubinchyk[at]gmail.com

Апублiкавана 28.11.2022  14:48

ЧТО-ТО НЕ СХОДИТСЯ…

Шалом! И в этот раз – важные новости, неважные новости, вообще не новости.

Сперва немного позитива. Открылся-таки многопрофильный детский корпус на просторах борисовской райбольницы – тот самый, который понемногу возводился, начиная с 2018 г. (об этой истории рассказывал здесь и здесь). Напомню: летом 2020 г. председатель Минского облисполкома Турчин «клятвенно» обещал, что корпус будет введен в эксплуатацию в 2021 г. Однако в марте 2022 г. была установлена новая дата: к 03.07.2022. Что же, почти уложились – торжественно открыли медучреждение 4 июля. «Это единый центр оказания мед­услуг для более чем 70 тысяч ребят не только Борисовского, но и ближайших Березинского и Крупского районов, а также Жодино. Новое оборудование позволит врачам выполнять процедуры, на которые раньше родителям приходилось возить детей в Минск» («Сельская газета», 07.07.2022). Правда, на месте министра здравоохранения (Пиневича) не стал бы я спешить с восклицаниями вроде: «Получился очень хороший объект!» По идее, персоналу надо поработать месяц-другой, чтобы понять, хороший или не очень. Да и мнение (родителей) пациентов что-то да значит, а оно формируется не за пару дней.

Снимок отсюда

Чем дальше по жизни, тем больше мне по душе выраженьице: «Могло быть хуже».

Неспроста оно звучит в одной из самых душевных песен «Серебряной свадьбы»…

А что могло быть?.. B том же Витебске, откуда родом фронтвумен «Свадьбы», городская центральная клиническая больница находится на реконструкции с апреля 2019 г. Как писал официоз «Витьбичи» в октябре того же года: «Объект намерены сдать в 2020 году. Средства на ремонт — а это 7 млн рублей — выделили полностью». Ровно год назад выяснилось, что «Реконструкция Витебской городской центральной клинической больницы находится на завершающем этапе. Строители переходят к отделочным работам, а Минздрав готовится к поставке высокотехнологичного оборудования, сообщает БЕЛТА со ссылкой на Telegram-канал ведомства». Ну, а вчера, 06.07.2022, председатель облисполкома констатировал: «На завершающем этапе – реконструкция Витебской городской центральной клинической больницы. Последним шагом станет поставка в медучреждение высокотехнологичного оборудования». Т. е. «этап» затянулся чуток.

Или взять Гродно: два председателя облисполкома, Кравцов (бывший, в декабре 2019 г.) и Караник (нынешний, в апреле 2021 г.), только что не хлопали себя ушами по щекам, рассказывая, как первая очередь строящегося областного онкоцентра, очень нужного городу и стране, заработает в 2021 году. По факту… в доступных мне источниках значительное отставание от графика даже не пытались объяснить, а просто перенесли открытие радиологического корпуса на год. В январе 2022 г. этот корпус, главный объект первой очереди, был готов «уже почти на 80%». В марте стройку заново посетил Караник, но в тот раз воздержался от победных реляций… что-то осознал, наверное.

В «Июньском» упомянул я сломанную руку девочки-скульптуры на ул. В. Хоружей в Минске. Несколько дней назад cтатую починили – уж не знаю, «после» или «вследствие».

Фото 07.07.2022. То ли заклёпки руку теперь держат, то ли шурупчики 🙂

75 лет недавно исполнилось знаменитому мастеру шахматной композиции (борисовчанину, кстати) Николаю Бельчикову, 65 – шахтренеру из Пинска (сейчас успешно работает в Минске) Леониду Линдаренко.

Н. Бельчиков в составе команды белорусских шахматных композиторов

Л. Линдаренко (фото 2016 г.)

Cегодня же – 140 лет со дня рождения народного поэта Беларуси Янки Купалы, тоже умевшего обращаться с шахматными фигурами (об этом мультик, снимаемый, а возможно, уже снятый на «Беларусьфильме» Натальей Костюченко – «Класікі і шахматы»).

Вязынка, родная местность Я. К. Там много лет купаловский «заповедник» – музей, памятник… Фото 2019 года

Сообщают ещё о «Всемирном дне белорусской культуры», отмечаемом в народе 7 июля.

