Галіна Бірэнбаўм (нар. 1929 у Варшаве) – ізраільская паэтка, якая піша па-польску і ўваходзіць у Згуртаванне польскіх пісьменнікаў. У часы Другой сусветнай вайны была ў варшаўскім гета, пазней – у нацысцкіх канцлагерах (Майданэк, Асвенцім, Равенсбрук). У Зямлю Ізраіля выехала ў 1947 г., жыве ў Герцліі. Аўтарка зборнікаў “Надзея памірае апошняй” (1967), “Вяртанне на зямлю праайцоў” (1991), “Кожны вернуты дзень” (1998) і інш. Мае шэраг польскіх узнагарод.
На наступным тыдні яна плануе зноў быць у Польшчы.
Малюнак і фота: alchetron.com, wertheimer.info.
* * *
Halina Birenbaum
Jedźcie do Treblinki
Jedźcie do Treblinki
Otwórzcie oczy szeroko
Wyostrzcie słuch
Wstrzymajcie oddech
wsłuchajcie się w głosy wydobywające się tam
spod każdego ziarenka ziemi –
jedźcie do Treblinki
Oni czekają na was, spragnieni głosu waszego życia
znaku waszego istnienia, kroku waszych nóg
ludzkiego spojrzenia
rozumiejącego, pamiętającego
powiewu miłości na Ich prochy –
jedźcie do Treblinki
z własnej, wolnej woli
jedźcie do Treblinki w potędze bólu nad okropnościami
tu dokonanymi
z głębi zrozumienia i serca, które płacze, nie godzi się
wysłuchajcie Ich tam wszystkimi zmysłami
jedźcie do Treblinki
opowie wam tam cisza zielona, złotawa lub biała
niezliczone opowieści
o życiu wzbronionym, niemożliwym – odebranym
jedźcie do Treblinki
spójrzcie, jak czas tam stanął
grzmiące milczenie umarłych
kamieni na model ludzkich postaci w tej głuszy
jedźcie do Treblinki odczuć to przez chwilę –
jedźcie do Treblinki
zasadzić kwiat gorącą łzą, westchnieniem ludzkim
przy jednym z kamieni upamiętnienia zgładzonych
ich popiołami i prochem
Oni czekają na was w Treblince
byście przyszli, wysłuchali ich opowieści unoszących się
w tej ciszy
przynieście Im za każdym razem
wieść o trwaniu waszego życia wtedy zabronionego
o miłości ożywiającej
jedźcie do Treblinki poprzez wszystkie pokolenia
nie zostawiajcie Ich samotnych –
Галіна Бірэнбаўм
Едзьце ў Трэблінку
Паедзьце ў Трэблінку
Расплюшчце шырока вочы
Напружце слых
Дыханне стаіце
Услухайцеся, як там з пад кожнай пясчынкі
даносяцца галасы –
паедзьце ў Трэблінку
Яны чакаюць прагна голасу жыцця вашага
знаку вашага існавання, крокаў вашых ног
позірку чалавечага
які разумее ўсё і помніць
подых любові на Іх парэшткі –
паедзьце ў Трэблінку
па ўласнай, вольнай волі
паедзьце ў Трэблінку, боль невыносны адчуйце
ад здзейсненых тут жахаў
спазнайце розумам, сэрцам, якое плача ў нязгодзе
пачуйце Іх усімі сваімі пачуццямі –
Паедзьце ў Трэблінку
жаўтлявая, белая ці зялёная ціша раскажа
вам пра жыццё забароненае – адабранае;
паедзьце ў Трэблінку
зірніце, як час там спыніўся
якое грымотнае мёртвых маўчанне
як каменні ў глушы падобныя да людскіх сілуэтаў
паедзьце ў Трэблінку, адчуйце хоць на хвілю тое –
паедзьце ў Трэблінку
каб пасадзіць гарачай слязой, чалавечым подыхам кветку
ля аднаго каменя ў памяць забітых
ля іх попелу й парэштак
Яны чакаюць вас у Трэблінцы
каб вы прыйшлі паслухаць аповеды іх, што ўзносяцца
ў гэтай цішы
прыносьце ім вестку кожнага разу
як ваша цячэ жыццё, што тады было забаронена
і як любоў вас жывіць –
Едзьце ў Трэблінку пакаленнямі ўсімі
не пакідайце Іх у самоце
Пераклад з польскай Лявона Баршчэўскага
Апублiкавана 06.11.2017 21:23