На этом хорошие новости временно заканчиваются. Не уверен, к примеру, что к таковым можно отнести выход министра сельского хозяйства РБ Игоря Брыло из попечительского совета Белорусской федерации шахмат. Несмотря на «проздравление» от коллег, И. Б. не продержался там и года; зачем было вообще вступать в июне 2021 г.? Вопрос риторический; понятно, что биг-боссы идут туда, где чуют славу и/или денежные знаки. Также ушли из совета руководитель крупной торговой сети Литвин и бывший министр спорта-туризма Шамко (может, обиделся на то, что работу исполкома федерации при его руководстве признали неудовлетворительной). Осталось совсем немного спонсоров, и тем не менее в августе 2022 г. БФШ намерена провести очередной международный турнир – «Минск-2022». На здоровье… не исключаю, что, помимо россиян, приедут представители ДНР, ЛНР, а то и целого Израиля (cлучаен ли Гинзбург в секретариате? :))

Сейчас – о том, что тревожит. В декабре 2021 г. границу с Беларусью нелегально пересёк польский солдат Эмиль Чечко, тотчас взятый в оборот белорусскими спецслужбами, идеолухами. Кто следил за новостями, помнит откровения Чечко о сотнях убитых мигрантов, закопанных где-то на границе с польской стороны. Прожил он в Синеокой лишь 3 месяца – в середине марта 2022 г. разоблачителя нашли мёртвым (повешенным?) в одной из минских квартир. Прошло более 100 дней с момента его смерти, а внятных объяснений от компетентных органов так и не прозвучало. Самоубийство? Но мы же помним, что в декабре Эмиль о нём не думал (sb.by, 23.12.2021):

Беларусь – нормальная страна, в которой люди живут своей обычной жизнью, как и мы в Польше. Меня сейчас все устраивает. У меня есть крыша над головой, одежда, еда и все необходимое для жизни. Еще я вижу, насколько вашим людям, белорусскому обществу интересно, что я рассказываю о ситуации на границе. Люди неравнодушны к моему поступку. Это придает сил.

Не то что «люди» – даже Лукашенко в начале 2022 г. ссылался на «этого парня» как на надёжный источник.

«Опекун» Чечко в Минске Дмитрий Б. (sb.by, 17.03.2022):

Эмиль утром не вышел на работу. Он жил в однокомнатной квартире недалеко от офиса. Решили прийти и разобраться, в чем дело, посмотреть  у нас был дополнительный комплект ключей. Открыли, увидели весь этот ужас…  Буквально несколько дней назад ему выдали свидетельство о получении статуса беженца в Беларуси на полгода.

Затем начались прозрачные намёки на «руку Запада» Эмилю, мол, поступали угрозы, он жил в квартале, где сильны «прозападные» настроения, и т.п. Следственный комитет РБ заявил, что рассматривает «все возможные версии произошедшего, в том числе насильственный характер смерти» (подчёркнуто в оригинале). И вот – четвёртый месяц тишина, хотя, как правило, убийства и покушения на убийства раскрываются в Минске довольно быстро.

Э. Чечко (1996–2022), фото отсюда

Даже исходя из скупой официальной информации напрашивается вывод о том, что причастных к смерти Чечко следовало бы искать среди людей, которым он доверял. Не настолько же беглый солдат был наивен, чтобы, являясь объектом уголовного преследования у себя на родине, открывать двери посторонним?.. Признаков же взлома, судя по всему, не обнаружено. Не говоря уж о том, что за квартирой важного для официальной РБ информанта наверняка послеживали соответствующие органы, и (по крайней мере) система видеонаблюдения там должна была работать.

Воля ваша, а мне кажется, что дело хотят спустить на тормозах, как было, не ровняя, с наездом грузовика на Михоэлса и Голубова в Минске-1948 и стычкой Романа Бондаренко с «неустановленными лицами» в Минске-2020. Опыт не пропьёшь…

Многие считают, что адвокатуре Беларуси как институту – 100 лет.

Аки в шахматной историографии, по мнению властей всё здесь начинается с советского времени, с принятия простенького «Положения об адвокатуре» в БССР-1922… Хотя на том же адвокатском сайте резонно отмечено: «Развитие и становление адвокатуры на территории нашего государства имеет многовековую историю. Правовую регламентацию институт адвокатуры на белорусских землях получил еще в XVI веке в Статутах Великого княжества Литовского 1529, 1566 и 1588 годах».

Видимо, поправлять чиновников – себе дороже, и юристы поигрывают в их игры, участвуя, между прочим, в «Первом съезде адвокатов Беларуси» (сегодня во Дворце республики).

Времени на работу над собой остаётся всё меньше – за полгода не удосужились обновить информацию на своём ресурсе. С конца 2021 г. нету в Беларуси адвокатов, осуществляющих деятельность в бюро или индивидуально – правительство всех загнало в «колхозы».

Продолжается обильный, густой понос агитпроп на тему «президентских подарков». Если думаете, что «В Беларуси теперь жизнь куда лучше, чем в хваленых и виртуальных европах» написал какой-то местный Петросян или Задорнов, то ошибаетесь. Подписано: «политолог, кандидат наук».

Продолжается и практика странных песнопений, выкладываемых в Youtube:

Песенка «Весёлые покойники» слеплена из двух. И посвящается тем, кто не дожил до 45.

Вольф Рубинчик, г. Минск

07.07.2022

w2rubinchyk[at]gmail.com

Опубликовано 07.07.2022  23:46